Brouwers verdient ook in Nederland wel een applausje
Op het moment dat Bayern München zaterdag vermoedelijk de titel veiligstelt, wordt er in Mönchengladbach waarschijnlijk minstens zo hard geklapt voor een Nederlander. VI-redacteur Oscar van der Horst blikt vooruit op de 33ste speelronde in de Bundesliga.
Het Borussia-Park kan zaterdag 7 mei voor de laatste keer 'Rooooel' bulderen, want Roel Brouwers maakt zich op voor zijn laatste thuisoptreden met Die Fohlen. Het zal waarschijnlijk een korte invalbeurt zijn voor de verdediger, maar het afscheid zal er na negen trouwe dienstjaren niet minder groots door worden gevierd. Terwijl Gladbach is verwikkeld in een heftige strijd om Champions League-kwalificatie, wordt er wel even tijd vrijgemaakt voor een bijzonder eerbetoon.
Onbegrijpelijk maar waar. Diezelfde Brouwers kon in vier Eredivisie-seizoenen nooit overtuigen, zeker niet in de ogen van Huub Stevens. De toenmalige trainer van Roda JC Kerkrade liet de slungelige verdediger in 2005 voor een schijntje vertrekken naar SC Paderborn, destijds actief in de Tweede Bundesliga. En tien jaar later sprak Stevens gedecideerd dat Brouwers voor elke Nederlandse topclub een versterking zou zijn. Dat was dus nog maar een jaar geleden.
Populariteit
Brouwers tekende echter bij in Duitsland en kwam dit seizoen nog maar tot drie basisoptredens in de competitie. Wel debuteerde hij op zijn 33ste in de Champions League, al had hij gezien het overvolle programma van zijn club op meer speelminuten gehoopt. Het was hem niet gegund, net zoals hij deze week te horen kreeg dat hij niet op een tiende contractjaar bij de club hoefde te rekenen. En dat ondanks zijn populariteit onder de fans en zijn veelgeprezen instelling.
In het seizoen 2009/10 kende hij zijn persoonlijke hoogtepunt, door geen minuut te missen in de Bundesliga en liefst acht keer te scoren als centrale verdediger. Zelfs de toenmalige bondscoach Bert van Marwijk zat voor hem op de tribune, maar die nam uiteindelijk de ervaren André Ooijer mee naar het WK in Zuid-Afrika. Zelfs jongens als Frank Verlaat, Niels Oude Kamphuis en recent Paul Verhaegh haalden door hun spel in de Bundesliga wel het Nederlands elftal. Brouwers nooit.
Misschien is Brouwers wel te bescheiden gebleven en liet hij te duidelijk merken dat hij ook zelf in positieve zin verrast was dat het hem altijd zo voor de wind ging. Maar na acht seizoenen op het hoogste niveau, waarvan toch zeker zes met en behoorlijk aandeel in de wederopstanding van de volksclub, was een kans in het Nederlands elftal toch zeker niet misplaatst geweest. Van Marwijk twijfelde. Dirk Marcellis, Glenn Loovens en Peter Wisgerhof kregen van hem wél de kans.
En nu is hij 34. Brouwers weet nog niet wat hij volgend seizoen gaat doen. Niet zo lang geleden betwijfelde hij of ze hem in Nederland over twee jaar nog wel zouden kennen als hij zijn loopbaan niet in de Eredivisie zou afsluiten. Er is wel wat interesse, maar ook de lokroep van zijn vrienden om lekker in een recreatief elftal van Weltania te komen ballen neemt hij minstens zo serieus. Het tekent de familiemens Roel Brouwers.
Wat rest is een staande ovatie voor iemand die in Nederland als voetballer nooit gewaardeerd is en zich in Duitsland ineens al jaren tussen de grote jongens staande bleek te houden. Het is allemaal niet meer terug te draaien, maar nu even de aandacht voor deze oude krijger is wel zo gepast.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login