Esteban niet meer zo eenzaam in het strafschopgebied

de vleesgeworden Popeye zijn spierballen zien. Doelman Esteban Alvarado Brown stond lacherig en ongelovig naar de hemel te staren, alsof hij daar een verklaring zocht voor het geluk waarmee de Alkmaarders zojuist de overwinning op Heracles Almelo (1-2) over de streep hadden getrokken.

Beide spelers vertolkten een hoofdrol in de extra minuut van de blessuretijd. Esteban tastte mis bij de laatste wanhoopspoging van de thuisploeg en met een miraculeuze beweging wipte Marcellis de bal van de doellijn, terwijl hij nog worstelde met Geoffrey Castillion. Daarna was de wedstrijd afgelopen. Op dit moment heeft Esteban na 28 speelronden al 48 goals moeten incasseren. Drie keer slechts hield hij de nul. Daar zat tweemaal een doelpuntloos gelijkspel bij, in de thuiswedstrijden tegen SC Heerenveen en Heracles Almelo; tamelijk ondankbare duels waarin de doelman niet echt punten kon pakken voor zijn ploeg.

Je kunt hem zelden betrappen op kolderieke fouten. Regelmatig werd hij na een eerste redding alsnog in de rebound geklopt, of keek hij machteloos toe hoe de baan van de bal door een been of hoofd veranderde. Pechvolle momenten stapelden zich op. De laatste weken sprong hij in het oog door een paar keer te aarzelen bij het uitkomen, waardoor hij zijn imposante lijf net te laat in de strijd wierp en kansloos was.

Het waren allemaal tekenen van onrust achterin. Esteban is niet de grootste prater op het veld, maar lange tijd kon hij vertrouwen op degelijke verdedigers. Nu heeft hij nu al maanden te maken met spookrijders die onzeker zijn en ook slecht communiceren. Een misverstand met Donny Gorter leidde eerder tot wapengekletter in woorden. 'Dit zal nooit meer gebeuren', riepen de doelman en de linksback in koor. Even later gebeurde het nóg een keer… Dit is het seizoen van de repeterende fouten. Ga daar maar eens goed mee om als je Esteban heet en al acht keer een medespeler zag afhaken met een rode kaart. Uit alle hoeken en gaten doken tegenstanders voor zijn neus op en dat werd zelfs de atletische sluitpost te machtig. Over het algemeen presteerde hij allesbehalve slecht, maar dat optreden viel dan volledig in het niet door het slechte resultaat en doordat AZ eerder in de wedstrijd had verzuimd afstand te nemen.

Nadat een fout van Etiënne Reijnen in het uitduel met ADO Den Haag (2-2) tot een treffer had geleid, flipte Esteban. Hij bemoeide zich met een opstootje en rende heen en weer tussen het strafschopgebied en de assistent-scheidsrechter, alsof hij ook niet meer wist op wie of wat hij nou eigenlijk zijn woede moest botvieren. Gertjan Verbeek sprak hem later vermanend toe. 'Een keeper moet bijna onderkoeld zijn', vond de oefenmeester. 'Dus: ophouden met die onzin.'

In Almelo overleefde Esteban afgelopen zondag 22 doelpogingen. De enige tegentreffer was, opnieuw, een van richting veranderd schot. Hij had enkele prima reflexen, pepte medespelers op en was op en top geconcentreerd. Alleen bij de laatste voorzet van de middag stond hij iets te ver voor zijn doel. Kennelijk voelde hij zich erg zeker van zijn zaak.

Toen Esteban de bal verkeerd raakte, dacht hij heel even dat het weer one of those days ging worden. Maar toen dook Marcellis op als reddende engel. Keeper en rechtsback vlogen elkaar in de armen. De opluchting spatte ervan af. Esteban was weer een keeper die punten pakt voor zijn ploeg. En eindelijk voelde hij zich in het strafschopgebied niet meer zo eenzaam. Tekst: Yoeri van den Busken Foto's: VI Images