Italië, Engeland en Uruguay in Poule des Doods

Als nummer vier van het WK 2010 ofwel de beste Zuid-Amerikaanse ploeg van die eindronde én titelhouder van de laatste strijd om de Copa América (2011), gold Uruguay als van de teams die zich eenvoudig voor 2014 zouden moeten kwalificeren. Het tegendeel bleek waar, er was zelfs een play-off tegen Jordanië voor nodig. Vooral in het kalenderjaar 2012 liet La Celeste het in de kwalificatiereeks enorm liggen: drie nederlagen, twee remises, één zege. Gaandeweg heeft coach Óscar Tabárez de Gouden Driehoek Edinson Cavani-Luis Suarez-Diego Forlán langzaam ontmanteld, omdat bij de laatste de jaren gaan tellen. Forlán is inmiddels vaste reserve. Tijdens de play-offwedstrijden vormde Jordanië geen enkele bedreiging; de heenwedstrijd in Amman werd met 0-5 gewonnen. De 0-0 voor eigen publiek was een formaliteit.

Voor eeuwig kan Uruguay teren op zijn status als winnaar van de eerste WK-editie. In 1930 won La Celeste in eigen land, en ook tijdens het in Brazilië georganiseerde toernooi van 1950 greep Uruguay de eindzege. Het verslaan van de huidige recordwinnaar in eigen land - Brazilië verloor de finale toen met 2-1 - geldt als een van de grootste WK-sensaties aller tijden. Uruguay's stunt staat ook wel bekend als Maracanazo. De twee tussenliggende eindronden (1934, 1938) weigerde de ploeg deel te nemen, omdat deze in Europa (Italië, Frankrijk) plaatshadden. Vanaf de jaren zeventig zijn de successen van Uruguay teruggelopen. Pas in 2010 deed het team weer écht van zich spreken met de vierde plaats. Diego Forlán ontving toen de Gouden Bal als Speler van het Toernooi, de enige Uruguayaan die hem voorging was José Nasazzi in 1930.

Het had weinig gescheeld of de Costa Ricanen hadden de finaleronde in de CONCACAF-zone niet gehaald. Na een 2-2 gelijkspel tegen El Salvador en twee nederlagen tegen Mexico stond de druk er vol op tijdens laatste twee groepsduels met El Salvador en Guyana. Een respectievelijk 1-0 en 7-0 zege betekende alsnog kwalificatie voor de volgende ronde. In de beslissende fase eindigde Costa Rica knap als tweede achter de Verenigde Staten. De basis voor de pas vierde WK-deelname vormden de vijf thuiswedstrijden die allemaal werden gewonnen.

De WK-geschiedenis van Costa Rica is beperkt. De eerste deelname ooit ging niet ongemerkt voorbij. Als debutant op het WK 1990 in Italië wonnen Los Ticos hun eerste wedstrijd, van Schotland. Na een 1-0 nederlaag tegen Brazilië zorgde het land uit Midden-Amerika nogmaals voor een daverende verrassing door nu Zweden met 2-1 te kloppen. De bondscoach van die ploeg: WK-held Bora Milutinovic. De Serviër is met Carlos Alberto Parreira de enige die met vijf verschillende landen als bondscoach aantrad op een WK. De enige WK-wedstrijd die Costa Rica nadien won, was uitgerekend tegen het door Milutinovic gecoachte China.

Hoewel Engeland ongeslagen bleef in de kwalificatiereeks, werd de WK-plaatsing pas op de laatste speeldag bewerkstelligd. Een zwaarbevochten overwinning op Polen betekende dat de Engelsen Oekraïne een punt voor bleven. Wayne Rooney bezorgde zijn land lucht door vlak voor rust te scoren, Steven Gerrard maakte vlak voor tijd aan alle onzekerheid een einde. Dat de formatie van bondscoach Roy Hodgson niet eerder verzekerd was van deelname, had het volledig aan zichzelf te wijten. In Polen, Oekraïne en Montenegro en thuis tegen de Oekraïners kwam Engeland niet verder dan een gelijkspel.

Iedere keer weer zijn de verwachtingen torenhoog omtrent de Engelse ploeg, maar telkens vallen de prestaties tegen. Die ene wereldtitel in 1966 zette de standaard, maar van een herhaling van dat succes is het nooit gekomen. Vier jaar geleden toonde Duitsland geen genade voor de Engelsen, de drie WK's daarvóór versperden Argentinië, Brazilië en Portugal de Engelsen de weg. De Argentijnen en de Portugezen deden dat via de noodzakelijk geworden strafschoppenserie. In 1990 was een verloren penaltyserie tegen de Duitsers nog de reden dat de finale niet werd gehaald.

Italië doorliep zonder te imponeren de kwalificatiereeks. La Squadra Azzurra eindigde als eerste in de groep zonder een nederlaag te incasseren. In een poule met Denemarken, Tsjechië, Bulgarije, Armenië en Malta boekte de verliezend finalist van het laatste EK zes zeges en speelde het vier keer gelijk. De aanvallende speelstijl van bondscoach Cesare Prandelli heeft het aloude Italiaanse defensieve denken voorgoed naar de vergetelheid gebracht, maar de ploeg heeft nog wel de nodige moeite het offensieve systeem zich eigen te maken.

Vier jaar geleden sneuvelde Italië voor het eerst in de historie op een WK zonder een wedstrijd te winnen. De Italianen, die alleen in 1930 en 1958 ontbraken op het wereldkampioenschap, overleefden in Zuid-Afrika voor het eerst sinds 1974 de eerst ronde niet. Als zeventienvoudig WK-deelnemer hoeft Italië alleen Brazilië qua aantal deelnames (negentien keer) voor zich te dulden. Als viervoudig wereldkampioen bezetten de Italianen achter Brazilië (vijf titels) de tweede plek.

• Meer over

• Costa Rica
• Engeland
• Italië
• Wereldkampioenschap Brazilië 2014