Groenen schiet Oranje Leeuwinnen in thriller naar WK-finale

Bondscoach Sarina Wiegman staat bepaald niet bekend om haar vele wisselingen, maar had voor de halve eindstrijd toch één 'nieuwe' naam op het wedstrijdformulier gezet. De dit WK nog niet overtuigende Shanice van de Sanden raakte haar vaste basisplaats kwijt aan Lineth Beerensteyn, die als invaller juist telkens indruk maakte. Tijdens het openingsduel met Nieuw-Zeeland (1-0) gaf ze de assist op de late goal van Jill Roord, in de tweede wedstrijd tegen Kameroen (3-1) was ze aangever bij de derde treffer en tegen Canada (1-0) maakte ze zelf de winnende.

Nadat ze ook in de achtste finale tegen Japan (2-1) en de halve finale tegen Italië (2-0) na haar entree een prima indruk maakte, werd de roep om een basisplek voor Beerensteyn steeds luider. Woensdagavond mocht de naar een kans snakkende vleugelaanvaller het in Lyon dus inderdaad vanaf het beginsignaal laten zien, maar ze kon Oranje niet inspireren tot grootse aanvallende daden. Sterker nog: de eerste helft was voor Zweden.

Na een schotkansje van Vivianne Miedena nam de ploeg van bondscoach Peter Gerhardsson het heft in handen, zonder daarbij overgens levensgevaarlijk te worden. Sari van Veenendaal moest twee keer echt optreden, om te beginnen bij een schot van de al dan niet buitenspel staande Stina Blackstenius. Ze dook daarna ook op de rebound, waarbij de inlopende Sofia Jacobsson overigens hard op de rechterhand van de goalie stapte. Na een korte behandeling kon Van Veenendaal echter gewoon door.

Dat laatste gold na ruim een halfuur ook voor nota bene Beerensteyn. Zij bleef na een botsing een tijdje liggen met een van pijn vertrokken gezicht, maar ook zij kon de wedstrijd vervolgen. De grootste Zweedse kans volgde tien minuten voor rust. Nederland kreeg een corner niet goed weg, in de scrimmage punterde Lina Hurtig de bal richting doel. Met haar linkervoet redde Van Veenendaal echter wederom, waardoor het halverwege 0-0 stond.

Martens
Een ander groot gespreksonderwerp in de Oranje-voorhoede (naast de situatie rondom Beerensteyn en Van de Sanden) was dit toernooi de teen van Lieke Martens. Het was voorafgaand aan de kwartfinale vanwege pijn aan die teen lang de vraag of ze kon spelen, maar ze hield het tegen Italië negentig minuten vol. Ook tegen Zweden begon ze in de basis, maar halverwege werd de ster van Barcelona vervangen door Jill Roord: de klachten speelden op en maakten verder spelen onmogelijk.

Met Roord binnen de lijnen toonde Van Veenendaal na de pauze wederom haar waarde, wéér vanuit een scrimmage na een corner. De bal belandde voor de rechter van Nilla Fischer, ze schoot de bal richting de verre hoek, maar de keeper van Arsenal tikte die poging met haar gehavende rechterhand nét voldoende aan: paal. Ook de eerste corner van Nederland was daarna dreigend, maar de kopstoot van Miedema werd door keeper Hedvig Lindall tegen de lat geduwd.

Na precies 71 minuten minuten vond Wiegman het alsnog tijd voor Van de Sanden, die Beerensteyn kwam aflossen. Uitgerekend in 'haar' Lyon (de rechtsbuiten speelt voor grootmacht Olympique Lyon) liet Van de Sanden direct zien sportieve wraak te willen nemen voor haar reservebeurt. Ze was onmiddelijk dreigend op snelheid en versierde even later de tweede Nederlandse hoekschop, die dit keer minder gevaar opleverde, aangezien Roord de bal met een kunstige hakbal ver naast werkte. In de zenuwachtige sloftase waren er mogelijkheden over en weer, de grootste was in blessuretijd voor Oranje. Van de Sanden schoot vanuit een moeilijke hoek, maar Lindall wist de bal net over haar doel te werken.

Een verlenging moest de beslissing brengen, daarin was Oranje sterker dan de moegestreden Zweden, iets wat zich ook al snel uitbetaalde. Jackie Groenen kwam in de 99ste minuut plotseling in balbezit, stoomde op en schoot de bal met rechts fraai en uitgekiend in de verre hoek voorbij Lindall. Het was voor de middenvelder pas haar derde interlandgoal in 53 optredens, maar wel eentje die goud (of op z'n minst WK-zilver) waard is: 1-0 was namelijk ook de eindstand.

Door die overwinning is Oranje nog maar één duel verwijderd van een historische wereldtitel. Zondag om 17.00 uur zijn de Verenigde Staten de tegenstander in de finale, eveneens in Lyon. De VS geldt als absolute grootmacht en topfavoriet voor de wereldtitel. Team USA won al drie van de vorige vijf WK's: in 1991, 1999 en tijdens de vorige editie in 2015 was de VS de sterkste. Zweden (dat in de dying seconds Kosovare Asllani nog naar de kant zag gaan met een op het oog loodzware knieblessure) moet het op zaterdag doen met de troostfinale om het brons, tegen Engeland in Nice.

• Meer over

• Zweden Vrouwen
• Nederland Vrouwen
• Vrouwen WK 2019 France
• Nederland Vrouwen - Zweden Vrouwen (1-0)