Atlético bewijst dat prijzen niet te koop zijn
Voor de tiende keer in zijn historie is Atlético Madrid kampioen van Spanje. Daarvoor was op de slotdag een 1-1 gelijkspel bij Barcelona voldoende. Het succes van de Rojiblanco's is een zege voor de puristen en romantici.
Tijdens de wedstrijd staat Diego Simeone negentig minuten lang te gebaren en te wijzen. De Argentijn heeft meer weg van een dirigent dan van een trainer. Met zijn armbewegingen stuurt hij de wedstrijd. Naarmate zijn gebaren feller worden, gaan zijn spelers harder lopen. Atlético is de verpersoonlijking van Simeone als speler: onvermoeibaar, hard, sluw en als het moet ook gemeen.
In het doel staat een lange, op het oog zelfs wat slome, Belgische slungel. Maar schijn bedriegt. In zijn tweede seizoen op huurbasis bij Atlético heeft Thibaut Courtois zich ontwikkeld tot een van de beste keepers ter wereld. Met tentakels van armen ranselt hij alles uit zijn doel. Niet voor niets heeft Atlético met slechts 26 tegendoelpunten de minst gepasseerde defensie van heel Spanje.
Diego Costa is de belangrijkste veldspeler. Hij is zo sterk als een buffel, verzet werk voor twee en is dodelijk in de zestien, getuige zijn 25 doelpunten in de competitie. Dat de Braziliaanse voetbalbond zich in de strijd om Costa heeft laten aftroeven door Spanje, is dan ook een blunder van jewelste.
Het sprookje is met het behalen van de tiende landstitel in de historie bovendien nog niet voorbij. Over een week staat Atlético voor het eerst sinds 1974 in de finale van de Europa Cup I/Champions League. Stadsgenoot Real Madrid is dan de opponent. Atlético mocht De Cup met de Grote Oren nog nooit omhoog tillen.
Topscorer Diego Costa en vormgever Arda Turan dreigen deze mogelijke dubbele triomf mis te lopen. Beide spelers moesten zich in het kampioensduel met Barcelona al in de eerste helft geblesseerd laten vervangen. Dat roerde beide liefhebbers tot tranen toe. Niet alleen omdat Diego Costa en Turan geen bijdrage konden leveren aan de ontknoping van de titelstrijd, maar ook omdat ze met hun gedachten al bij de finale in Lissabon zaten.
In een tijd dat sjeiks en oliebaronnen de voetballerij regeren, laat Atlético zien dat geld niet altijd wint. Het basiselftal van de Rojiblanco's kostte nog geen vijftig miljoen. Met andere woorden: minder dan een halve Gareth Bale of Neymar. De titel van Atlético is er dan ook een voor de puristen en romantici.
Tekst: Reon Boeringa
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login