Realisme viert hoogtij binnen de NAC-familie Brusselers

Zelf ziet Bodi dat ook zo. Hij is zeventien jaar, zeven maanden en 24 dagen oud als Dijkhuizen hem op vrijdagavond zijn debuut in de Jupiler League gunt, staat ruim vijf minuten op het veld als hij zijn eerste doelpunt te pakken heeft. 'Dit is niet normaal', blikt de jongeling vijf dagen later terug op zijn droomdebuut.

'Vanaf de D2 voetbal ik al bij NAC en als achtjarig jochie stond ik al op de fanatieke B-side. Ik heb altijd gedroomd van een debuut en wist dat de kans erin zat dat het dit seizoen ging gebeuren, omdat ik bij de eerste selectie werd gehaald. Maar die droom kwam door een incomplete selectie ineens wel erg snel uit. Donderdagnacht heb ik niet kunnen slapen, vrijdag heb ik de hele dag op de bank gezeten en tijdens mijn warming-up had ik zo'n gek gevoel in mijn buik. Maar toen ik in mocht vallen, viel dat allemaal ineens weg.'

Dat Brusselers een 'gek gevoel' in zijn buik had, is maar al te goed te begrijpen. De VWO-student torst een erfenis met zich mee, die van zijn vader Geert. Hij was tussen 1992 en 1998 in Breda actief als speler en keerde er later terug als hoofd jeugdopleidingen. Tegenwoordig is hij hoofdcoach van PSV A1 en door verplichtingen met de Eindhovense jeugd kon hij de wedstrijd NAC Breda – Jong FC Utrecht (4-1) vrijdag niet bijwonen.

'Ik heb hem na afloop zeker een half uur lang aan de telefoon gesproken', zegt Bodi. 'Hij kon wel janken en was ongelooflijk trots, al kon hij dat niet erg goed onder woorden brengen. We hebben het vooral over mijn spel gehad, over hoe ik had gescoord en hij zei dat ik nu vooral met beide beentjes op de grond moet blijven staan. Dat is natuurlijk ook zo.'

Het is een karaktertrekje dat Geert heeft overgenomen van zijn vader Toon. 'Want ook ik ben de zoon van', helpt hij herinneren. De in 2005 overleden Toon Brusselers was prof bij AGOVV Apeldoorn, PSV en FC Den Bosch. 'En ik ben opgegroeid met de gedachte: het is nooit genoeg, door de nuchterheid en het realisme van mijn vader. Het kon altijd beter. Ik heb al vroeg besloten dat ik dat bij mijn kinderen nooit wilde doen.'

Maar tijdens dat telefoontje met zijn gevierde zoon merkte hij dat hij het misschien ongewenst toch een beetje doet. 'Ik denk dat ik een mix ben geworden van wat mijn pa was en hoe ik wilde zijn. Ik wil mijn trots tonen, maar tegelijk zeg ik ook dat één zwaluw nog geen zomer maakt. Ik ken mezelf inmiddels goed genoeg en denk dat ik dat in mijn tijd als speler ook fijner had gevonden.'

Sinds zijn vertrek bij NAC - anderhalf jaar geleden - wordt er bij NAC anders tegen Bodi aangekeken, denkt de jeugdtrainer. 'Dat ik er weg ben gegaan heeft hem wel goed gedaan. Misschien is het wel de reden dat hij zich nu zo ontwikkelt. Nu Hans Smulders (technisch directeur, red.) actief is bij NAC, zie je dat alles is gericht op de ontwikkeling van spelers. Bodi moet daarin zijn stapjes zetten, en hij zit al bij de eerste selectie. Dat is lekker voor hem.'

'Hoe snel hij zal groeien, is aan Bodi zelf. Hij zit nu nog lekker in de luwte, maar ik heb ook al tegen hem gezegd: "Binnen een week heb je voor elkaar gekregen dat mensen teleurgesteld in je zijn als je bij je eerstvolgende invalbeurt niet scoort". Want dat zal de verwachting nu zijn. Maar hij moet de tijd krijgen om zich te ontwikkelen en ik weet zeker dat NAC hem die ook gaat geven.'

Aan Bodi zal het in ieder geval niet liggen, want hij luistert goed naar zijn vader: hij houdt beide beentjes op de grond. 'Na mijn eerste wedstrijd wilde ik zo snel mogelijk onder de mensen zijn', zegt hij als voetballende fan. 'Dat blijft toch leuk. Ik ben nog even De Cordial (café in het stadion, red.) ingegaan, dat hoort er dan toch een beetje bij. Maar verder ben ik realistisch. Ik moet me dit seizoen ontwikkelen, of dat nu bij het eerste is of bij het tweede of de A1. Want dat mag gezien mijn leeftijd ook nog gewoon.' (Mitchell Minnaard)

• Meer over

• B. Brusselers
• NAC Breda
• Keuken Kampioen Divisie 2016/2017
• NAC Breda - Jong FC Utrecht (4-1)