De pijnpunten van Barça: welke trainer durft zijn vingers eraan te branden?

Vrijdagochtend was er uitgebreid crisisberaad. Setién moest op het matje komen bij president Josep Bartomeu om uitleg te geven over de gênante thuisnederlaag tegen het tiental van Osasuna. Zelfs de immer rustige Lionel Messi schoot in de catacomben van Camp Nou uit zijn slof. De Argentijn liep tijdens de wedstrijd al zichtbaar gefrustreerd over het veld en trok achteraf een rake conclusie: 'Deze wedstrijd vat ons hele seizoen samen.' Een blik op de grootste problemen bij de Blaugranas.

Lekke defensie
De openingstreffer van Osasuna was inderdaad symbolisch voor de defensieve onkunde bij Barcelona dit seizoen. Na een lage voorzet van Pervis Estupiñán ging werkelijk alles mis: Gerard Piqué probeerde de bal halfslachtig met een hakje te blokken, Junior Firpo en Clément Lenglet botsten tegen elkaar op en Ivan Rakitic liet zijn man lopen. José Arnaíz profiteerde dankbaar: 0-1. Dankzij de individuele klasse van Messi kwam Barcelona nog op gelijke hoogte, maar in de extra tijd liet de thuisploeg het lopen en maakte Roberto Torres de 1-2.

Dat was alweer de 38ste tegentreffer voor Barcelona in La Liga dit seizoen. Het is zeven jaar geleden dat de Catalanen zoveel goals incasseerden in één jaargang. Destijds was dat niet zo'n probleem, aangezien Barça zelf liefst 115 keer scoorde. Dit seizoen komen de doelpunten een stuk moeizamer en dus doen de tegengoals meer pijn.

De 33-jarige Piqué is nog altijd onmisbaar in de defensie; hij maakte van de veldspelers de meeste minuten, maar is ook lang niet altijd meer soeverein. Bovendien kan hij zijn emoties maar moeilijk de baas, de stopper pakte van alle spelers in de Spaanse competitie de meeste gele kaarten (15). Veel van die kaarten waren voor commentaar op de arbitrage, zo ook donderdag tegen Osasuna. Het kwam hem op zijn derde schorsing van het jaar te staan.

Het verdedigende probleem ligt overigens niet alleen bij de laatste linie. Het constante geschuif op het middenveld doet de defensieve organisatie ook geen goed. Na 22 wedstrijden lijkt Setién nog steeds geen idee te hebben welke formatie nu eigenlijk het best bij zijn elftal past. Voorganger Ernesto Valverde vond de oplossing in een 4-4-2-systeem, maar dat kwam hem van binnen en buiten de club op buitengewoon veel kritiek te staan.

Oude spelerskern

Piqué is één van de zes vaste basisspelers die de dertig ruim gepasseerd zijn. Marc-André Ter Stegen, Sergi Roberto en Antoine Griezmann zijn eveneens niet de jongsten meer. In de afgelopen weken bleek Barcelona grote moeite te hebben met het afwerken van veel wedstrijden in korte tijd. Het is moeilijk om een toekomst te bouwen met een elftal van spelers die in de herfst van hun carrière zitten.

Met de jonge spelers die wél in de selectie zitten, wil het maar niet lukken. Ousmane Dembélé heeft grote moeite met zijn discipline en fitheid, Arthur had in mindere mate dezelfde problemen en is al verkocht aan Juventus, Malcom is vertrokken naar Zenit Sint-Petersburg en Jean-Clair Todibo naar Schalke 04.

Spelers die de overstap vanuit La Masía maken, worden direct in de etalage gezet om wat broodnodige transfersommen binnen te harken. Binnen de club heerst grote verdeeldheid over de te varen koers. De waan van de dag regeert en de lange termijn wordt genegeerd. Voor de toptalenten die nu in de opleiding spelen is het niet bepaald een rooskleurig perspectief.

