Duitsland kraakt Engeland na arbitrale dwaling
Duitsland heeft met 4-1 Engeland aan de kant gezet. Die Mannschaft was weliswaar de betere ploeg, maar de Engelsen werden fors benadeeld door een blunder van scheidsrechter Jorge Larrionda.
Fabio Capello, bondscoach van Engeland, kende nu geen twijfels en stuurde dezelfde elf als tegen Slovenië het veld in. Zijn Duitse opponent, Joachim Löw kon tot zijn tevredenheid constateren dat twijfelgevallen Jerôme Boateng en Bastian Schweinsteiger fit genoeg waren om te spelen. Cacau was dat niet, hij werd logischerwijs vervangen door Miroslav Klose die terugkeerde van een schorsing.
Het immer beladen duel tussen de Europese voetbalgrootmachten had slechts vijf minuten nodig om los te komen. Mesut Özil stond plots oog-in-oog met David James, maar zijn inzet kon gekeerd worden door de goalie van Engeland. Gesterkt door de goede kans nam Duitsland het initiatief stevig in handen en merkte al snel dat de opponent geen vat kon krijgen op de soepele combinaties die de ploeg op de mat legde.
Na twintig minuten was het raak. Niet via een combinatie, maar door een verre doeltrap van Manuel Neuer. John Terry verkeek zich op de bal en Matthew Upson liet zich te eenvoudig wegzetten door Klose die geen problemen had James te passeren. De Duitsers wilden snel de wedstrijd volledig naar zich toe trekken en via diverse knappe aanvallen werd het Engelse doel gezocht.
James wist eerst Klose nog te stuiten na weer een goede kans, maar na ruim een half uur was het wel raak voor 2-0. Een prachtige aanval via Klose en Thomas Müller bereikte uiteindelijk Lukas Podolski die vanuit een lastige hoek hard raak schoot. Kort daarop was Klose niet ver van de derde Duitse treffer. Engeland had in die periode de lat geraakt maar daarbij was sprake buitenspel volgens scheidsrechter Jorge Larrionda.
Maar na de tweede Duitse treffer hervond de ploeg van Capello plots aansluiting. Een kort genomen hoekschop werd door Steven Gerrard scherp voorgezet en vond het hoofd van Upson die de Duitse luchtmacht versloeg en raak kopte. In de 38ste minuut maakte de ploeg zelfs gelijk. Althans, dat dacht iedereen toen Frank Lampard via de onderkant lat raak schoot. 
Scheidsrechter Larrionda en zijn assistent waren echter van mening dat de bal, die toch een halve meter achter de lijn opstuitte, niet telde. Een herinnering aan de WK-finale van 1966 drong zich op. Ook toen stonden dezelfde ploegen tegenover elkaar en keurde grensrechter Tofik Bakhramov een inzet van Geoff Hurst wél goed. Destijds passeerde de bal de lijn niet en bracht Engeland in de verlenging op een 3-2 voorsprong van een wedstrijd die uiteindelijk met 4-2 door de Britten werd gewonnen.
Geïnspireerd kwamen The Three Lions de kleedkamer uit en waren de bovenliggende partij. Lampard teisterde al snel na de hervatting wederom de lat. De bal stuiterde nu duidelijk voor de lijn terug in het veld. De ploeg van Capello bleef de aanval zoeken, maar had pech dat Wayne Rooney regelmatig het overzicht kwijt was en vooral voor eigen succes ging. In de counter was Duitsland evenzogoed regelmatig gevaarlijk. Zo schoot Schweinsteiger net naast.
Een klein kwartier voor tijd schakelde de ploeg van Löw razendsnel om toen Lampard een vrije trap in de muur schoot. Müller stuurde Schweinsteiger goed weg en de Bayern München-middenvelder behield uitstekend het overzicht. Met een goede pass bezorgde hij de bal bij de mee opgekomen Müller die James met een schot in de korte hoek passeerde.
Het Engelse verzet was gebroken. Müller had de 4-1 op de voet maar schoot naast. In de zeventigste minuut viel die bevrijdende treffer toch. Wederom uit de omschakeling. Özil ontsnapte aan de linkerkant, hij liep kinderlijk eenvoudig Gareth Barry eruit en gaf een niet te missen kans aan Müller. De twintigjarige aanvaller van Bayern München deed dat ook niet.
Met de moed der wanhoop probeerde Engeland nog iets aan de stand te veranderen. Maar die hoop werd fors geminimaliseerd toen Neuer met een prachtige redding Gerrard van scoren hield. Engeland leed daardoor de grootste nederlaag in zijn WK-historie. Tot dusver waren de nederlagen tegen Uruguay (4-2) in 1954 en Brazilië (3-1) in 1962 de grootste.