Grant won bijna alles maar de spelers pruimden hem niet
Bijna had Avram Grant de Champions League gewonnen. Bijna, áls John Terry bij de winnende strafschop niet was uitgegleden. Of áls Didier Drogba niet zo stom was geweest een rode kaart te incasseren en dus een penalty had kunnen nemen. Of áls Nicolas Anelka zich niet diep beledigd had gevoeld en niet had geweigerd één van de eerste vijf penalty's te nemen. Als telt echter niet, zaterdag ontsloeg Chelsea Grant.
Qua prestaties deed Grant het heel behoorlijk, het scheelde immers maar weinig of Chelsea had in plaats van Manchester United zowel de Champions League en de Premier League gewonnen. Maar bovenal bleek de 53-jarige Israëliër niet capabel in het leiden van een topclub. De spelersgroep wilde hem simpelweg niet en had weinig fiducie in zijn capaciteiten. Na zijn eerste trainingen klaagden spelers in de pers dat zijn aanpak '25 jaar achterliep'. Niet veel later nam assistent Steve Clarke de trainingen over, die vooral putte uit José Mourinho's methoden.
Grant beperkte zich tot peppraatjes en video's ter motivatie. Hij liet de selectie documentaires zien over bijzondere en succesvolle sporters als ex-basketballer Michael Jordan en atleet Haile Gbreselassie. De spelers waren daarvan zo onder de indruk dat ze amper de moeite namen te stoppen met kaarten bij het 'bekijken' van de beelden. 
Sowieso wilden de spelers niet echt naar hem luisteren. Zij zetten vraagtekens bij zijn tactiek, zijn wisselbeleid, zijn voorbereiding en zijn gezag. Na de nederlaag tegen Tottenham Hotspur in de League Cup-finale en de uitschakeling door Barnsley in het FA Cup-toernooi hielden de spelers een besloten vergadering, waarin zij afspraken zich niet meer te laten afleiden door Grant en voor de twee resterende titels te gaan.
Zo streed Grant een onmogelijk te winnen strijd met de selectie, ook al was hij als vriend van eigenaar Roman Abramovitsj binnengehaald. Spelers en fans liepen weg met José Mourinho, zijn zo succesvolle voorganger. De flamboyante man die zichzelf bescheiden had omgedoopt tot The Special One. Voor de saaie Grant waren er andere bijnamen, weinig vleiende als The Undertaker (de begrafenisondernemer), Average Grant, The Turtle (de schildpad) en The Special 911, een verwijzing naar het bekende Amerikaanse alarmnummer.
Mourinho voegde er nog eentje aan toe: The Almost One. De Portugees haalde in The Observer vilein uit na Chelsea's bijna succesvolle seizoen, waarin The Blues bijna drie prijzen pakten. 'Volgens mijn filosofie was het een slecht seizoen, want bijna betekent dat je verliest. Chelsea won bijna de League Cup, won bijna de Champions League en won bijna de Premier League. Bijna is niets. Na in de laatste drie jaar twee titels per seizoen te hebben gepakt, bleef Chelsea dit jaar met lege handen. Volgens mijn filosofie is dat een slecht seizoen. Misschien dat een loser een andere filosofie heeft en denkt dat het een geweldig seizoen was.' Blijkbaar dacht het bestuur van Chelsea er net zo over als Mourinho.
