Brack: 'Het Italiaanse voetbal is van binnenuit verrot'

In 2009 begon Brack (33, foto) aan zijn Italiaanse avontuur. Via Atessa Val di Sangro, Fortis Trani, Sulmona en Maccarese is de voormalige verdediger van SC Cambuur en Go Ahead Eagles dit seizoen beland bij San Cesareo. Zijn vijfde Italiaanse club dus in zes bizarre seizoenen. 'Ik maak hier absurde dingen mee, ik kan er een boek over schrijven', zegt Brack. 'En dat ga ik waarschijnlijk ook doen.'

Dinsdagochtend werd Italië geconfronteerd met een nieuw omkoopschandaal, waarbij tientallen clubs uit de Lega Pro (derde divisie) en Serie D (vierde divisie) betrokken zijn. Flink schrikken, ook voor Brack, die de afgelopen jaren voornamelijk op het vierde niveau speelde. In het lijstje met verdachte clubs zag hij voormalige tegenstanders staan. Diverse genoemde spelers zijn bekenden van zijn huidige teamgenoten. 'Het komt heel dichtbij', erkent hij.

Verrot
Toch is Brack niet verbaasd door de onthullingen. 'Dit kan best eens het topje van de ijsberg zijn', voorspelt hij. 'Het Italiaanse voetbal is van binnenuit verrot. Zoveel spelers in de Lega Pro en Serie D worden niet of nauwelijks betaald. En hun salarissen stellen al niet veel voor. Sommigen krijgen per maand maar een paar honderd euro. Van tien contractmaanden krijgen sommige spelers slechts twee keer salaris. En wat moet je dan, als je thuis een vrouw en kinderen hebt die moeten eten? Kun je dan nee zeggen als iemand je wat geld biedt om een keer een wedstrijd te verliezen?'

Spelers hebben contracten, maar zijn machteloos. 'Ik heb het zelf ook meegemaakt', vertelt hij. 'Van Trani krijg ik nog zes maanden salaris. Van Sulmona nog drie maanden. Ik heb tegen Trani een zaak aangespannen bij de bond en gewonnen, maar de club is failliet en ik kan fluiten naar mijn geld. Dat gebeurt hier zo vaak.'

Mazen
'Om schuldeisers te ontlopen, veranderen clubs slinks van naam of van eigenaar', gaat de verdediger verder. 'Er zitten hier zoveel mazen in de wet. Dat zit in de Italiaanse cultuur. Als speler heb je geen poot om op te staan.' Het is een situatie waarin het verkopen van een wedstrijd voor spelers snel aantrekkelijk wordt. Niet uit gierigheid, maar omdat het nodig is om je boodschappen te betalen.

Het is na Calciopoli (2006) en Calcioscommesse (2011) al de derde keer in relatief korte tijd dat Italië wordt opgeschrikt door een manipulatiezaak. Ook dat heeft met de cultuur te maken, vermoedt Brack. 'Italianen zijn gokkers. Het barst hier overal van de wedkantoren.'

Bovendien speelt mee dat in Italië manipulatie niet altijd als fout wordt gezien. 'Stel, je hebt een club die op de laatste speeldag nergens meer om speelt', schetst Brack. 'En die ploeg ontmoet een team dat nog kan promoveren. Dan is het in Italië niet ongebruikelijk de punten cadeau te doen.'

Druk
'Om die reden worden tegen het eind van het seizoen veel van dat soort wedstrijden uit het aanbod van wedkantoren gehaald. Het ligt er zó dik bovenop', vervolgt Brack. De Deventenaar denkt dan ook dat het vrijwel onmogelijk is voor een omwenteling te zorgen. 'De lagere divisies zitten vol met gevallen bolwerken. Ik heb in de Serie D in stadions gespeeld waar tienduizenden fans in kunnen. Die clubs staan onder zware druk van hun ultra's, die een enorme vinger in de pap hebben. Onder zulke druk gebeuren heel rare dingen...'