Alles over de EK-tegenstanders van Oranje

Oekraïne

Bondscoach Andriy Shevchenko heeft een talentvolle lichting tot functionerend collectief gesmeed. Oekraïne is geen defensief elftal, maar opereert wel in een compacte 4-3-3-formatie als de tegenstander de bal heeft. De balans tussen waterdragers en individualisten is uitstekend verzorgd.

De kern van de selectie bestaat uit afgevaardigden van Dinamo Kiev en Shakhtar Donetsk, de topclubs uit het eigen land. De leeftijd van de spelers valt, net als bij Oranje, binnen een betrekkelijk kleine marge: Andriy Yarmolenko en Yevhen Konoplyanka (beiden 30) hebben de meeste ervaring en de enige jonge talenten zijn eerste keeper Andriy Lunin en linksback Vitalii Mykolenko.

Naast Yarmolenko zijn er twee blikvangers die in Nederland bekend zijn: valse spits Marlos, de genaturaliseerde Braziliaan van Shakhtar Donetsk die Feyenoord in 2017 het leven zuur maakte, en voormalig PSV'er Oleksandr Zinchenko, die bij Manchester City linksback is en in het nationale elftal als middenvelder het spel vormgeeft.

Oostenrijk

Dit wordt pas de derde EK-deelname van Oostenrijk, dat op mondiaal niveau een stuk meer ervaring heeft. Het land deed mee aan zes WK's, maar de laatste deelname dateert alweer uit 1998, toen de groepsfase ook meteen het eindstation was voor de Oostenrijkers.

In het Alpenland is de honger naar succes op een eindtoernooi groot. Met een relatief ervaren spelersgroep kan dit bij een gunstige loting weleens gebeuren. Met Marko Arnautovic als aanvalsleider en David Alaba als creatieveling op de linkerflank beschikt Oostenrijk over enkele grote namen, maar ook middenvelders als Marcel Sabitzer en Julian Baumgartlinger zijn sterkhouders.

Bondscoach Franco Foda denkt ook aan de toekomst van het voetballand, bleek wel uit de laatste wedstrijd. Oostenrijk was al geplaatst voor het EK en in de wedstrijd tegen Letland gaf Foda enkele spelers die normaal gesproken niet zomaar minuten zouden maken een kans. Reinhold Ranftl, Thomas Goiginger, Pavao Pervan debuteerden en ex-Ajacied Maximilian Wöber kreeg bijvoorbeeld weer eens speeltijd.

Oostenrijk is in de EK-kwalificatiereeks niet echt getest. In Groep G zaten met Polen, Noord-Macedonië, Slovenië, Israël en Letland geen echte toplanden. Oostenrijk maakte tegen 'de kleintjes' het verschil, maar tegen een land als Polen - waar wel degelijk flink wat kwaliteit aanwezig is – had de pleog het toch lastiger. Vandaar dat de komende EK-loting belangrijk wordt voor de overlevingskansen van de Oostenrijkers op het komende EK.

Verder treft Oranje een van de volgende vijf landen:

Pas eind maart, na de play-offs in de Nations League, wordt bekend wie de derde opponent van Nederland wordt.

Kosovo

Kosovo heeft een vloeiend voetballende ploeg. In tegenstelling tot de andere 'mini-voetballanden' is er dan ook flink wat keuze voor de titel van sterspeler van deze ploeg. Targetman Vedat Muriqi is zich bij Fenerbahçe in de kijker van clubs uit de Europese topcompetities aan het spelen, terwijl ex-FC Twente-speler Bersant Celina bij Swansea City een van de betere spelmakers is op het tweede Engelse niveau. Maar dé uitblinker bij Kosovo is een andere ex-Eredivisionist. Want bij de nationale ploeg laat Milot Rashica zien dat hij bij Werder Bremen tot een serieus goede speler is uitgegroeid. Als Kosovo zich plaatst voor het EK, zullen meer mensen buiten Arnhem en Bremen erachter komen hoe goed dribbelkoning Rashica eigenlijk is.

Wit-Rusland

De Wit-Russische selectie bevat bar weinig technisch voetbaltalent, dus de keuze voor een directe speelstijl is snel gemaakt. De Wit-Russen concentreren zich voornamelijk op collectief verdedigen op eigen helft; in aanvallend opzicht is het hopen op de tweede bal na een lange pass van achteruit of een standaardsituatie. Aanvallende middenvelder Stanislav Dragun is hierbij de gevaarlijkste klant. Evenals bij zijn club BATE Borisov is Dragun in de nationale ploeg een aanvalswapen vanwege zijn neusje voor de juiste loopacties richting het vijandelijk strafschopgebied.

Georgië

De Kruisvaarders wonnen in de kwalificatiereeks alleen hun twee wedstrijden tegen Gibraltar (3-0 in eigen huis, 3-2 in het uitduel), en hielden aan de zes serieuze groepsduels alleen punten over aan 0-0 gelijkspelletjes in eigen huis tegen Ierland en Denemarken. Hoewel er natuurlijk niets mis is met voetballen voor veel centen in Amerika, geldt de Major League Soccer toch een beetje als toevluchtsoord voor voorheen goede spelers die inmiddels wat over the hill zijn. Maar de MLS is voor sommige spelers ook exact het juiste niveau om de beste voetbaljaren juist te slijten. Ex-Vitessenaar Valeri Qazaishvili valt te scharen onder deze categorie. Toen Vako klaar leek in Arnhem, dienden clubs uit grotere Europese competities zich niet in grote getalen aan. Na een verhuurperiode bij Legia Warschau volgde een overstap naar San Jose Earthquakes. In de Californische kuststad is Qazaishvili een dragende speler. Ook bij het nationale team is hij als hangende linksbuiten verantwoordelijk voor de creatieve impulsen in het elftal.

Noord-Macedonië

Sinds het zogeheten Prespa-verdrag in februari van dit jaar is ingegaan, spreken we niet langer over de Voormalige Joegoslavische Republiek van Macedonië, maar over Noord-Macedonië. Onder de nieuwe landennaam presteerden de Noord-Macedoniërs vrij aardig deze kwalificatiereeks: in een pittige poule met Polen, Oostenrijk, Slovenië, Letland en Israël als tegenstanders eindigden ze met veertien punten keurig als derde. Vooral defensief had de ploeg van bondscoach Igor Angelovski de boel prima op orde: in tien kwalificatieduels hield Noord-Macedonië tweemaal de nul, en hield het tegenstander vijf keer op slechts één treffer.

Roemenië

De deze week aangestelde bondscoach Mirel Radoi, voorheen trainer van de Roemeense onder-21-ploeg, moet De Tricolorii alsnog naar het EK proberen te leiden via de play-offs. Radoi was als speler de definitie van een no-nonsense controleur op het middenveld - 67 interlands, welgeteld 2 doelpunten - bij Steaua Boekarest en diverse clubs 'in de zandbak'. Als nieuwe bondstrainer zal Radoi vooral stabiliteit moeten brengen. Zijn voorganger Cosmin Contra hield er namelijk een tamelijk opmerkelijke aanpak op na. In tien EK-kwalificatiewedstrijden pakte Roemenië weliswaar veertien punten, maar aan de onderlinge duels met Spanje en Zweden hield het geen enkel punt over. Contra's doorgeslagen aanpassingsbeleid hielp de ploeg niet: in de tien kwalificatieduels hanteerde hij liefst zes speelsystemen, en liet hij een verbijsterend totaal van 36 internationals minuten maken.

• Meer over

• Nederland
• Oekraïne