Deens Roda-duo Junker/Skoubo happy in Limburg

Aan het begin van vorig seizoen, toen de middelen van Roda JC tot het uiterste minimum waren geslonken, zocht de club twee spitsen. Het werden Mads Junker en Morten Skoubo, weggehoond bij respectievelijk Vitesse en FC Utrecht. Vanavond treedt Roda JC in de Rotterdamse Kuip aan voor de beker tegen Feyenoord.

Junker deed vorig seizoen met 23 doelpunten in één seizoen wat geen spits hem in Kerkrade het laatste decennium nadeed, en hij klikt bovendien met Skoubo als een sleutel in een slot. Twee weken geleden stonden ze opeens in Reykjavik aan de zijlijn, toen ze tegelijk mochten invallen in de EK-kwalificatiewedstrijd van Denemarken op IJsland (1-0 winst).

Nóg een overeenkomst: voor beiden is voetbal slechts een bijzaak in het leven. 'Het is uiteraard een deel van mijn leven', vertelt Junker. 'Je ziet zó veel spelers die helemaal afhankelijk worden van dit wereldje. Dan had ik die jaren bij Vitesse toch in een depressie moeten leven... Ik hou van andere dingen. Lekker een potje golfen of een goed glas wijn drinken. Ik kan volledig wegdromen in een goed boek.'

Skoubo denkt er exact hetzelfde over. 'Mijn wereld stopt niet bij voetbal. Ik hou van het spel zelf, de atmosfeer in het stadion, met een team toeleven naar een hoogtepunt. Maar al die andere dingen... Pfff. Soms is het heel lekker geblesseerd te zijn, dan hoef je namelijk geen interviews te geven, haha. Al met al is het een apart wereldje, waarin iedereen alleen maar aan zichzelf denkt.'

In tegenstelling tot veel collega's zijn de twee Deense aanvaller goed op de hoogte van de politieke ontwikkelingen in Denemarken, waar een minderheidskabinet regeert. Skoubo: 'De politieke situatie in Denemarken baart me soms wel zorgen.' Junker: 'De Volkspartij, die het kabinet gedoogt, is extreem rechts. Heel goed te vergelijken met de PVV van Geert Wilders. In Denemarken zijn de nationalistische gedachten heel dominant. Vooral de ouderen willen alles Deens houden.'

'Op mijn eerste teamfoto bij Vitesse stond een flink aantal donkere jongens', vervolgt Junker. 'Mijn grootmoeder was verbaasd. 'Speel je met zwarte mensen?', vroeg ze. Ja, oma, dat klopt, antwoordde ik. 'Hoe communiceer je dan met ze?', vroeg ze daarna, niet wetende dat zij ook Engels spreken. Zo wordt er in Denemarken gedacht en gesproken. Niet uit racisme, totaal niet, maar uit onwetendheid.'

Zowel Skoubo als Junker is gelukkig in Maastricht. 'Iedereen geniet hier van het leven, mensen gaan mooi gekleed over straat en er zijn leuke restaurants', stelt Skoubo. 'Af en toe pak ik mijn bakfiets en ga ik een uurtje rijden door de stad. Op zo’n moment voel ik één grote tevredenheid over me neerdalen. Wat wil je nog meer?'

Junker onderschrijft het gevoel. 'Soms zit ik op een terras, sluit ik mijn ogen en denk ik: Sinds ik hier woon, voelt elke dag als vakantie.' (David de Vries)