Eindelijk gerechtigheid voor cupfighter Utrecht
Een jaar lang werd er in de Galgenwaard geklaagd en gejammerd over de gestolen Amstel Cup van 2002. Zondag, in dezelfde Kuip maar nu tegen Feyenoord, aasde FC Utrecht op revanche en gerechtigheid. En dat kréég de cupfighter uit de Domstad. In het hol van leeuw liet de ploeg zich nu door niets en niemand de kaas van het brood eten: 4-1.
'We gaan niet anders dan anders voetballen', verklaarde Foeke Booy, trainer van 'thuisploeg' FC Utrecht vooraf. Toch viel de eerste helft tegen qua kijkspel. Zowel de Domclub als Feyenoord hanteerde de lange bal van achteruit in een poging om respectievelijk Dirk Kuijt en Pierre van Hooijdonk te bereiken. Het vervolg was er echter vaker niet dan wel.
Feyenoord had voor de pauze een optisch overwicht en het meeste initiatief. Kansen kregen de Rotterdammers echter nauwelijks. De ploeg van trainer Bert van Marwijk probeerde het vooral vanuit de tweede lijn (vrije trap Robin van Persie, Patrick Paauwe), maar de pogingen konden Harald Wapenaar nauwelijks verontrusten.
FC Utrecht kreeg betere kansen. Alje Schut mikte al na vijf minuten net naast (nadat hij een afzwaaier van Jean-Paul de Jong bij toeval op zijn schoen kreeg), terwijl Dirk Kuijt door scheidsrechter Ruud Bossen halverwege de eerste helft onterecht werd teruggefloten wegens buitenspel. Zonder fluitje had de toekomstige Feyenoorder alleen kunnen opstomen richting Patrick Lodewijks. 
Zes minuten voor de rust nam Jean-Paul de Jong een vallende bal op ruim twintig meter ineens volley, waarop Lodewijks geen verweer had. Die 1-0 betekende het begin van het einde voor Feyenoord, want vrijwel onmiddellijk na de rust kon Igor Gluscevic moederziel doorlopen richting Lodewijks. De Serviër, die de afgelopen weken in een bloedvorm verkeert, maakte alleen voor de Feyenoord-goalie geen fout: 2-0.
Feyenoord spartelde nog even tegen. Zo moest Alje Schut op de Utrechtse doellijn koppend redding brengen op een vrije trap van Pierre van Hooijdonk en zag diezelfde Van Hooijdonk even later een treffer geannuleerd worden omdat hij (volgens Bossen) geleund zou hebben op Stijn Vreven. De spirit die Feyenoord node miste, had FC Utrecht duidelijk wel en binnen het uur kon opnieuw Gluscevic op assist van Pascal Bosschaart finale beslissen. Op vijf meter afstand had de spits de bal voor het intikken: 3-0.
De Rotterdammers kenden nog één stuiptrekking. Twintig minuten voor tijd kreeg Bonaventure Kalou de bal van Paul Bosvelt, waarna hij vrij mocht doorlopen en uithalen. Het betekende 3-1, en heel even leken de Rotterdammers in staat tot nog meer. Vooral toen invaller Mariano Bombarda door Alje Schut in de zestienmeter onderuit werd getrokken. Ruud Bossen zag opnieuw niks, waarop Paul Bosvelt zich zo boos maakte dat hij met rood kon vertrekken.
Het kon FC Utrecht niet deren. Via Voetballer van het Jaar Dirk Kuijt vergrootte het alleen nog maar de feestvreugde, 4-1. De frustratie die een jaar lang duurde, zal daarmee definitief zijn weggespoeld.