Het sprookje van Tosno: de soldaat die sterren van een generaal krijgt

De profclub FK Tosno ziet in 2013 het levenslicht, in een stadje zo'n vijftig kilometer ten zuidoosten van Sint-Petersburg met bijna veertigduizend inwoners. Met de (financiële) steun van zakenman Viatcheslav Matyushenko moet het kleine clubje mee in de vaart der volkeren. Deze regio van Rusland is verstoken gebleven van profvoetbal na het faillissement van FK Svetogorets en FK Pikalevo in 2003. De plannen deze leemte te vullen ontstaan in 2012. In juni 2013 krijgt Tosno het groene licht in de vorm van een licentie, waarna Matyushenko in twee maanden tijd een technische staf en een selectie moet zien te vinden om zijn droom te verwezenlijken.

Veel tijd is er dus niet. Maar veel tijd is blijkbaar ook niet nodig. Snel heeft Tosno zich aangepast aan de wetten van het betaald voetbal in Rusland, inclusief de traditie van een komen en gaan van trainers. Ook wordt elk jaar een blik aan nieuwe spelers opengetrokken, waarbij wordt aangetoond dat het de gave van het halen van de juiste spelers wel beheerst. Na elke stap omhoog wordt immers ook gevraagd om een ander soort speler.

Als Dmytro Parfynov in de zomer van 2015 bij Tonso aantreedt als trainer heeft de achttienvoudig Oekraïens international al zeven voorgangers bij de piepjonge profclub. Ondanks een tegenvallende start krijgt hij de tijd het team naar zijn hand te zetten. Het geduld betaalt zich uit, want in 2017 wordt het beoogde doel bereikt. Tosno gaat vier jaar na oprichting spelen op het hoogste niveau. 'Een slechte soldaat is iemand die niet droomt om generaal te worden', zegt Vladimir Basmanov in 2017 als de promotie aanstaande is over de plannen van de club.

In de competitie wil het niet echt vlotten met Tosno, dat als nummer vijftien vecht voor lijfsbehoud. In februari wordt Pavel Pogrebnyak aangetrokken om de aanval een impuls te geven. De 34-jarige spits scoort vier keer in zeven duels voor zijn nieuwe club. Woensdag moet hij na een half uur geblesseerd van het veld. Vanaf de kant ziet hij hoe ten koste van Spartak Moskou de finale wordt bereikt na strafschoppen.

Gezien de geschiedenis is het ook weer niet helemaal vreemd. Tosno heeft zich in de vijf jaar van haar bestaan al laten zien als cupfighter. In het eerste jaar stond Krasnodar in maart een sensationele plaatsing voor de halve finale voor de debutant in de weg. In de jaren daarna vierde de club ook verrassende successen, al bleef de achtste finale steeds het hoogst haalbare in de strijd om de Russische beker.

Tot dit seizoen. Op 9 mei wacht een historische confrontatie met Avangard Kursk met een mogelijk nog historischer resultaat, want de winnaar plaatst zich voor de groepsfase van de Europa League. Een nieuw strijdtoneel lonkt voor Tosno, dat de rang van soldaat in een recordtempo is ontstegen.

• Meer over

• Tosno
• Premier League 2017/2018