Cesc Fàbregas: hoe Arsenal een toekomstige legende uit de handen liet glippen

Fàbregas gold als tiener al als the next big thing bij Arsenal. Hij moest de nieuwe leider worden in de periode na The Invincibles. Op zijn vijftiende trainde hij al mee bij de kampioenenploeg van Arsène Wenger, op zijn 21ste was hij er al aanvoerder en op zijn 23ste mocht de spelmaker zich met zijn land al wereldkampioen noemen. Met zijn fabuleuze techniek en sierlijke speelstijl paste de middenvelder ook perfect bij het Arsenal van Wenger. Hij speelde er in totaal 212 wedstrijden, maar zag de club gedurende die periode wel steeds verder afglijden. Zowel in de selectie als bestuurlijk werden er fouten gemaakt. Medio 2011 was het geduld op en vertrok Fàbregas naar de club die hij in 2003 als jonkie verruild had voor Arsenal: Barcelona.

In een openhartig interview met Arseblog besprak de huidige speler van AS Monaco onlangs zijn frustraties. Zijn periode bij Arsenal had veel mooier kunnen zijn, als er bestuurlijk maar wat adequater was gehandeld. Fàbregas dacht terug aan de zomer van 2008. Zijn vriend en collega-international Xabi Alonso speelde destijds nog bij Liverpool en verlangde naar een nieuw avontuur.

Fábregas: 'Ik belde heel de zomer met hem. Hij smeekte letterlijk iedereen om naar Arsenal te mogen gaan. Hij wilde zó graag en ik deed ook mijn best. Ik sprak met de mensen die ik moest spreken en gaf mijn advies. In mijn ogen was hij een geweldige aanwinst voor ons geweest. Tijdens mijn hele vakantie sprak ik met hem en hij stuurde me berichtjes of ik al meer wist. Maar er werd niet gehandeld. Zo raakte ik wel meerdere keren gefrustreerd door het gebrek aan wilskracht bij de clubleiding. Dan was het zo dichtbij, dan wilde een speler zo graag en was het zo makkelijk een deal te maken. Kijk, ik ben geen directeur en kijk vanuit het perspectief van een speler. Als een speler heel graag naar een bepaalde club wil, dan gebeurt het normaal gesproken.'

Het niveau daalde meer en meer bij Arsenal. Het ging niet puur om kwaliteit, maar ook om mentaliteit. Als een van de leiders probeerde Fàbregas teamgenoten wakker te schudden, maar hij had regelmatig het gevoel dat hij aan een dood paard trok. 'In de laatste twee of drie jaar had ik het gevoel dat Robin en Samir (Van Persie en Nasri, red.) de enige twee spelers waren van mijn niveau, technisch en mentaal. Dat is niet arrogant om te zeggen, want zo voelde het gewoon destijds.'

Na drie jaar bij Barcelona wilde Fàbregas terugkeren naar Engeland. Het liefst naar Arsenal. Bij zijn transfer naar de Catalanen had hij al een speciale clausule in zijn contract laten opnemen. Arsenal had een terugkoopoptie. Fàbregas maakte zijn transferwens ook kenbaar bij Wenger en gaf de clubleiding van The Gunners een week de tijd om toe te happen. Daarna zou hij pas andere opties gaan overwegen. Maar er kwam geen reactie. Niet na een paar uur, niet na een paar dagen en ook niet na een week. De zaakwaarnemer van Fàbregas ging in gesprek met andere Engelse clubs en José Mourinho overtuigde de Spanjaard in die zomer van 2014 om naar Chelsea te komen.

Fàbregas: 'Arsenal was mijn eerste optie. Ik zag al voor me dat ik terug zou keren. Ik had al voor Arsenal gespeeld met griep, met een gebroken been en toen mijn opa was overleden. Ik was er altijd en gaf alles voor de club en zou dat zo opnieuw doen. Maar ik wilde niet smeken om een terugkeer.'

De WK-winnaar en tweevoudig Europees kampioen tekende bij Chelsea en won met die club nog twee keer de Premier League. In Noord-Londen werd hij door sommigen gezien als een verrader. Van troetelkind naar vijand; Fàbregas zal blijven benadrukken dat het mislukken van de relatie hem lastig te verwijten valt.

Een fraaie foto uit het Arsenal-verleden:

• Meer over

• Cesc Fàbregas
• Arsenal