Andrea Pirlo: getergd in Milaan, gevierd in Turijn
Met het vertrek van Andrea Pirlo naar New York City FC verliest Europa een van zijn meest geliefde spelers. Populair werd Pirlo vooral doordat hij méér was dan een voetballer.
Pirlo deed iets wat heel weinig spelers deden. Hij vond een positie opnieuw uit. De plek van controlerende middenvelder stond bekend als het terrein van schoffelaars en kleerkasten. Maar Pirlo liet zien dat het ook op '6' mogelijk is te heersen op basis van elegantie en techniek. Eigenschappen die eigenlijk zijn voorbehouden aan een '10'.
Dat is dan ook de positie waarop Pirlo zijn loopbaan startte. En als hij op die plek was blijven spelen, was zijn carrière waarschijnlijk heel anders verlopen. Bij Internazionale wisten ze zich geen raad met Pirlo, die in 1998 was overgenomen van Brescia. Iedereen kon zien dat hij geweldig kon voetballen, maar op welke positie hij moest staan wist niemand. Na een vruchteloze zwerftocht door het elftal - waarbij Pirlo vooral als '10' maar zelfs als valse spits werd gebruikt - besloot Inter hem af te schrijven.
Via leenbeurten bij Reggina en Brescia belandde Pirlo in 2001 bij AC Milan. Fans van de Rossoneri waren er niet bepaald enthousiast over. Wat moesten zij nou met die Inter-flop? En waarom was er in godsnaam zeventien miljoen euro voor hem betaald? Snel bleek waarom. Pirlo was niet alleen gekocht uit sportief oogpunt, maar vooral om administratieve redenen. De transactie van Pirlo en twee andere spelers maakte deel uit van een boekhoudkundige truc waaruit Inter en Milan allebei voordeel haalden.
Die deal is een even onbekend als significant onderdeel van Pirlo's carrière. Want wat was er van hem terecht gekomen als de noodzaak tot een boekhoudkundige truc er niet zou zijn geweest? Was Pirlo dan verpieterd bij Inter? En was de wereld dan verstoken gebleven van een van de beste Italiaanse middenvelders aller tijden? We zullen het nooit weten. Wellicht was de schimmige transactie tussen de Rossoneri en Nerazzurri wel een ingreep van hogerhand, om de verspilling van een uniek talent te voorkomen.
Feit is dat Pirlo's overgang naar Milan in alle opzichten cruciaal is geweest. Want bij die club werkte hij vanaf 2001 samen met Carlo Ancelotti. En Carletto wist precies wat hij aanmoest met de dolende ziel. Pirlo was Ancelotti namelijk al opgevallen toen hij op huurbasis bij Brescia speelde. Want bij die club zette Pirlo in het seizoen 2000/01 zijn eerste stappen als controlerende middenvelder.
Onder Ancelotti maakte Pirlo zich die positie eigen. Als achterste pion in een ruitvormig middenveld was hij een decennium lang een steunpilaar in het elftal dat onder meer twee keer kampioen werd en tweemaal de Champions League won. Het lag dan ook in de lijn der verwachting dat Pirlo, die in 2006 wereldkampioen werd met Italië, zijn carrière in het rood-zwart zou afsluiten.
Totdat Milan in 2011 de historische fout van aartsvijand Inter herhaalde door Pirlo af te schrijven. Voor de tweede keer getergd door een Milanese club pakte Pirlo zijn spullen. En voor de tweede keer bewees Pirlo het ongelijk van zijn Milanese criticasters. Pirlo was de dertig al (ruim) gepasseerd, maar schitterde in het shirt van Juventus als een jonge god. En door zijn nonchalante en intellectuele uitstraling, geholpen door een indringende blik, hippe baard en voorliefde voor een goed glas wijn, groeide Pirlo behalve tot voetbalidool ook uit tot stijlicoon.
Na vier kampioenschappen op rij met Juventus laat Pirlo de Serie A achter zich. Zijn vertrek is een enorm verlies voor de Serie A, maar Pirlo's nalatenschap is voor eeuwig.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login