'Fritz Korbach moet vooral uit de media blijven'

Nadat de trainer op winkeldiefstal was betrapt, mobiliseerde Van der Molen wat vrienden en samen probeerden ze Korbach weer een menswaardig bestaan te geven. Vanaf dat moment kwam de trainer iedere morgen op de koffie en, omdat hij zichzelf verwaarloosde, schoof hij meestal ook aan voor de warme maaltijd bij de familie Van der Molen. Omdat Korbach zijn appartement niet meer kon betalen, ging Van der Molen op zoek naar alternatieve woonruimte. Ook dat werd geregeld. Tot diep in de nacht stond Van der Molen in een flat te schilderen. Vervolgens werd richtten hij en zijn vrienden die in, waardoor Korbach een nieuwe start kon maken. Hij hoefde alleen maar van de drank af te blijven. Bijna iedereen heeft een zwak voor Fritz Korbach, vindt hem vermakelijk of heeft medelijden met hem. Dat is heel bijzonder, want Korbach roept al jaren de meest vreselijke dingen over en tegen mensen. De meest traumatische ervaring uit mijn leven had ik in het begin van de jaren negentig, toen mijn vrouw thuis bij een noodlottig ongeluk om het leven kwam, terwijl ik voor de wedstrijd MVV-Roda JC in Maastricht verbleef. Nadat ik Korbach op de televisie met zijn alcoholprobleem had geconfronteerd, zag ik hem even later stomdronken in een ander programma aanschuiven.

Op het moment dat de presentator mijn opmerkingen aanhaalde, hoorde ik Korbach tot mijn verbijstering zeggen 'dat hij misschien wel eens wat dronk, maar dat hij zijn vrouw niet van de trap had gepleurd'. Het waren uitspraken van een dronken man die niet wist wat hij zei en na de uitzending nog uren door Amsterdam zwierf, doordat hij het Centraal Station niet meer kon vinden. En de verontschuldigingen waren een dag later aandoenlijk, maar hij had het er wél uitgeflapt. Zoals hij de inmiddels overleden Aad Mansveld, die midden in een serie chemokuren zat, tijdens het Voetbal Gala in Rosmalen begroette met de joviale kreet: 'Hoe gaat het, ouwe kankerlijer?' Romario typeerde hij als 'die koffieboon', Simon Tahamata als 'treinkaper'. En aan de Joodse journalist Frits Barend vroeg hij of die wist waarom er elf gaatjes in de douchekoppen voor de Joden zaten. Voordat Barend iets kon zeggen, voegde Korbach eraan toe: 'Omdat ze maar tien vingers hebben.' Na een thuiswedstrijd van SC Heerenveen vroeg een wandelend parelsnoer dat bij een sponsor hoorde of de trainer, die een stoppelbaard had, zijn baard liet staan. Het antwoord van Korbach liet aan duidelijkheid niets te wensen over: 'Nee, ik heb een kut opgevreten.'

Op 18 juli 1945 werd Fritz Korbach junior geboren in het pittoreske Duitse gehucht Rubach, Kreiss Diez am Lahn. Senior was alles behalve monogaam, waardoor zijn vrouw, met de kleine Fritz, terugkeerde naar Zeist. Na zijn CIOS-opleiding en een voetbalcarrière bij Patria en Baarn werd Korbach assistent-trainer van Elinkwijk. Hij werkte vervolgens voor de fusieclub FC Utrecht. Bij Wageningen stond hij voor het eerst op eigen benen en leerde Nederland hem kennen als een succesvolle en kleurrijke coach. Korbach profileerde zich als de man die kleine clubs naar het hoogste niveau bracht.

Bij PEC Zwolle, Volendam, FC Twente en Cambuur Leeuwarden was hij degene die 's avonds het licht uitdeed en 's morgens weer als eerste in het stadion was. Hij leek niet kapot te krijgen. Korbach was ook de enige CIOS-trainer die serieus werd genomen. PSV toonde belangstelling, maar Korbach had nog een doorlopend contract. Technisch directeur Cor van der Gijp van Feyenoord wilde hem binnenhalen, maar sneuvelde zelf in De Kuip. Zelfs Ajax wilde Korbach contracteren. Maar op het moment dat het Amsterdamse bestuur na een wedstrijd overleg pleegde met toenmalig PEC Zwolle-voorzitter Jan Wiersma, stormde zijn trainer de bestuurskamer binnen met de kreet hoe laat het neuken begon. Daarna liet Ajax nooit meer iets horen.