Falend transferbeleid
De huidige selectie vertegenwoordigt maar weinig waarde. Onlangs besteedden we hier al aandacht aan de dramatische financiële situatie van Barcelona en er is weinig uitzicht op verbetering. De afgelopen jaren gaf Barcelona onder meer driehonderd miljoen euro uit aan Philippe Coutinho, Ousmane Dembélé en Antoine Griezmann. Drie spelers met een astronomisch salaris die de club geen centimeter vooruit hebben geholpen.

Barça probeert dat eerste tweetal nu wanhopig te lozen, maar er zijn weinig clubs bereid om een vergelijkbaar salaris te bieden in de huidige tijden. Pas als Coutinho of Dembélé voor een flink bedrag verkocht wordt, kan Barcelona daadwerkelijk een poging wagen voor spelers als Lautaro Martínez. De spits van Internazionale wordt in Camp Nou gezien als de droomkandidaat, maar de vraag is waar hij dan moet gaan spelen, aangezien Suárez in het 4-3-3-systeem nog altijd de onbetwiste nummer één is.

De situatie van Frenkie de Jong toont aan hoe ingewikkeld dat kan zijn. De Nederlander werd afgelopen zomer voor een torenhoog bedrag binnengehaald als aankoop voor de toekomst, maar heeft een seizoen lang op een voor hem ongeschikte positie moeten spelen omdat Sergio Busquets onomstreden is als controleur. Eerst wordt er een grote naam vastgelegd, daarna wordt pas gekeken op welke plek die kan spelen, hetzelfde gebeurde immers met Griezmann.

Die Galáctico-strategie werd ooit ook door Real Madrid gehanteerd, maar die club heeft het roer juist helemaal omgegooid. De Madrilenen hengelen het ene na het andere toptalent binnen, zij worden op de achtergrond opgeleid om routiniers als Luka Modric, Marcelo en Sergio Ramos binnenkort op te volgen. Lukt dat niet, dan worden die talenten voor een dik bedrag verkocht, zoals bij Achraf Hakimi gebeurd is. Real durft te investeren in jong talent en plukt zowel sportief als financieel de vruchten van die transferstrategie. President Florentino Pérez kondigde onlangs zelfs aan dat zijn club deze zomer geen nieuwe spelers nodig heeft. De rollen zijn volledig omgedraaid in het nadeel van Barcelona.

Perspectief
Bovenstaande problemen zijn niet zomaar op te lossen met een nieuwe trainerswissel. De kans is wel erg groot dat die trainerswissel er gaat komen. De verhouding tussen de selectie en Setién plus assistent Sarabia lijkt niet meer te redden. In het crisisberaad van vrijdag werd besloten dat de 61-jarige coach voorlopig nog mag blijven, maar dat lijkt toch vooral uitstel van executie. En dus moet er een opvolger komen, maar de vraag is: welk perspectief heeft zo'n nieuwe trainer?

Niet voor niets zegden er afgelopen winter drie trainers af toen ze benaderd werden door Barcelona. Als trainer krijg je in Catalonië te maken met een zeer dominante spelersgroep die niet ververst kan worden, want er is nauwelijks geld voor nieuwe spelers. Je móét aanvallend voetbal spelen, terwijl je beste verdediger de honderd meter in een minuut loopt en in de voorhoede heb je te maken met een wereldster die zó dominant is dat zijn ploeggenoten zelf niet eens meer op doel durven te schieten.

Bovendien is het maar de vraag hoe lang je er zit, want in de zomer van 2021 komt er een nieuwe presidentsverkiezing, waarbij de opvolger van Bartomeu ongetwijfeld zelf een trainer wil aanstellen. Kortom: in Barcelona dreigt de grootste sportieve crisis sinds 2008. Waar de club zich aan kan vasthouden: in de zomer van 2008 werd ene Pep Guardiola aangesteld en begon Barça aan het meest succesvolle tijdperk uit de clubhistorie. De club heeft nu dringend behoefte aan een nieuwe Guardiola.

• Meer over

• Barcelona
• LaLiga 2019/2020