België-Rusland
data-height="120" data-width="120" data-align="clear" data-caption="" src="http://www.vi.nl/upload/a4ebc70f-ab35-43d6-ab74-f431784b5bcc_image1544208673480267769.gif" /> Het affiche België-Rusland mag er zijn, want het duel tussen beiden ploegen in 1986 (Rusland toen weliswaar nog als Sovjet-Unie) is de geschiedenisboeken ingegaan als één van de meest heroïsche WK-duels ooit. In het Mexicaanse Léon werd het destijds 4-3 voor de Rode Duivels, na een heerlijke wedstrijd, een zinderende verlenging en een uitgelaten Rick de Saedeleer. De Belgische zege op de geoliede Sovjet-machine kwam hoogst onverwacht, maar was meer dan verdiend.
De Belgen zullen vrijdag (aanvang half negen 's ochtends) opnieuw een dergelijke superdag nodig hebben om Groep H te overleven. De ploeg van de Waal Robert Waseige heeft een zege nodig om niet al na drie wedstrijdjes de koffers te moeten pakken. Of het erin zit valt te betwijfelen, want de sfeer is in het Belgische kamp om te snijden. De reden? Diezelfde Waseige, die op de dag van vertrek naar Japan liet weten na het WK trainer van Standard Luik te zullen worden, de ganse natie verbluft achterlatend.
'Het moment is zéér slecht gekozen', vond Guy Thijs, een van Waseiges illustere voorgangers. 'Op deze manier aan een WK beginnen is zeer ongezond. Ik vraag me af of de spelers hem nog wel serieus nemen.' Het merendeel van die spelers zal inderdaad niet malen om zijn vertrek. Daarvoor beschouwen ze de Waal als te ouderwets en niet integer genoeg als bondscoach. En: niet altijd even goed voorbereid, zo bleek al vlak na aankomst in Japan. Op het heetst van de dag dacht Waseige dat een excursie naar een vulkaan wel een aardige uitje zou zijn. Gevolg: drie spelers met een zonnensteek.
Het spel van de Belgen was ernaar, al konden de problemen in het eerste duel met gastland Japan nog enigszins worden verbloemd. Dat was vooral de verdienste van aanvoerder Marc Wilmots (foto). Diens treffer en sloopwerk voorkwamen dat de angstige tactiek van Waseige werd afgestraft. De 23-jarige Topschutter Wesley Sonck (dertig treffers in de competitie!) werd op de bank gelaten, Gert Verheyen mocht het in zijn eentje in de spits proberen en vijf (!) verdedigers moesten het Japanse 'gevaar' zien te keren. Tegen Tunesië ging het opnieuw fout. De Belgen sloten weliswaar andermaal af met een gelijkspel (1-1), maar werden op alle fronten (creativiteit, durf, techniek, conditie, kansen) afgetroefd door de Tunesiërs.
Het gevolg is dat onze Zuiderburen vrijdag al een heuse finale spelen. Het wordt erop of eronder en niets minder dan een overwinning is vereist om mee te mogen blijven doen. Niet dat dat onmogelijk is, want de tegenstander Rusland maakte tijdens z'n eerste twee wedstrijden op het WK een alles behalve imponerende indruk.
De Russen zagen de loting destijds glimlachend aan en waanden zich al in de tweede ronde. De ploeg van bondscoach Oleg Romantsev miste in z'n openingsduel tegen Tunesië echter vooral creativiteit, iets wat de Russische ploeg voordien zelden kon worden ontzegd. Regisseur Egor Titov vormde een lichtpuntje, maar hij miste de steun van vedette Alexandr Mostovoj, die nog kampte met de naweeën van een heupkwetsuur. Door een fout van de Tunesische doelman en een wel erg gemakkelijk gegeven strafschop, kreeg Rusland de zege echter in de schoot geworpen.
Dat het land meer van de ploeg verwachtte, bleek nog tijdens de wedstrijd Japan-Rusland (1-0). Nadat Vladimir Bestsjastnych kort na de Japanse openingstreffer een levensgrote kans had verprutst, werd de Russische hoofdstad Moskou door teleurgestelde 'fans' verbouwd. Zoals ook de Belgische supporters zich - zij het gelukkig vooral in woord - hoogst ontevreden toonden over (vooral de tactische strijdwijze van) hun ploeg.
België-Rusland van komende vrijdag zal dus zeker niet de heroiek krijgen van het treffen van zestien jaar geleden. Daarvoor missen beiden ploegen nu eenmaal de klasse die er toen ruimschoots voorhanden was. Spanning zal er echter zijn. Daarvoor staat er voor beide ploegen teveel op het spel.