Italië in knock-outduels ware Angstgegner voor Duitsland

Een blik op de voorgaande clashes leert dat Italië een ware Angstgegner voor Duitsland is. Een confrontatie tussen de twee landen tijdens de knock-outfase van een groot toernooi leidde tot nu toe altijd tot uitschakeling van Die Mannschaft. Ook stond het opmerkelijk vaak (vier keer) 0-0 na negentig minuten.

Zes jaar terug liet Duitsland zich in eigen land in de verlenging nog overklassen door de latere wereldkampioen. De halve finale in Dortmund leek na 118 minuten zonder doelpunten op strafschoppen af te stevenen, totdat linksback Fabio Grosso de bal in de lange hoek achter keeper Jens Lehmann schoot. Één minuut in blessuretijd was het de ingevallen Alessandro Del Piero (op de foto met een juichendo Grosso) die met een geplaatst schot in de kruising alle Duitse hoop op een finaleplaats definitief deed verstommen. Van de spelers die tijdens het duel in 2006 in actie kwamen zijn nog slechts twee Italianen over. Alleen Gianluigi Buffon en Andrea Pirlo staan ook nu nog het veld bij de Azzurri. Duitsland heeft met Per Mertesacker, Philipp Lahm, Miroslav Klose, Lukas Podolski en Bastian Schweinsteiger nog vijf spelers in de gelederen die tijdens de verloren halve finale in actie kwamen.

36 jaar eerder mondde de WK-halve finale tussen de twee landen voor de ogen van ruim honderdduizend toeschouwers ook al uit in een heroïsch gevecht van 120 minuten. In Mexico-Stad kwam Italië door een goal van Roberto Boninsegna al vroeg op voorsprong, maar moest twee minuten in blessuretijd toch nog genoegen nemen met een verlenging doordat verdediger Karl-Heinz Schnellinger een Duits wanhoopsoffensief met de gelijkmaker bekroonde.

Wat volgde is waarschijnlijk het meest bloedstollende halfuur ooit uit de WK-geschiedenis. Gerd Müller, tijdens dat WK topscorer met tien goals, zette Duitsland in de 95ste minuut van dichtbij op een 2-1 voorsprong, maar tien minuten later stond Italië door rake schoten van Tarcisio Burgnich en Luigi Riva alweer voor met 3-2. Even leek Duitsland door een kopbal van Müller nogmaals aan te haken, maar één minuut later was het Duitse verzet definitief gebroken door de winnende goal van Gianni Rivera. Vier dagen later zou Italië van de mat worden gespeeld door Brazilië (4-1). Minstens even beroemd is de WK-finale van 1982, waarin Italië met een 3-1 overwinning ook al aan het langste eind trok. Vooral de heftige en intensieve manier van juichen van middenvelder Marco Tardelli (tegenwoordig assistent van bondscoach Giovanni Trapattoni bij Ierland), nadat hij met een afstandsschot voor de 2-0 had gezorgd, kunnen veel voetballiefhebbers zich nog voor de geest halen. Omdat ook Paolo Rossi en Alessandro Altobelli scoorden, ging West-Duitsland, dat via Paul Breitner nog voor een late eretreffer zorgde, roemloos ten onder met 3-1.

Waar Italië in de knock-outfase altijd de betere was, daar eindigden groepswedstrijden tussen de twee rivalen in alle vier de gevallen in een gelijkspel. Op de WK's van 1962 en 1978 en het EK 1996 vielen geen doelpunten te noteren, terwijl West-Duitsland in 1988 op het EK in eigen land eveneens niet voorbij de Squadra Azzurra kwam. Doelpunten van Roberto Mancini en Andreas Brehme zorgden voor een 1-1 eindstand in de openingswedstrijd van het toernooi dat Nederland uiteindelijk zou winnen. (Tim Vos)

• Meer over

• Dynamo Dresden - VVV-Venlo (4-1)