Argentinië contra Duitsland: een klassieke kraker

Eerste keer live op tvOp het WK 1958 in Zweden moesten titelverdediger West-Duitsland en de onbetwiste favoriet Argentinië al in hun eerste duel alle kaarten op tafel leggen in één van de eerste WK-duels die live op tv werd uitgezonden. West-Duitsland had met stopper Horst Eckel en de aanvallers Helmut Rahn, Hans Schäfer en captain Fritz Walter nog slechts vier spelers van vier jaar eerder in de gelederen. Argentinië was in 1955 en 1957 nog Zuid-Amerikaans kampioen, maar moest op last van de Argentijnse spelersvakbond een aantal in Italië voetballende profs thuislaten terwijl andere landen wel met hun sterren uit Italië mochten aantreden.

Argentinië opende de score dankzij een doelpunt van rechterspits Omar Corbatta. Toch bleek het Argentijnse elftal niet helemaal zichzelf. De ploeg oogde statisch en onbeweeglijk in de gele shirts van Malmö FF die moesten worden gedragen, omdat het eigen blauwwitte trico teveel op het witte 'thuistenue' van West-Duitsland leek.

Door de aanvallende impulsen van Helmut Rahn, een van de uitblinkers van het zo glorieus verlopen WK van vier jaar eerder, en het zeventienjarige toptalent Uwe Seeler – de topscorer van Hamburger SV met 34 goals in 28 duels – bogen de West-Duiters de stand nog vóór de pauze om in een voorsprong, waarna Rahn’s tweede treffer het duel vlak voor tijd in het slot gooide. Argentinië stelde het verdere toernooi hevig teleur en kon al na de groepsfase naar huis. West-Duitsland zou tot de halve finales reiken, waarin het gastland Zweden met 3-1 te sterk was. Smerige tackles en wraakactiesIn groep B treden West-Duitsland en Argentinië tegen elkaar aan nadat beide ploegen hun openingsduel overtuigend hadden gewonnen. De Duitsers hadden indruk gemaakt door Zwitserland met 5-0 op zij te zetten, door onder meer twee treffers van de toen nog op het middenveld spelende Franz Beckenbauer. Argentinië vermaakte het publiek door er tegen Spanje een ware voetbalshow van te maken. Luis Artime schoot Argentinië naar de 2-1 zege, die in werkelijkheid veel hoger uit had moeten vallen.

De verwachtingen waren dan ook hooggespannen voor het duel tussen de twee voetbalgrootmachten. Scheidsrechter Konstantin Zecevic liet het duel echter volledig uit de hand lopen. Zware overtredingen werden niet bestraft of met een vermaning weggewuifd en gemene tackles op Beckenbauer en Uwe Seeler werden opgevolgd door een wraakactie van Wolfgang Overath op zijn directe tegenstander Alberto González.

De negatieve climax van het duel volgde in de 65ste minuut, toen de Argentijnse slager José Albrecht van het veld moest na een grove charge op de solerende Wolfgang Weber. Albrecht zelf was het niet eens met zijn rode kaart en het zou vier minuten duren voor hij uiteindelijk toch de kleedkamers opzocht. Het (groeps)duel eindigde in 0-0. Argentinië sneuvelde in de kwartfinale tegen Engeland (1-0). Duitsland haalde de finale tegen datzelfde Engeland en verloor met 4-2. Maradona & co te sterk voor Duits collectiefDat Argentinië en West-Duitsland in de finale van het WK 1986 om de wereldbeker mochten strijden was vooraf niet verwacht. Argentinië trad aan met één grote wereldster, Diego Armando Maradona van het Italiaanse Napoli, en een hoop onervaren internationals.

Gedurende het toernooi bewezen de Duitsers zich echter als een met veel discipline en werkethiek voetballende machine die zich over de rug van Marokko (1-0) en Mexico (0-0, winst na penalty’s) naar de halve finale mazzelde. Daarin bleken de Duitsers tegen Europees Kampioen Frankrijk plotseling ook te kunnen voetballen en plaatste het zich dankzij goals van Andreas Brehme en Rudi Völler voor de finale. Eenmaal in die finale was Argentinië de huizenhoge favoriet. Diego Maradona had zich gedurende het toernooi bewezen als de beste voetballer van dat moment door zijn ploeg hoogstpersoonlijk langs Engeland (2-1) en België (2-0) te leiden met twee goals per duel.

