'Hoe lang is het nog fair om Russische voetballers en sporters uit te sluiten?'
Het Russische voetbal is sinds de invasie van Oekraïne in februari vorig jaar volledig verbannen uit het internationale voetbalcircuit. Clubs mogen niet meedoen aan de Champions League en andere toernooien, terwijl het nationale team van Valeri Karpin (foto) na het afgelopen WK ook werd uitgesloten voor de loting voor de kwalificatie voor het EK 2024.
Hoelang houden deze boycots nog stand? Sportrechtadvocaat Frans de Weger, tevens arbiter bij het Hof voor Arbitrage van Sport (CAS) en voorzitter van de geschillencommissie van de FIFA, constateert een veranderde tendens richting Russische sporters. ‘Ik heb het gevoel dat internationale sportbonden voorzichtig overwegen om weer Russische sporters toe te gaan laten, zij het onder voorwaarden zoals bijvoorbeeld onder neutrale vlag. Want hoe lang is het nog fair om hen automatisch voor niet nader bepaalde tijd uit te sluiten? Wie weet duurt deze oorlog nog tien jaar. Ik heb daar soms ook wel moeite mee vanuit het perspectief van de sporters.’
Volgens De Weger kan het snel gaan wanneer één bond eenmaal de knoop doorhakt. ‘Je ziet vaak dat organisaties naar elkaar kijken. Wat doet IOC, wat doet de FIFA? Als het IOC bijvoorbeeld zou besluiten om de uitsluiting op te heffen, zouden andere bonden wel eens snel kunnen volgen.’
Naast de boycots zijn er ook nog andere regelingen van kracht in het Russische voetbal. Een ervan geeft (buitenlandse) voetballers de mogelijkheid om hun contract tijdelijk op te schorten. Dit betekent dat ze zelf mogen beslissen om een jaar elders te spelen, terwijl hun contract bij hun Russische werkgever gewoon doorloopt. Dit in afwachting van een eventueel einde van het geweld in Oekraïne. Sommige spelers hebben hier gebruik van gemaakt. Anderen zijn gebleven of zijn juist een stap verder gegaan: zij hebben aangegeven überhaupt niet meer terug te willen keren naar Rusland en hebben hun contract verscheurd.
Wanneer is het terecht dat een speler zijn contract niet wil nakomen, wanneer niet? Volgens De Weger staan daarvoor geen pasklare antwoorden in de reglementen van de FIFA. ‘De vraag is dan vooral: wat is redelijk in deze omstandigheden? Stel je voetbalt in Oekraïne, dan kun je je voorstellen dat een speler daar weg wil, omwille van zijn veiligheid. Maar ben je in Rusland ook per definitie onveilig? Dat ligt wat mij betreft genuanceerder en is in ieder geval weer een punt waarover discussie kan ontstaan.’
Wat de jurist soms opvalt, is dat er ook weleens misbruik wordt gemaakt van de situatie, door zowel spelers als clubs. Clubs die bijvoorbeeld aangeven dat ze bepaalde betalingen vanuit overheidswege niet kunnen doen vanwege de oorlogssituatie waarbij dan verder geen (of gebrekkig) bewijs wordt aangeleverd. Of spelers die bij hun clubs aangeven zich bijvoorbeeld onveilig te voelen, een regeling treffen en vervolgens binnen een dag al een andere club hebben gevonden. ‘Je kunt je wel voorstellen dat er soms misbruik van wordt gemaakt’, aldus De Weger. ‘Het is soms behoorlijk moeilijk inschatten wanneer het terecht is als een speler of een club van het contract af wil.’
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login