Kameroen en Marokko blikvangers tijdens Afrika Cup nieuwe stijl

Een nieuwigheidje op dit toernooi is het gebruik van de VAR. Het zal dus wel even wennen zijn voor de internationals van pakweg Madagaskar, Mauritanië of Tanzania, waarvan de spelers veelal in competities uitkomen waar het 'extra paar ogen' nog niet bepaald gemeengoed is. Dan moeten ze wel doordringen tot de kwartfinale, want eerder wordt de VAR niet gebruikt.

Genoemd trio voetbaldwergen toont al direct de verschillen tussen de deelnemende landen aan. Waar spelers van Nigeria soms een miljoenensalaris in de Premier League verdienen, staan de voetballers van Madagaskar op de loonlijst van clubs als CNaPS Sport of Fosa Juniors FC.

Historie

Het verleden wijst uit dat dit soort landen niet altijd kansloos hoeft te zijn. Wellicht kunnen ze zich spiegelen aan Zambia, dat tegen alle verwachtingen in de beker omhoog tilde in 2012. Dit jaar zijn de Zambianen er niet bij, maar veel andere oud-winnaars behoren wél tot de 24 deelnemende landen.

Gastland Egypte won het toernooi het vaakst. De Farao's zegevierden liefst zeven keer. Vooral tussen 2006 en 2010 domineerden de Egyptenaren het Afrikaanse continent. In 2006, 2008 én in 2010 mochten ze zich de beste van Afrika noemen. Opvallenderwijs kwalificeerden ze zich de drie daaropvolgende edities niet. In 2017 waren De Farao's er wél weer bij en reikten ze zelfs tot de finale, maar die ging verloren tegen Kameroen.

Egypte is ook de eerste winnaar van de Afrika Cup. In 1957 won het de finale met 4-0 van Ethiopië. Hoewel een toernooi winnen altijd knap is, was het aantal tegenstanders een stuk geringer dan nu. Tijdens de eerste editie in Soedan deden er slechts vier ploegen mee, terwijl dat er nu voor het eerst 24 zijn.

Dat zijn er acht meer dan bij de vorige editie: in 2017 telde het evenement slechts zestien deelnemers. Maar niet alleen het aantal participerende landen, ook het tijdstip is bij deze editie anders dan voorheen. Waar het toernooi vroeger in de wintermaanden plaatsvond, speelt het zich nu af in de zomer. Dat is vooral goed nieuws voor de Europese topclubs, die soms een maand lang geen beroep konden doen op hun Afrikaanse internationals.

Toernooiopzet

De strijd om de Afrika Cup heeft exact dezelfde opzet als het Europees kampioenschap. Net als bij het laatste EK zijn er 24 teams verdeeld over zes poules van vier teams. Om de tweede ronde te bereiken, moet je bij de eerste twee in de groep eindigen. Maar ook nummers drie kunnen zich nog plaatsen voor de laatste zestien, mits zij tot de vier beste nummers drie behoren.

Vervolgens wordt de tweede ronde met zestien teams afgewerkt, waarna er via een knock-outsysteem naar de finale wordt toegewerkt.

Stadions

De Afrika Cup doet zes stadions aan, die zich allemaal in het noordoosten van Egypte bevinden. Met een capaciteit van 74.100 is het Caïro Stadium veruit het grootste stadion. Naast de Egyptische nationale ploeg geeft het stadion onderdak aan topclubs Al-Ahly en Al-Zamalek.

Favorieten

Gastland Egypte behoort uiteraard tot de favorieten. Denk alleen al aan Mohamed Salah, die vorig seizoen weer excelleerde in de voorhoede van Liverpool. Met 22 goals in 38 wedstrijden werd hij ook nog gedeeld topscorer van de Premier League. Behalve Salah beschikt bondscoach Javier Aguirre met Mohamed Elneny (Arsenal) ook over een andere speler die uitkomt voor een topclub in Engeland.

Senegal heeft ook een overschot aan toppers in de Premier League, waardoor je Les Lions de la Teranga absoluut tot de favorieten moet rekenen. Het rijtje is bijna onuitputtelijk, al is Sadio Mané natuurlijk de grote blikvanger. De aanvaller van Liverpool werd afgelopen seizoen zelfs gedeeld topscorer van de Premier League. Andere grote namen in de selectie zijn Kalidou Koulibaly (Napoli), Keita Baldé (Internazionale) en Idrissa Gueye (Everton).

Didier Drogba, Salomon Kalou en Yaya Touré. Zomaar een drietal namen van grote sterren uit de voetbalhistorie van Ivoorkust. Ondanks deze grote namen wonnen Les Éléphants de Afrika Cup slechts twee keer. Wellicht volgt deze zomer trofee nummer drie, want met topspelers als Nicolas Pépé (LOSC Lille), Wilfried Zaha (Crystal Palace) en Franck Kessié (AC Milan) is veel mogelijk.

Marokko reist ook met hoge verwachtingen af naar Egypte. De kwartfinale uit 2017 smaakt ook naar meer voor De Leeuwen van de Atlas. De eerste echte krachtmeting volgt al snel. Op 28 juni spelen de Marokkanen tegen Ivoorkust. Het zal dan van Hakim Ziyech (Ajax), Achraf Hakimi (Borussia Dortmund) en Sofiane Boufal (Celta de Vigo) moeten komen.

Buurland Algerije trekt ook met ambities naar de Afrika Cup. Met spelers als Riyad Mahrez (Manchester City), Yacine Brahimi (FC Porto) en Youcef Atal (OGC Nice) is dat zeker niet onterecht.

Op wie moeten we letten?

Naast de vedettes van de topfavorieten hebben de kleine voetballanden vaak de beschikking over één à twee topspelers. Liverpool-middenvelder Naby Keïta is bijvoorbeeld de dragende kracht van Guinee. Mali beschikt dan weer over Moussa Marega (FC Porto) en Kenia over Victor Wanyama (Tottenham Hotspur).

Verder zijn de wedstrijden van Kameroen interessant. Met bondscoach Clarence Seedorf hopen de Ontembare Leeuwen titelprolongatie te bewerkstelligen. Dat zal nog lastig genoeg worden, maar in 2017 verbaasde Kameroen al vriend en vijand door het toernooi te winnen. Wellicht kan keeper Andre Onana belangrijk zijn in hernieuwd succes voor de vijfvoudige winnaar van de Afrika Cup.

De doelman van Ajax is overigens niet de enige Eredivisie-speler die deelneemt aan de strijd om de Afrika Cup. In totaal zijn er zeven spelers geselecteerd door hun land. Verder wordt NAC Breda, dat afgelopen seizoen degradeerde uit de Eredivisie, vertegenwoordigd door Mohammed Amissi.

En dan nog dit..

Aanvankelijk zou het toernooi in Kameroen worden gespeeld, maar afgelopen november ontnam de Afrikaanse voetbalbond Kameroen de organisatie van de Afrika Cup. Het land van bondscoach Clarence Seedorf was volgens de CAF onvoldoende voorbereid.

• Meer over

• C. Seedorf
• Marokko
• Afrika Cup 2019 Egypt
• Egypte - Zimbabwe (1-0)