Amoah is na veel geel-zwart toe aan iets anders
Voetbal International kiest na elke speelronde in de Eredivisie de Speler van de Week. Voor de zestiende speelronde was dat NAC Breda-aanvaller Matthew Amoah.
Matthew Amoah stond na afloop van NAC Breda-PSV (4-2) voor de tv-camera's in de klaar-af-houding, maar hij wilde eindelijk naar de kleedkamer, want daar werd gezongen. Amoah, Amoah, zo galmde het onder de douches.
Voor de tweede keer in dertien dagen was de Ghanese aanvaller beul van de koploper van Nederland. Met zijn winnende treffer bezorgde hij FC Twente twee weken geleden al de eerste competitienederlaag van dit seizoen (2-1). En afgelopen vrijdag had hij een aandeel in alle goals waarmee PSV werd verslagen.
Aan de 1-1 van Leonardo ging een venijnige sprint in de diepte en een bekeken passje van Amoah vooraf. De 2-2 kopte de spits zelf in, snoeihard bij de eerste paal.
Bij de 3-2 trok Amoah het gat waardoor Ali Boussaboun vrijstaand kon worden aangespeeld en de eindstand kwam op het scorebord, nadat Amoah een een-twee had opgezet met Nemanja Gudelj, verdediger Marcelo had gepasseerd en daarna ook PSV- keeper Cássio Ramos had verslagen, met een schuiver in de verre hoek.
Aldus kwam er een bejubeld einde aan een demonstratie die alle kwaliteiten van Matthew Amoah lieten zien: snelheid, diepte, kopkracht, inzicht en vooral scorend vermogen.
Vrijwel zijn hele leven lang is hij een goalgetter in geel en zwart. De in het Ghana geboren Amoah kwam als vijftienjarige naar Nederland. Drie jaar later debuteerde hij in het eerste elftal van Vitesse, waarvoor hij – op een korte verhuurperiode bij Fortuna Sittard na – acht seizoenen uitkwam. 
Daarna speelde hij in dezelfde kleuren van Borussia Dortmund en sinds 2007 dartelt hij in het geel-zwart van NAC. Bijna overal liet Amoah een spoor van goals na. Bij Vitesse liep hij ruim een-op-drie met 62 goals in 174 competitieduels.
Voor Fortuna maakte hij er zelfs tien in 15 Eredivisiewedstrijden en dit seizoen bij NAC staat de teller op acht in zestien duels. Slechts bij Borussia Dortmund, dat misverstand van twee seizoenen, bleef Amoah droog staan. Zeventien keer kwam hij in de Bundesliga binnen de lijnen, nooit ruiste het net.
Maar nu, als dertigjarige, is hij toe aan een andere kleur. Iets met een vleugje rood en wit misschien. 'Ik denk dat ik meekan bij clubs als PSV, FC Twente en Ajax’, gaf Amoah na de zege op FC Twente aan. 'Ik ben dertig, het zal nú moeten gebeuren. Al realiseer ik me dat je met transfers ook geluk moet hebben.'
Dat geluk heeft-ie nooit gehad. Of nooit willen afdwingen door durven te wachten op het juiste moment. Vóór het seizoen 2009/10 hengelde FC Twente naar zijn killersinstinct, maar toen hing NAC een prijskaartje van vijf miljoen euro rond zijn nek.
En afgelopen zomer was er de sluimerende interesse van Everton en Middlesbrough en naderde ook het WK, waar hij zich als ruim veertigvoudig international van Ghana kon profileren. Maar nog vóór de start van het toernooi verlengde hij zijn contract in Breda tot medio 2013.
Want Amoah, van wie zijn vroegere trainer Robert Maaskant eens zei dat hij maling heeft aan alles, is ook gesteld op zekerheid. Al zijn halve leven is hij in Nederland, hij is zó Hollands dat hij kan schaatsen en zijn vrouw en zoon bevalt het in Breda prima.
Maar zijn Brabantse contract bevat ook ontsnappingsclausules en voetballen voor Arsenal is nog immer zijn ideaal. Oók rood-wit.
Tekst: Peter WekkingFoto's: VI Images