Guidetti zag dat zijn erfenis bij Pellè in goede handen is
Voetbal International kiest na elke speelronde in de Eredivisie de Speler van de Week. Voor de tiende speelronde was dat Feyenoord-aanvaller Graziano Pellè. De beste barometer voor de kwaliteit van spelers, zijn spelers zelf. Graziano Pellè was nog maar een paar dagen binnen bij Feyenoord en hij stond al te boek als de Pretty Boy die nooit scoort. Zijn statistieken logen inderdaad niet. Als aanvaller van Lecce, Catania, Crotone, Cesena, AZ, Parma en Sampdoria maakte hij in negen seizoenen 35 doelpunten, een gemiddelde van 3,8 per jaar.
Maar op het trainingsveld van Varkenoord wisten de spelers van Feyenoord bijna niet wat ze meemaakten. Jordy Clasie zag een 'geweldig aanspeelpunt', Kelvin Leerdam noemde de power van de lange Italiaan 'gruwelijk' en Bruno Martins Indi (zelf ook beresterk) floot alleen maar bewonderend tussen zijn tanden. Graziano Pellè had nog geen doelpunt gemaakt, maar was voor de spelers van Feyenoord meteen de onbetwiste nummer één voor de spitspositie. Voor de Italiaan zelf was een transfer naar De Kuip een uitkomst. In zijn vaderland staat hij onder contract bij Parma, maar die club verhuurde hem aan Sampdoria, waar hij ook al niet veel aan spelen toekwam. Tijdens een vakantie op Ibiza ontmoette hij een vriend van een van de zoons van Ronald Koeman. 'Stuur maar een sms’je dat ik naar Feyenoord wil', grapte de Italiaan, maar een paar weken later hing Koeman daadwerkelijk aan de lijn. Zonder geld zocht Feyenoord een spits en Koeman kende Pellè nog uit zijn tijd bij AZ. Net zoals Louis van Gaal, Dick Advocaat en Gertjan Verbeek zag ook hij wel wat in de spits die destijds weinig scoorde, maar wel altijd aanspeelbaar was en daardoor anderen beter liet spelen. 
Zo’n type kon hij wel gebruiken, in de wetenschap dat ook Graziano Pellè op het niveau van de Eredivisie vanzelf wel doelpunten zou gaan maken. Probleem was alleen wel de erfenis waarmee Pellè te maken kreeg. Hij trad in de voetsporen van een fenomeen dat Feyenoord vorig seizoen eigenhandig naar de tweede plaats had geschoten, niet alleen met doelpunten, maar vooral met zijn aanstekelijke enthousiasme, ongelooflijke drive en winnaarsmentaliteit. Zijn waarde bewijst hij iedere week. Per training wordt Pellè sterker en met ritme komt vorm. Vorige week, uit bij VVV-Venlo, was hij al de beste speler bij Feyenoord en zorgde hij met een technisch begaafde kopbal voor de winnende treffer (3-2). Maar onsterfelijk bij Feyenoord word je pas als je tegen Ajax scoort. Dirk Kuijt deed het, Pierre van Hooijdonk ook en natuurlijk John Guidetti. Het toeval wilde dat het Zweedse fenomeen afgelopen zondag officieel afscheid nam en De Kuip in vuur en vlam zette. Het bleek de aanzet tot een boeiende Klassieker, vol fouten, verkeerde keuzes, maar wel op het scherpst van de snede; een voetbalgevecht dat Ajax lang (tegen de verhouding in) leek te gaan winnen, tot de 89ste minuut. Met Toby Alderweireld in zijn rug controleerde Pellè de bal op zijn rechterknie en schoot ’m vanuit de draai prachtig achter Kenneth Vermeer. Een minuut later klopte hij Alderweireld opnieuw, maar verrichtte Vermeer de redding van de middag, waardoor Feyenoord tevreden moest zijn met een punt. Op de tribune klapte John Guidetti afgelopen zondagmiddag zijn handen stuk na de wereldgoal van Pellè. Het maakte zijn eigen afscheid definitief. Binnenkort zal Guidetti zich op een terugkeer richten bij welke club dan ook, maar de spits uit Zweden kon tevreden constateren dat zijn erfenis in De Kuip in goede handen lijkt bij een collega uit Italië: Graziano Pellè.(Tekst: Martijn Krabbendam) Foto's: VI Images