'Gracias, leyenda, gracias, Jesús Navas González'

15.00,

Vandaag

Jesús Navas is geen profvoetballer meer. Een gemis voor zíjn club Sevilla en het Spaanse voetbal. Maar het grootste verdriet doet het de Spanjaard zelf. De afgelopen weken stroomde uit zijn helderblauwe ogen een tranenproductie waar iedere enigszins respectabele waterval jaloers op zou zijn. Navas hield van het spelletje, tot zijn heup het hem onmogelijk maakte.

'Gracias, leyenda, gracias, Jesús Navas González'

Wat Navas voor Sevilla én het Spaanse voetbal betekent, is lastig onder woorden te brengen. Daarvoor moet je de beelden zien. Eerst die van vorige week. Zijn laatste wedstrijd in het Estadio Ramón Sánchez Pizjuán van Sevilla, waar de tranen rijkelijk vloeiden en zijn naam oorverdovend van de tribunes galmde. Dit weekend volgde een zo mogelijk nog mooier moment. Nog voor het eerste fluitsignaal kreeg hij het godganse Santiago Bernabéu-stadion van Real Madrid op de banken. Een staande ovatie. En daar klonk het weer: 'Navas, Navas, Navas'.

Real-icoon Guti analyseerde de wedstrijd in een tv-studio en aanschouwde het gebeuren verbijsterd. 'Ik heb het Bernábeu nog nooit zoiets zien geven voor een voetballer die niet van Real Madrid is.' Voor de wedstrijd plaatste Sevilla een foto van een gebouw in de Spaanse hoofdstad. Op de gevel hing een portret van Navas, vergezeld door de tekst 'Leyenda', legende. Wellicht werd de wedstrijd er eentje te veel. De afgetekende 4-2 nederlaag in de hoofdstad deed weinig eer aan de glansrijke carrière van de veteraan. 'Na de thuisoverwinning tegen Celta Vigo droomden we wellicht naïef dat hij het af kon maken in de tempel van Madrid', schreef ABC de Sevilla. Het mocht niet zo zijn.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Sevilla FC (@sevillafc)

Het minst pijnlijke aan de avond in Madrid was het verlies, concludeerde het dagblad. 'Want wat het meest zeer doet, is dat Navas niet zal spelen in de eerstvolgende wedstrijd van Sevilla. Er zal nooit meer een Sevilla-speler zoals hij zijn. Nooit meer. Gracias, leyenda. Gracias, Jesús Navas González.'

De lokale krant herinnert zich een jonge Navas. Het was zijn assist in extra tijd die de Andalusiërs in 2006 naar de eerste Europese finale ooit leidde. De fans van de club barstten in tranen uit. Een paar weken later stond de ploeg in Eindhoven ook nog met de bokaal in de handen na de met 4-0 gewonnen finale tegen Middelsbrough. Bij zijn afscheid is de club recordhouder in Europa League-eindzeges. Navas bleek een notoire prijzenpakker. Hij was van de partij toen Spanje het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika won. En hij was er nog steeds bij toen ze dit jaar met de Europese titel aan de haal gingen.

Zijn tijd bij Sevilla werd onderbroken door vier Engelse jaren. Twintig miljoen euro uit de kas van Manchester City verleidde de Sevillistas om het kind van de club van de hand te doen. In Engeland won hij de Premier League en twee League Cups. Bovendien transformeerde manager Pep Guardiola hem van rechtsbuiten naar vleugelverdediger. Daarna keerde Navas snel terug naar het vertrouwde nest, waar hij sindsdien trots paradeerde met de aanvoerdersband om zijn arm. Nog twee Europa Leagues volgden.

Jesús Navas in het shirt van Manchester City

In het shirt van zijn Sevilla was Navas goed voor 704 (!) wedstrijden, waarin hij 39 keer doel trof. Hij zal echter voor altijd herinnerd worden aan de talloze assists die hij gaf. Zijn illustere voorzetten bleken de defensies van de tegenstander keer op keer te machtig. 119 keer mocht een Sevilla-ploeggenoot daarvan profiteren. Niemand twijfelt eraan: Jesús Navas is de beste speler in de clubhistorie van Sevilla.

Navas, ooit een rappe vleugelflitser, kon de laatste maanden nauwelijks nog lopen. Al vier jaar had hij last van zijn heup. De afgelopen maanden was het een worsteling om het tot het einde van 2024 vol te houden, gaf hij aan. Hoewel hij zijn schoenen op een respectabele leeftijd van 39 aan de wilgen hangt, was hij zelf het liefst nog eeuwen doorgegaan. De heup maakte het onmogelijk. Hij gaf toe aan zijn toekomst te moeten denken. Hij wil nog met zijn kinderen kunnen voetballen op een veldje in de buurt. Als hij verder had gevoetbald, bracht hij dat in gevaar. De afgelopen tijd kon hij na een wedstrijd soms vier dagen niet normaal lopen.

De tranen in de afgelopen weken kwamen voort uit een mengelmoes van emoties. De waardering die hij kreeg van de fans die voor hem alles betekenen, overmande hem. Maar ook het verdriet dat hij gedwongen moest stoppen met dat wat hij het allerliefst doet. Jesús Navas is geen profvoetballer meer. En dat doet hem en heel Spanje pijn.