Tijdens de periode bij Go Ahead Eagles kwam zijn drankmisbruik voor het eerst aan de oppervlakte. Desondanks werkte hij later nog voor SC Heerenveen, Istanbulspor, De Graafschap, Heracles Almelo en Sparta. Terend op zijn oude roem stond hij ook nog onder contract bij Rohda Raalte, PSM Makassar en Harkemase Boys. Korbach bleef zich wel profileren in de media, vaak met onsamenhangende verhalen en misplaatste grappen. Kleurrijk houdt een keer op, dan wordt het onbeschaafd of zelfs onbeschoft. De media hebben hem geëxploiteerd, bij Fritz was altijd een smeuïg verhaal te halen.

Twee weken gelden weigerde ik als hoofdredacteur een onfatsoenlijk interview van een freelancer met Korbach. Een week later stond het verhaal in dagblad De Pers. Ook journalist Vincent Ronnes was op zoek naar goedkoop succes. Hij reed een paar keer naar Leeuwarden, waar Korbach volledig leegliep. Niet met zinnige teksten over voetbal, maar vooral over zijn buitenechtelijke escapades. Mensen die het goed met Korbach menen, zouden hem moeten adviseren vooral uit de media te blijven, omdat zijn optredens de laatste jaren mensonterend zijn. Uitgever Tirion Sport en de auteur hadden daar geen boodschap aan. Het boek moest verkocht worden en de hoofdpersoon vertelde schaamteloos waar en met wie hij overal de liefde bedreef. De dames worden met naam en toenaam, baan en woonplaats genoemd. Voor een de zestig gepasseerde opa van een paar peuters is dit gênant en puberaal. En Korbach streeft zijn doel voorbij, want een beleidsbepaler bij een club die dit boek leest zal hem in geen geval meer contracteren.

Korbach koketteert graag met zijn eerlijkheid. Hij is alleen niet eerlijk tegen zichzelf, hij neemt zichzelf al jaren in de maling. Terwijl de hele voetbalwereld wist dat hij een alcoholprobleem heeft, vriendinnen daarvoor opstapten, zijn kinderen ten einde raad de hulp van Heerenveen-voorzitter Riemer van der Velde inriepen, Justitie zijn rijbewijs voor vier jaar innam en het bestuur van de belangenvereniging Coaches Betaald Voetbal hem professionele hulp aanbood, blijft Korbach ontkennen dat hij een drankprobleem heeft. Volgens hem komt het door de medicijnen die hij slikt om epileptische aanvallen te voorkomen.

De vriendenclub uit Leeuwarden weet wel beter. Ze probeerden hem in februari 2006 te laten opnemen in een ontwenningskliniek. Korbach had een intake-gesprek en een paar ontmoetingen met een psycholoog. Uiteindelijk stopte hij zelf met drinken, gesteund door zijn vrienden. Hij betrok zijn nieuw ingerichte huis en werkt sindsdien dagelijks aan zijn conditie. Hij oogt in elk geval weer frisser, al slaat hij tijdens interviews ook nuchter wartaal uit. Fritz Korbach verricht therapeutisch werk bij Heerenveen en de Zouaven. In het betaalde voetbal zullen we hem niet meer terugzien en daar is hij zelf verantwoordelijk voor. Zolang hij zijn eigen alcoholprobleem niet accepteert, acteert hij een werkloze trainer die graag weer aan de slag wil, alsof er nooit iets is gebeurd.

Maar bijna iedereen heeft een zwak voor Korbach. Zijn redder in nood Tinus van der Molen hoort daar niet meer bij. Hij nam het initiatief de trainer uit de goot te halen en een nieuwe start te gunnen. Zijn zaak is intussen op de fles, zijn huis staat te koop en hij blijft verbitterd achter. Volgens Van der Molen is het allemaal de schuld van Korbach. De bevestiging van de reputatie van de flamboyante held uit het platvloerse boek Onaangepast staat helaas niet vermeld. Voor de sociaal bewogen Van der Molen blijft stank voor dank over, doordat Korbach er met zijn vrouw vandoor is. Waar ze de liefde bedrijven en hoe vaak ze het doen, horen of lezen we ongetwijfeld binnenkort in de media.