Aartsrivaal Leeds bezorgt ManU 15de landstitel
Dat Manchester United kampioen van Engeland zou worden, was eigenlijk al geen verrassing meer. Maar dat het zondag al zou gebeuren, en nog wel door toedoen van één van z'n grootste rivalen Leeds United, had niemand voor mogelijk gehouden. De Whites wonnen met 3-2 bij Arsenal, dat ManU daardoor niet meer kon achterhalen.
Manchester United-manager Alex Ferguson liet zaterdag na de eclatante 4-1 winst op Charlton Athletic nog weten dat hij op zondag geen radio of televisie zou aanzetten. Hij zou dan bij zijn kleinzoon op diens verjaardag zijn, vond dat belangrijker en zou later wel horen of zijn club kampioen was geworden of niet. 'Bovendien ben ik dan toch al op een feestje', sprak de Schot. Hij bedoelde het natuurlijk gekscherend, maar vooral ook omdat hij er in zijn hart geen rekening mee hield dat ManU zondag de titel al zou kunnen pakken.
Arsenal liep tegen Leeds United eigenlijk de gehele wedstrijd achter de tegenstander en de feiten aan. De ploeg kwam al na vijf minuten op een 1-0 achterstand toen Harry Kewell doelman David Seaman middels een hard schot kansloos had gelaten. Het bleek al gauw dat de Londense ploeg niet over de supervorm beschikte om dat smetje zo maar even weg te poetsen.
Toch kwam de ploeg van manager Arsène Wenger na ruim een half uur op gelijke hoogte, toen verdediger Ray Parlour van afstand maar eens een vuurpijl losliet op het doel van Leeds United. Keeper Paul Robinson kon de zwabberbal nog tegen de lat tikken, maar Player of the Year Thierry Henry was alert om de rebound binnen te koppen.
Die 1-1 zou nog altijd niet genoeg zijn geweest voor behoud op de kampioenskansen, maar het werd onmiddellijk na de pauze nog erger, toen Ian Harte zijn ploeg opnieuw aan de leiding bracht. Via de Arsenal-muur schoot de Ier een vrije trap fraai in de Londense kruising. ManU was op dat moment weer de virutele kampioen, maar Dennis Bergkamp (op aangeven van Robert Pires) gaf zijn ploeg na een uur voetballen weer wat hoop: 2-2.
Die hoop blijk ijdel. Thierry Henry schoot nog op de paal en Giovanni van Bronckhorst mocht nog even invallen, maar de winnende treffer zat er niet meer in. Tenminste, niet voor Arsenal. Wél voor Leeds United (Mark Viduka schoot twee minuten voor tijd prachtig binnen, 2-3), dat één van z'n aarstrivalen zodoende de achtste landstitel in elf seizoenen bezorgde. Voor Manchester United betekende het de vijftiende landstitel in de rijke historie.
Leeds United had daar overigens maling aan. De ploeg kon de zege in de strijd tegen degradatie zelf méér dan goed gebruiken.