Juan Sebastián Verón, van afstand de beste van Rome

Moeiteloos dreunen de Romeinen in het blauwe deel van de Italiaanse hoofdstad de namen op. Als losse componenten al indrukwekkend, als geheel nog sterker. Sinisa Mihajlovic, Alessandro Nesta, Fernando Couto, Diego Simeone, Pavel Nedved, Dejan Stankovic, Juan Sebastián Verón en Marcelo Salas. Het rijtje is onlosmakelijk verbonden aan 14 mei 2000, de dag waarop Lazio voor het laatst kampioen werd na een zinderende titelrace.

Het feit dat in theorie een machtsverschuiving nog mogelijk is, is voor Lazio zo ongeveer de enige hoop bij aanvang van de laatste speeldag. Juventus is de prooi waar Verón en co op jagen. In Rome wordt Reggina dankzij goals van Simone Inzaghi, Verón en Simeone met 3-0 eenvoudig aan de kant geschoven, waarna de aandacht verschuift naar Stadio Renato Curi.  Daar ploetert De Oude Dame in zeiknatte omstandigheden tegen Perugia. Het duel wordt door de hevige regenval zelfs even stilgelegd. Het is een toneel dat past bij een drama en dat komt er ook voor Juventus, dat in het zicht van de haven kopje onder gaat. Door de 1-0 zege van Perugia is het lange wachten in Rome over. Na 26 jaar is Lazio weer de beste van Italië.

Het was voor Verón de bekroning van een topseizoen. De Argentijn maakte in Italië eerder al indruk bij Sampdoria, won de UEFA Cup met Parma en drukte ook bij Lazio zijn stempel. Technisch, fysiek ijzersterk en niet vies van vuil werk. Hij beschikte als middenvelder over het totaalpakket. Verón had bovendien één extra wapen, eentje waar vrijwel geen keeper tegen bestand was. La Brujita (De Heks) was de man van het ziedende afstandsschot.

14 maggio 2000, il secondo scudetto: il fotoracconto su Lazialità minuto per minuto (vol. 4): Roma, 14 maggio 2000. La Lazio si appresta ad… pic.twitter.com/hJuWKxLtVU

— S.S. Lazio News (@laziofans) 14 november 2016

In La Plata weten ze er alles van. Daar groeide Verón op. Als jonge jongen werd hij niet meegesleurd naar de amateurvelden. Integendeel, hij zag zijn vader schitteren in de grootste stadions van Argentinië. Juan Ramón Verón groeide uit tot boegbeeld van Estudiantes en Argentijns international. Oom Pedro Verde speelde eveneens voor Estudiantes en stond later onder contract bij Las Palmas, Hércules Alicante en Sheffield United. Het was Juan Sebastián die uitgroeide tot de volgende trots van de familie, de volgende trots van La Plata.

Verón speelde na zijn periode voor Lazio nog voor roemruchte clubs als Manchester United, Chelsea en Internazionale, maar zijn naam blijft toch vooral verbonden aan Estudiantes. De liefde voor Los Pincharratas is eeuwig. Supporter, doorgebroken talent, teruggekeerde vedette, president en binnenkort weer speler. Dat laatste is het gevolg van een belofte. De inmiddels 41-jarige clubpresident zegde toe weer te gaan voetballen voor Estudiantes in de Copa Libertadores als 65 procent van seizoenkaarten voor volgend seizoen werden verkocht en zo geschiedde binnen de kortste keren.

In Rome zullen I Biancocelesti de rentree met een glimlach aanschouwen. Iedere actie is een herinnering aan het gloriejaar van Lazio. Zij hebben Verón op zijn allerbest gezien, met zijn hoofdrol bij de gewonnen dubbel in 2000 als eeuwig bewijs.