Frank de Boer moet plastic in goud veranderen

Het is een voortdurende strijd om van alles. De Premier League is een uitputtende competitie waarin alles in de hoogste versnelling gebeurt. Reputaties sneuvelen voordat je goed en wel doorhebt wat de reputatie van iemand precies is. Zie Memphis, zie Vincent Janssen en zie nog zo veel meer spelers en trainers. Je moet fitter zijn dan de tegenstander. Talentvoller. Hongeriger. Slimmer. En dan nog is het lastig om te domineren in een speelveld waarin de verhoudingen steeds dichter bij elkaar komen te liggen. De marges zijn klein. Tijd om een heel nieuwe speelstijl te implementeren is er bijna niet. Voor je het weet beland je als trainer met al je goede bedoelingen in een paniekerige strijd tegen degradatie. Na drie duels! De toestand bij Crystal Palace is exemplarisch voor de realiteit in de Premier League. Het seizoen is net begonnen en de paniekknop is ingedrukt. Probeer onder die druk als trainer maar aan Scott Dann en Joel Ward uit te leggen dat wat zij hun leven al doen totaal verkeerd is. In de Premier League is geen ruimte voor idealisme. Het is overleven. Harder werken dan je concurrent. Harder werken dan je tegenstander. Blijven gaan, non-stop.

Kijk naar Antonio Conte langs de zijlijn. Hij coacht elke seconde mee. Als je naar Chelsea kijkt, hoor je zijn stem boven alles en iedereen uit. Press! Press! Press! Het is de stem van een trainer die doodsbang is om te verliezen. Zelfs bij een 4-0 voorsprong beweegt, roept en tiert Conte alsof zijn elftal elk moment kan degraderen. Hij weet: het ogenblik dat je denkt dat je gewonnen hebt, ben je verloren. Je kunt de Premier League zien als een sprint met 38 hordes. Een moment van verslapping of onoplettendheid en je struikelt.

Pep Guardiola is daar in zijn eerste seizoen ook achter gekomen. Domineren in de Premier League is iets anders dan domineren in de Bundesliga of de Primera División. Dat wil niet zeggen dat het voetbal beter of slechter is, de dynamiek is anders. Wat Guardiola met Manchester City wil, is de tegenstander opsluiten, de bal laten rondgaan en nooit meer teruggeven. Het probleem is alleen dat trainers zich daar op instellen en dat veel ploegen in Engeland de wapens hebben om een counter perfect uit te voeren. Vijftig meter ruimte in je rug weggeven tegen een ploeg die tegen de bal speelt en de beschikking heeft over Sadio Mané, Roberto Firmino en Mohamed Salah, is een steile bergwand beklimmen zonder zekeringen. Plus: eenmaal boven gekomen, doemt de volgende steile muur alweer op.

Iets revolutionairs beginnen in de Premier League kan alleen wanneer je zoals Guardiola de bestuurlijke steun hebt van Txiki Begiristain en ongelimiteerd geld kunt aangeven aan de best mogelijke spelers. Dan nog is de vraag of je grip krijgt op het veelkoppige monster dat de Premier League is. De opdracht die Frank de Boer heeft aangenomen is utopisch. Hij moet plastic in goud veranderen.

Bekijk hier de stand en het programma in de Premier League.