Arsène Wenger, een echo uit het verleden
VI-redacteur Süleyman Öztürk schrijft voor de vierde speelronde van de Premier League over het jubileum van Arsène Wenger. Het Arsenal-boegbeeld is vergeten zichzelf te moderniseren.
Er is een soort Wenger-moeheid ontstaan. Dat zeurende riedeltje bij weer een net-niet-verhaal. De media, de fans van zijn eigen club: ze zijn er, grof gezegd, wel klaar mee. Het verleden was prachtig mooi, met als hoogtepunt de ploeg met onder anderen Thierry Henry en Dennis Bergkamp die van voetbal een kunstvorm maakte. Zeker toen Arsenal nog op Highbury speelde en quasi onverslaanbaar was. Wenger keek en genoot. Net als de rest van de wereld.
Dat is nu anders. Al jaren anders. De Fransman is nooit helemaal van zijn route geweken. Hij probeert een elftal te kweken, heeft grote aankopen lang tegenhouden om de groei van spelers uit de academie niet te blokkeren en zet nog altijd in op techniek en voetbalintelligentie. Arsenal heeft een elftal dat de bal koestert, dat soms oogstrelende combinaties op de mat legt, maar de robuustheid en veroveringsdrang mist om een jaar lang alles en iedereen te domineren. Arsenal gromt, maar bijt nooit echt.
Het is bijna niet voor te stellen dat het dit weekeinde precies twintig jaar is dat Wenger coach is van The Gunners. Hij kwam in september 1996 binnen als een volslagen nobody. Arsène Who? Dat was de kop in een van de kranten. De spelers in die tijd keken raar op toen ze hem voor hem eerst zagen. Een belezen man met verwilderde haardos en bril die sprak over gezonde voeding en sportmaaltijden. De Londenaren hadden destijds een elftal dat op de been werd gehouden door alcoholisten.
Arsène Wenger heeft het Engelse voetbal helpen moderniseren. Hij noemde de Premier League vlak voor de competitiestart een WK voor trainers. In feite heeft de Fransman deels het pad geëffend voor de huidige generatie managers die methodisch aan succes werken. Alleen is hij vergeten zichzelf te moderniseren. In de beeldvorming is Wenger toch een wat onhandige man die tijdens een wedstrijd als een kluns aan zijn rits loopt te trekken. Die na een nederlaag chagrijnig alles en iedereen de schuld geeft, behalve zichzelf.
Zijn positie staat al jaren ter discussie. Arsenal is overeind gebleven in de jaren dat andere clubs concurrent werden met hulp van oliedollars, maar nu het speelveld min of meer gelijk is zie je dat Arsenal toe is aan iemand die minder vasthoudt aan ideeën uit het verleden.
Neemt niet weg dat Wenger applaus verdient. Hij is altijd blijven staan voor zijn principes en is nooit weggelopen voor zijn verantwoordelijkheid. Hij heeft de Premier League mede gevormd tot de supercompetitie die het nu is en is allesbehalve de specialist in verliezen, waarvoor José Mourinho hem ooit uitmaakte.
Een prominente plek in de eregalerij van het Engelse voetbal. Dat is wat Arsène Wenger toekomt.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login