Column Engels voetbal: José Mourinho ruikt bloed
Tom van Hulsen, operationeel hoofdredacteur van Voetbal International, schrijft voor VI.nl iedere zaterdag een column over het Engels voetbal.
Wanneer je als aangeschoten wild op de grond ligt, weet je dat het einde nabij is als een hongerige wolf je recht in de ogen kijkt. Manchester United-manager David Moyes moet zich de afgelopen dagen dan ook wat ongemakkelijk hebben gevoeld in de aanloop naar de uitwedstrijd van zondag tegen Chelsea, waar José Mourinho al weken klaar staat om toe te happen.
'Een wedstrijd begint al ver vóór het eerste fluitsignaal en is pas afgelopen na de persconferentie', zei Mourinho in 2004 eens tegen een gezelschap journalisten. Hij had dat jaar met FC Porto de Champions League gewonnen en was als gevolg daarvan door Roman Abramovich naar Chelsea gehaald, waar hij zich presenteerde met de alleszeggende woorden: 'Please don't call me arrogant, but I’m European champion and I think I’m a special one.’
Bijna tien jaar later moet worden geconcludeerd dat de Portugees daar de waarheid sprak. José Mourinho is een trainer die zijn gelijke niet kent. In zijn jacht op succes gaat hij nagenoeg over lijken. Niet voor niets is hij in de Engelse media meerdere keren omschreven als 'premiejager' en 'huurling' en de Daily Telegraph bedeelde hem zelfs de titel 'huurmoordenaar' toe. Geef hem een opdracht, en hij voert die niet anders dan genadeloos uit. Mourinho ziet voetbal als een miljoenenspel waarin geen plaats is voor meerdere winnaars. Jij of ik.
In dat besef is het bijzonder aardig om de psychologische oorlogsvoering die Mourinho doorgaans voert van afstand te volgen. Bijna alles wat hij in de media roept is van tevoren bedacht en bedoeld om zijn eigen positie te versterken. Toen hij zich liet ontvallen dat Manchester City allang met een grote voorsprong koploper in de Premier League had moeten zijn gezien het spelerspotentieel, joeg hij daarmee bewust zijn collega Manuel Pellegrini op de kast. Bovendien verstrekte Mourinho zichzelf meteen een alibi: als Chelsea geen kampioen wordt is het logisch, want Manchester City heeft nu eenmaal betere spelers, nietwaar?
Slechts zelden legt Mourinho zijn zieleroerselen bloot, zoals die keer dat hij die fraaie anekdote vertelde over Mario Balotelli. 'Ik kan een boek schrijven over mijn twee jaar bij Inter met Mario', zei Mourinho in een CNN-interview. 'Dat zou een heel komisch boek worden.'
'We speelden eens bij Rubin Kazan in de Champions League. Ik had een groot probleem, want Mario was mijn enige aanvaller. Alle anderen waren geblesseerd. Geen Milito. Geen Eto'o. Vlak voor rust kreeg Mario een gele kaart. In de rust heb ik veertien van de vijftien minuten gespendeerd aan een gesprek met Mario. Ik kan je niet wisselen, heb ik gezegd. Nogmaals: ik kan je niet wisselen. Ik heb geen aanvaller meer op de bank. Raak niemand aan. Speel alleen de bal. Als we de bal verliezen, doe niets. Als iemand je provoceert, geen reactie. Als de scheidsrechter een verkeerde beslissing neemt, geen reactie. Alsjeblieft Mario. Wat denk je? 46ste minuut: rode kaart.'
Duidelijk is dat José Mourinho een zwak heeft voor Mario Balotelli. Net als de Portugees zelf trekt hij zich weinig tot niets aan van de wereld om hem heen. Balotelli is net als Mourinho verslaafd aan de schijnwerpers, een narcist en niets ontziend. Het zou me niet verbazen als de twee binnenkort weer samenwerken.
Na de thuiswedstrijd van Chelsea tegen Liverpool in december, door de ploeg van Mourinho met veel geluk gewonnen (2-1), voerde de trainer weer eens een kunststukje op. Waar iedereen had gezien dat Luis Suarez een strafschop verdiende na een domme charge van Samuel Eto'o, prees Mourinho scheidsrechter Howard Webb die het incident door de vingers zag. Hij richtte zijn pijlen op Suarez, die hij 'matennaaier' en 'duikelaar' noemde. Daarmee leidde hij de aandacht af van de gelukkige overwinning, won hij 's lands toparbiter voor zich en zette hij de excellerende topscorer van de Premier League weer eens in een kwaad daglicht. Drie vliegen in één klap.
Richting de wedstrijd tegen Manchester United van zondag stak José Mourinho de loftrompet over de landskampioen, die hij ook vorig jaar al eens omschreef als een van de mooiste clubs ter wereld. Ook dat doet Mourinho niet voor niets. Eens wil hij aan de slag bij Manchester United, om met die club Europa weer te gaan veroveren. Hij weet dat de kans daartoe groter is als de club eerst in een diep dal zakt en zal iedere mogelijkheid daartoe met satanisch genoegen aangrijpen.
Ik heb nu al medelijden met David Moyes.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login