'Enke was meer dan de nummer 1 van Hannover'
Afscheid van een nederig mens. Zo luidt alom de lezing in Hannover. Fans van Hannover 96 rouwen massaal om de dood van keeper Robert Enke, die zich dinsdagavond van het leven beroofde. Maar in heel Duitsland heeft het plotselinge overlijden van de slechts 32-jarige doelman voor een schok gezorgd.
Want Enke was voor vele voetbalsupporters méér dan alleen een keeper van Hannover 96 en selectielid van de Duitse ploeg. Voor hen was hij ook een voorbeeld van de gewone man die keer op keer tegenslag wist te overwinnen. Zowel privé als sportief kende de voormalige sluitpost van Borussia Mönchengladbach, Benfica en Barcelona diverse tragische momenten. Dieptepunt vormt het overlijden van zijn slechts twee jaar oude dochter Lara in 2006; zij kampte met een aangeboren hartafwijking.
Enke en zijn vrouw Teresa bleven strijdbaar en vonden in mei van dit jaar nieuw geluk met de adoptie van een dochter. Als dragende speler van Hannover 96 - hij droeg de aanvoerdersband - genoot de achtvoudige international groot aanzien. Want Enke was ook maatschappelijk betrokken. Zo zetten de doelman en zijn vrouw Teresa zich al jaren in voor het beschermen van dieren. 'Robert Enke was meer dan alleen de nummer 1 van Hannover 96', luidt een van de vele reacties in de krant Hannover Allgemeine. 
Enke was de beoogde eerste doelman van de nationale ploeg voor het komende WK. Op basis van zijn capaciteiten lag een (nieuwe) opstap naar een grotere club voor de hand, maar de doelman verkoos vooralsnog een langer verblijf bij Hannover 96.
Het is uit te leggen als waardering voor zijn werkgever, waarvoor hij sinds 2004 uitkwam. Want Robert Enke, ooit een groot keeperstalent, moest van ver komen. In tegenstelling tot diverse topspelers bereikte hij zijn internationale status via een grote omweg. In 2003 was hij een halfjaar werkloos nadat zijn contract bij Fenerbahçe na één competitiewedstrijd werd ontbonden. Barcelona, dat hem een seizoen eerder had vastgelegd, had Enke al afgeschreven.
Onder trainer Louis van Gaal bleef zijn inbreng beperkt tot één invalbeurt in de Primera División. Via het toen in de Segunda División uitkomende Tenerife knokte de sluitpost zich vervolgens terug op het hoogste niveau en groeide - met enkele jaren vertraging - uit tot international.
Zijn achtste en laatste interland keepte hij in augustus tegen Azerbeidzjan. Voor bondscoach Joachim Löw was hij favoriet om tijdens het WK het doel van Die Mannschaft te verdedigen. Een virusinfectie wierp hem vervolgens terug in de keepershiërarchie. Niettemin was iedereen ervan overtuigd dat Enke zich ook in deze concurrentiestrijd kon terugknokken.