Agentinië trok de eindstrijd al snel naar zich toe met een kopbal van verdediger José Luis Brown uit een vrije trap van Jorge Burruchaga. Nadat Jorge Valdano vlak na rust de 2-0 op het scorebord had geschoten leek de titel al binnen. West-Duitsland rees echter op uit de dood. Binnen zeven minuten was het eerst aanvoerder Karl-Heinz Rummenigge en vlak daarna de ingevallen Rudi Völler die uit een hoekschop een treffer wisten te forceren. Lang genieten van hun comeback konden de Duitsers niet. Maradona zag zes minuten voor tijd een gat in de defensie van de vol op de 3-2 jagende Duitsers en stuurde Burruchaga weg met een sublieme steekbal, die met de 3-2 de doodsteek leverde. Argentinië was wereldkampioen. Vallende Völler forceert de beslissingTitelverdediger Argentinië had in 1990 alle moeite om de wereldbeker te verdedigen. De wereldkampioen trad aan met een selectie in verval en blameerde zich al in de openingswedstrijd door van Kameroen te verliezen na een gigantische blunder van doelman Nery Pumpido, die een kopbal van François Omam-Biyik door zijn benen liet glippen.

Ook tijdens de verdere verloop van het WK kon Argentinië, evenals zijn ster Diego Maradona, niet overtuigen. Met een zeer onverdiende 1-0 zege op rivaal Brazilië en gewonnen strafschopseries tegen Joegoslavië en gastland Italië kregen de in gele en rode kaarten grossierende Argentijnen het voor elkaar om tot de finale te reiken. Opnieuw was West-Duitsland de tegenstander.

Na de verloren finale van het WK 1986 was Franz Beckenbauer aangebleven als bondscoach. Het team van Der Kaiser ontpopte zich gedurende het WK als een van de favorieten na een overtuigende 4-1 zege op Joegoslavië in de poule en op Europees kampioen Nederland in de daaropvolgende achtste finale (2-1).

Ook in de finale bleek West-Duitsland tegen een zeer verdedigend en hard spelend Argentinië, dat zijn snelle spits Claudio Caniggia moest missen, de betere ploeg. De Duitse doorbraak kwam pas in de 85ste minuut. Rudi Völler liet zich in het Argentijnse strafschopgebied na licht contact met Roberto Sensini vallen en de toegekende strafschop werd benut door Andreas Brehme. Het betekende de wereldtitel voor Duitsland. Doelman Lehmann als grote heldDuitsland is in 2006 als gastland bezig met een groot charmeoffensief als het in de kwartfinale van het WK weer op Argentinië stuit. Met oogstrelend en energiek voetbal ontdoet een jong Duits elftal zich met frivool voetbal van Costa Rica (4-2), Polen (1-0), Ecuador (3-0) en in de achtste finale Zweden (2-0).

Argentinië is met de aanwezigheid van grote sterren als Juan Román Riquelme en Hernán Crespo en de nog jonge Lionel Messi als supersub favoriet om de halve finale te bereiken. In de kwartfinale blundert de Argentijnse coach José Pekerman echter. Bij een 1-0 voorsprong, na een doelpunt van verdediger Robero Ayala vlak na de pauze, haalt de bondscoach spelverdeler Riquelme naar de kant ten faveure van de defensievere Cambiasso. Even later moet ook Crespo het veld verlaten, die er tegen de lange centrumverdedigers Per Mertesacker en Christoph Metzelder in de luchtduels niet aan te pas komt. Verrassend genoeg komt niet de watervlugge Messi binnen de lijnen, maar de statische Julio Cruz.

Duitsland profiteert van het warrige wisselbeleid aan Argentijnse zijde. Miroslav Klose maakt tien minuten voor tijd gelijk. De aanvankelijk zo dominante Argentijnen zijn in de verlenging de controle helemaal kwijt en ook Duitsland kan geen vuist meer maken. Strafschoppen moeten de beslissing brengen. Doelman Jens Lehmann stopt de inzetten van Ayala en Cambiasso en is voor even de held van Duitsland.(Felix Aerts/Willem van Beeren/Tim Vos)