Dzsudzsák: 'Ik was bang voor Stevens, net als iedereen'
Balázs Dzsudzsák kijkt met weinig warme gevoelens terug op de samenwerking met coach Huub Stevens bij PSV. 'Ik was niet gelukkig binnen de lijnen. Uit angst om te falen, maakte ik geen passeeractie en gaf ik slechts zelden een voorzet.'
'Iedereen had die vrees', vertelt de 23-jarige Hongaarse linkspoot aan Voetbal International. 'Als je een keer de mist inging, kon het zomaar zijn dat je de volgende keer op de bank zat. Daarom speelde ik aarzelend met de gedachte: Als ik die bal terugspeel, gaat Stevens niet schreeuwen.'
'Ik was bang voor Stevens, zoals iedereen', vervolgt Dzsudzsák. 'Niet specifiek voor zijn persoon, maar voor de consequenties. Wat gebeurt er als je een fout maakt? Hij sprong uit zijn vel. Schreeuwde keihard. Of deed niets. Er viel geen peil op te trekken.'
Symbolisch voor het gebrek aan durf bij PSV stond de datum
4 november 2008. In het groepsduel met Olympique Marseille verloren de Eindhovenaren kansloos met 3-0. De lethargie van het elftal wekte het idee van geregisseerde muiterij. Niemand deed iets en iedere speler leek het verlies, en later ook de uitschakeling, gelaten te accepteren.
'Daar was geen sprake van', weerlegt Dzsudzsák de verdenking van muiterij. 'Niemand durfde voor het oog van Stevens een fout te maken. Alleen Ibrahim Afellay onttrok zich hieraan. Daardoor ontstond een curieuze wedstrijd. Iedereen dacht: Alle ballen op Ibi. Het zal voor journalisten en toeschouwers een vreemde gewaarwording zijn geweest. Nou, voor ons ook.'
'Toen hij vertrok (Stevens diende op 28 januari 2009 zijn ontslag in, vanwege een gebrek aan click met de spelersgroep, red.) was ik heel blij. Ik kon weer ademhalen', sluit de aanvaller het hoofdstuk Stevens af. 'Zeggen dat hij de slechtste trainer aller tijden was, doe ik niet. Maar zijn afscheid zorgde wel voor een weersomslag. Iedereen vond het plezier en de vrijheid terug.'
Lees het complete interview met Dzsudzsák in Voetbal International nummer 11, die sinds woensdag in de winkel ligt. 