Argentijnse invasie in De Kuip: de voorgangers van Senesi

De bekendste van hen is ongetwijfeld Julio Ricardo Cruz. Feyenoord nam hem in 1997 over van River Plate, nadat de destijds 23-jarige aanvaller kampioen was geworden met de Argentijnse grootmacht en zelf zeventien keer had gescoord. De begenadigde spits was tussen 1997 en 2000 goed voor vijftig goals in 106 officiële duels en was lid van het elftal dat in 1999 de landstitel veroverde. En dan was er nog zijn legendarische optreden tegen Juventus in de Champions League.

Toch was de flegmatieke Cruz lang niet altijd onomstreden in De Kuip, weet Bert Konterman zich nog goed te herinneren. 'Hij had zó veel talent, maar we hebben ons ook vreselijk aan hem geërgerd', zei de voormalige verdediger in 2017 tegen VI over de Argentijn, die als bijnaam El Jardino (De Tuinman) had. 'Hij ging vaak voor zijn eigen kans en was soms zó lui… Als hij zin had, was hij de perfecte spits. We vergeleken hem weleens met Marco van Basten. Alleen liet Julio het zo weinig zien.'

Cruz kwam tot bloei in De Kuip nadat Leo Beenhakker het als trainer over had genomen van Arie Haan. 'Die jongen was in het begin zielsongelukkig bij Feyenoord, voelde zich onbegrepen', herinnerde Don Leo zich in 2015. 'Ben ik met hem uit eten gegaan. De meisjes erbij, was beregezellig. Ik heb hem tijdens dat etentje eigenlijk maar één ding gezegd: dat hij een kanjer is. Want dat ís hij. Als je later dan ziet hoe zo’n gozer het oppikt, hoe belangrijk hij voor je wordt... Prachtig gewoon.'

Het was een periode waarin meer Argentijnen actief waren voor Feyenoord. Linksback Patricio Graff en schaduwspits Pablo Sánchez kwamen al in 1996 naar De Kuip en groeiden uit tot basisspeler, al waren ze dat niet meer in het kampioensjaar. Eduardo Tati Montoya was toen alweer teruggekeerd naar eigen land. De komst van Beenhakker deed hen goed, weet Ulrich van Gobbel. 'Beenhakker sprak vloeiend Spaans, waardoor Julio en de andere Zuid-Amerikanen zich op hun gemak voelden.'

Dat zijn voorganger Haan die taal niet machtig was, zorgde voor problemen die hij niet zag aankomen. 'Cruz was afkomstig van het grote River Plate. Sánchez, die van Rosário kwam, vond hij maar een simpel boertje. Dat die twee ruzie hadden, hoorde ik pas toen het te laat was. Na mijn vertrek haalde Feyenoord John Metgod terug als assistent-trainer. Goede zet, want die sprak Spaans. Had ik daar maar aan gedacht. Ik merkte alleen dat de irritaties groeiden in de kleedkamer, dat het elftal uit elkaar viel.'

Haan deed zijn relaas over zijn periode bij Feyenoord in april vorig jaar. De manier waarop hij in 1997 uiteindelijk moest vertrekken in De Kuip, steekt hem nog altijd. 'De pers schreef dat ik geld zou verdienen aan de Argentijnse spelers, daardoor ging de sneeuwbal rollen. Op basis van loze geruchten, gevoed door mensen binnen de club. Helaas liet Van den Herik (de toenmalige voorzitter, red.) me vallen. Later las ik dat ook hij zijn twijfels had over mij rondom transfers. Terwijl hij overal bij was met zijn grote kop!'

Later bleek dat er inderdaad geen enkel bewijs was voor die beschuldigingen, maar Haan kon zijn werk niet afmaken. In het eerste volledige seizoen na zijn vertrek werd Feyenoord kampioen, met Cruz in de spits. Sánchez werd dat jaar verhuurd aan Alavés, Graff was reserve. 'Na mij haalde Feyenoord Leo Beenhakker. Die kon Spaans lullen met de jongens. Ze haalden er nog één of twee spelers bij en werden kampioen. Maar de basis, zeg ik nog altijd, was door mij gelegd.'

Een jaar na de landstitel waren alle Argentijnen weer verdwenen. Graff werd in 1999 al verhuurd aan FC Den Bosch en verkaste daarna naar Spanje. Cruz werd in 2000 verkocht aan Bologna voor circa twintig miljoen gulden, het dubbele van wat Feyenoord in 1997 voor hem had betaald. Het betekende het einde van de Argentijnse invasie in De Kuip, waar later Mariano Bombarda (2002-04) nog speelde. Twee decennia later treedt Senesi in hun voetsporen.

Argentijnse spelers bij Feyenoord

• Meer over

• Senesi
• Feyenoord
• Eredivisie 2019/2020