Betrokken en trouwe vechter Bos verliest de laatste strijd
Donderdag kwam er een einde aan het leven van Theo Bos, op 47-jarige leeftijd. Een portret van een man wiens leven doordrenkt was van de liefde, voor het voetbal, voor Vitesse en met veel aandacht voor de mens achter de speler. Het moet een rare dag zijn geweest voor Theo Bos, die 21ste oktober in 2010. Merab Jordania grijpt de teleurstellende resultaten aan om zich te ontdoen van zijn trainer. En daarmee maakt de Georgische eigenaar, koud enkele maanden in bezit van de aandelen van Vitesse, hardhandig een einde aan een droom voor de man die met recht de titel Mister Vitesse draagt.
'Ik heb me 28 jaar lang volledig laten leven door het voetbal', zegt Bos enkele weken na zijn gedwongen vertrek, en dus zonder werk. 'Vitesse is en blijft mijn club. Ze kunnen me mijn baan afnemen, maar mijn clubliefde pakken ze me niet af.'
De kiem van die onlosmakelijke band ligt in de jeugd van Bos, geboren in Nijmegen maar opgegroeid in Arnhem. Op dertienjarige leeftijd maakte hij de overstap van buurtclub Sempre Avanti naar Vitesse. Het blijkt het begin van bijzondere band, waarbij hij als speler en als trainer het nodige meemaakt. 
Als zeventienjarige speelt hij in 1983 zijn eerste officiële wedstrijd voor Vitesse. FC Wageningen verliest op de 31ste augustus met 3-0. Bos is verdediger en is naast zijn vaste rugnummer vier herkenbaar aan zijn immer gedreven spel.
'Het was heerlijk voetballen met Theo achterin', zegt Frans Thijssen op de Vitesse-website. De oud-international was van 1998 enkele jaren teamgenoot van Bos. 'Theo was een winnaar.'
Veertien jaar na zijn debuut eindigt zijn 369ste en laatste competitieduel voor Vitesse ook in een ruime zege. Met Bos als invaller voor Michel Kreek krijgt NAC Breda in de openingswedstrijd van het Gelredome met 4-1 klop.
Het is zijn laatste wedstrijd voor Vitesse, en uiteindelijk ook van zijn carrière. Cambuur is bijna rond met Bos, die zich echter laat overtuigen door voorzitter Karel Aalbers. Die weet hem te verleiden te kiezen voor een andere functie bij zijn club. Als trainer van de B-jeugd krijgt hij te maken met onder anderen Stijn Schaars en Nicky Hofs.
'Daar is de kern gelegd voor het trainersvak. Sindsdien is het gaan kriebelen en is het nooit meer opgehouden', keek Bos elf jaar later terug op zijn eerste stappen op het pad van zijn nieuwe carrière. In 2009 ziet hij zijn droom uitkomen; hoofdtrainer bij Vitesse. 
Bos heeft zijn geliefde club in 2005 verlaten omdat hij te weinig perspectieven zag bij Vitesse. FC Den Bosch biedt hem onderdak en de kans zich te manifesteren als hoofdtrainer. Drieënhalf jaar later krijgt hij de kans alsnog in Arnhem na het ontslag van Hans Westerhof. 'Dit is mijn club, en ik ben nog nooit zo gebrand geweest om ergens te slagen als nu.'
Anderhalf jaar later volgt de jobstijding van Jordania. Na een kortstondig avontuur bij het Poolse Polonia Warschau pakt Bos bij FC Dordrecht in de zomer van 2011 het trainersambt weer op. Aan de Krommedijk maakt hij weer indruk als trainer en als mens. Daarom komt het bericht van december 2011 zo hard aan. Er is alvleesklierkanker geconstateerd bij Bos.
Veertien maanden later verliest de betrokken en trouwe vechter de strijd tegen zijn ziekte. 
Alle gebruikte foto's op VI.nl zijn afkomstig van VI Images.