Du Chatinier: 'Duplan doet me denken aan Clark Kent'
In de nieuwe Voetbal International meer over Edouard Duplan. Lees onder meer over zijn liefde voor Celtic, zijn schuldgevoel jegens Sparta en zijn bewondering voor Zinedine Zidane. VI Editie 41 ligt sinds woensdag in de winkel.
Na zijn overgang van Sparta Rotterdam debuteerde Edouard Duplan op 15 augustus in het shirt van FC Utrecht, tegen NAC Breda (3-1 zege). Drie dagen later vertrok hij naar Glasgow voor de eerste ontmoeting met Celtic. Sindsdien is de tengere vleugelspeler niet meer uit de basisformatie verdwenen.
'Ongelooflijk, dat ik in zo’n korte periode wedstrijden heb gespeeld waar je normaal gesproken tien jaar op moet wachten', zegt hij in gesprek met Voetbal International. FC Utrecht versloeg Celtic in een gedenkwaardige return met 4-0 en hield in de Europa League zowel Napoli als Liverpool op 0-0.
Duplan is een voormalige student filosofie die liever de werken van Spinoza en Plato doorleest dan De Ontvoering van Heineken. 'We hebben wel een paar aparte jongens rondlopen, ja. Ach, laat ze lekker in hun waarde', vindt Ton du Chatinier, trainer van FC Utrecht. Toen hij Duplan ontmoette, moest hij meteen denken aan Clark Kent, de alter ego van Superman uit de gelijknamige filmsaga. 'Beetje studentikoos uiterlijk. Brilletje met een zwart montuur. De Daily Planet onder zijn arm. Komt verlegen over. Maar dat is ook het mooie van Duplan. Zet-ie dat brilletje af en trekt hij zijn tenue aan, dan verandert hij in een avontuurlijk ingestelde voetballer.'
Duplan zelf geniet bij zijn nieuwe club, maar blijft hameren op individuele verbetering. 'We deden het als ploeg geweldig, versloegen Ajax in de Arena; hartstikke mooi allemaal. En toch blijf ik dan achter met het gevoel dat ik nog meer had kunnen doen. Ik kan lang gefrustreerd zijn als het niet gaat zoals ik wil. Soms zou ik willen dat ik het thuis wat beter los kan laten. Maar in mijn hoofd blijft het broeien. Ik lig er wakker van, zie telkens mijn acties terug. Draaien, draaien, draaien. Ik ben erg moeilijk voor mezelf.'
Duplan is een purist. In alles op zoek naar de schoonheid. Van woorden, van daden. Hij omschreef het stadion ooit als een theater. Voetballers zijn de artiesten. 'Zij moeten de mensen vermaken', zegt hij. 'Ik heb plezier in wat ik doe en wil acties maken. Vooral in mijn jonge jaren vond ik dat er altijd iets moest gebeuren zodra ik de bal kreeg. Toen ik bij Sparta zat, was Foeke Booy mijn trainer. Ik kwam terug van een blessure en dacht na drie, vier maanden zo weer op een hoog niveau te kunnen zitten. Foeke heeft me moeten leren geduldig te zijn. Er zit een bepaalde onrust in mij. Ik zoek voortdurend naar het evenwicht tussen het mooie en het functionele.'
De Fransman is uiterst tevreden over het traject van zijn loopbaan. De keuze naar Nederland te verkassen, trok zijn carrière opnieuw in gang. De transfer bracht alles wat Duplan ervan hoopte. 'Ik wilde naar een competitie waar ik me als voetballer kon ontwikkelen. En ik kan het iedereen aanraden. In Nederland geniet ik.' (Yoeri van den Busken)