De Wagner-lessen: beuk door, het is nooit te laat voor Bayern

Bekijk de twee foto's hieronder eens goed. Natuurlijk, Sandro Wagner (30 jaar inmiddels) is in de tien jaar die er tussen beide kiekjes zitten onmiskenbaar een stukkie ouder geworden. Zijn gladgeschoren babyface is veranderd in een gegroefd gezicht met artistiek baardje, maar verder is veel hetzelfde gebleven. Juichend na een doelpunt, verbeten trek om de mond, armen gespreid, handen opgengevouwen. De boodschap is duidelijk. Hier ben ik, ik heb het weer geflikt. De foto's lijken bovendien het verhaal van een vrij gestroomlijnde carrière te vertellen. Van talentvolle spits van Bayern München uitgegroeid tot de aanvalsleider van het Duitse elftal. De loopbaan van Wagner is echter alles behalve typisch te noemen.

De spits gaat zondagmiddag (15.30 uur) met zijn ploeg 1899 Hoffenheim op visite bij middenmoter Hannover 96. De ploeg van Julian Nagelsmann staat knap vijfde, voorafgaand aan een speelronde waarin Schalke 04 en Borussia Mönchengladbach (de nummers drie en vier) elkaar eveneens treffen. Hoffenheim kan zich dus zomaar weer bovenin de subtop gaan melden, een prestatie die niet los gezien kan worden van de inbreng van Wagner. De routinier is niet bezig aan zijn tweede, maar feitelijk pas aan zijn eerste jeugd en lijkt voor zijn laatste wedstrijden als speler van Hoffenheim te staan.

Op 11 augustus 2007 debuteerde hij als jeugdexponent van Bayern München onder de iconische Otmar Hitzfeld nog in het eerste elftal, maar net geen handvol invalbeurten later nam hij de wijk naar MSV Duisburg in de Tweede Bundesliga. Bij Werder Bremen pendelde hij vervolgens vooral tussen tussen het eerste en tweede elftal, een verhuur aan 1. FC Kaiserslautern leverde precies nul treffers op, drie seizoenen bij Hertha BSC (met in het eerste jaar een kampioenschap op het tweede niveau) waren eveneens weinig glorieus. Voor Wagner leek een carrièreslot in de relatieve anonimiteit in het verschiet te liggen, al helemaal toen hij voorafgaand aan 2015/16 koos voor het bescheiden SV Darmstadt 98.

Blikvanger
In feite begint het opmerkelijke succesverhaal van Wagner daar. Waar de algemene gedachte was dat het nietige Darmstadt - als door een godswonder gepromoveerd naar de hoogmis van het Duitse voetbal - als de wiedeweerga zou terugkeren naar het tweede niveau, beleefde die club een sprookjesseizoen. De uiteindelijke veertiende plek was razend knap en verrassend, net als de veertien goals van Wagner. Achter supervedettes Robert Lewandowski en Pierre-Emerick Aubameyang, crack Thomas Müller, erkend doelpuntenmakers Javier 'Chicharito' Hernández en Anthony Modeste én gelijk met Claudio Pizarro (bij Werder Bremen ooit nog zijn ploeggenoot) stond zijn naam toch maar mooi hoog op de topscorerslijst.

Hij, een vrijwel volledig vergeten talent uit München die in 2009 met Duitsland Onder-21 nog de Europese titel pakte. In de finale tegen Engeland scoorde hij twee keer en was hij de blikvanger. Niet ploeggenoten Philipp Lahm, Mesut Özil (vooruit: met een goal en twee assists deed hij het ook niet gek), Sami Khedira, Manuel Neuer, Mats Hummels of Jérôme Boateng. Nee: hij, Sandro Wagner. Een sleurende, beukende spits voor wie de term 'ongepolijst' bedacht lijkt. Zijn goede seizoen bij Darmstadt leverde hem anderhalf jaar geleden een transfer naar Hoffenheim op, iets wat hij halverwege dat seizoen overigens zelf al zag aankomen. 'Ik ben al een tijdje de beste Duitse spits, ruim zelfs.'

Bij Hoffenheim is zijn zelfvertrouwen zo mogelijk nog groter geworden, onder de piepjonge trainer Julian Nagelsmann is hij nog verder tot wasdom gekomen. De club haalde vorig seizoen voor het eerst in het bestaan Europees voetbal, Wagner scoorde elf keer. Het leverde de bijna twee meter lange spits zelfs de nooit verwachte status van international voor Die Mannschaft op. Met drie goals in zijn eerste twee interlands (dankzij een hattrick tegen San Marino) en nu vijf in zeven, is zijn gemiddelde in ieder geval uitmuntend. Het draagt allemaal bij aan het sprookje, de wondere wereld waarin een verder nauwelijks tot de verbeelding sprekende voetballer is beland. Een anti-held die met de regerend wereldkampioen naar het WK gaat en tot die tijd in ieder geval een halfjaar rondloopt bij de absolute grootmacht van het Duitse voetbal.

Wagner staat namelijk voor een overstap naar Bayern München, de recordkampioen uit zijn geboortestad, waar hij de stand-in voor Robert Lewandowski moet worden. Nagelsmann bevestigde eerder deze week dat een transfer in de maak is, waarmee de laatbloeier nog maar een volgend hoofdstuk toevoegt aan zijn bijzondere verhaal. In Duitse media werd onlangs nog gesproken over de wedergeboorte van Wagner, de second coming van een cultheld. Maar, zo stelde datzelfde artikel, die term klopt eigenlijk voor geen meter. Wagner kende helemaal nooit een geboorte, had nooit een first coming. Pas op 27-jarige leeftijd begon hij zijn naam een beetje te vestigen. Het zal Wagner een zorg zijn, met zijn zelfvertrouwen voelde hij het zelf waarschijnlijk al lang aankomen. Het is nooit te laat om door te breken.