Veltman: 'Ook ik volgde nieuwsstroom over Alderweireld'
Joël Veltman was vóór dit seizoen nog maar een weinig bekende naam in voetballand, maar na het vertrek van Toby Alderweireld naar Atlético Madrid is zijn ster snel gerezen. De transfer van de Belg was dan ook precies waar de 21-jarige Ajax-verdediger op hoopte.
'Zonder twijfel zou het voor de club goed zijn geweest als zo'n topspeler was gebleven, maar voor mijn ontwikkeling kwam zijn overstap niet ongelegen. Dat ga ik niet ontkennen. Ik was daarom best benieuwd naar alle transfergeruchten in die tijd. Ook ik volgde de nieuwsstroom. Ik kan wel zeggen dat ik daar niks over mee krijg, maar dat zou gelogen zijn', blikt Veltman op de clubwebsite terug op de transferzomer.
Toch duurde het even voordat Veltman zijn opwachting mocht maken in de het eerste elftal van trainer Frank de Boer. Een knieblessure, opgelopen tijdens het duel van Jong Ajax met Telstar op 5 augustus, dwarsboomde zijn doorbraak aanvankelijk. 'En weg was mijn kans. Althans voorlopig, maar het kwam allesbehalve gelegen. Ik moest er staan als Alderweireld weg was, hield ik mezelf voor.'
Die ambities kwamen echter pas opborrelen toen de Belgische verdediger definitief vertrokken was. Daarvoor durfde de inmiddels eenmalige Oranje-international nog niet hardop te dromen van een flinke stap voorwaarts. 'Nee, ik rekende me niet rijk. Ik ging uit van wederom een jaar bij Jong Ajax, met mogelijk een paar optredens in De Arena. Meer niet.'
Droom
Amper twee maanden na de transfer van Alderweireld is de doorbraak van Veltman echter een feit. Op 19 oktober speelt hij tegen FC Twente (1-1) voor het eerst in de basis van de Amsterdammers en nog geen maand later beleeft hij na een ijzersterk Champions League-optreden tegen Celtic zijn debuut als international in De Arena tegen Colombia (0-0). Het was voor Veltman een droom die uitkwam.
'Altijd als ik het volkslied hoor, krijg ik kippenvel. Ook thuis voor de tv. Maar dit was natuurlijk specialer. De rillingen liepen door mijn lijf. Tot de scheidsrechter floot voor de aftrap. Toen was het net alsof ik voor Ajax speelde, met het verschil dat Ron Vlaar nu naast me stond. Dan besef je niet dat het zo bijzonder is en speel je gewoon je wedstrijd.'