Kampioensploeg Barcelona: plek voor drie vedettes
Dankzij een zege bij uittredend landskampioen Atlético Madrid (0-1) is Barcelona voor de 23ste keer in de historie kampioen van Spanje geworden. Dat moet voor het elftal van trainer Luis Enrique de opmaat zijn naar een trilogie, want de finales om de Copa del Rey en de Champions League staan nog op de rol. Het supertrio Lionel Messi, Luis Suarez en Neymar doet de nostalgie naar het tijdperk van Pep Guardiola verstommen.
Vraag Guardiola wat de beste wedstrijd was in de periode (2008-2012) dat hij de scepter zwaaide bij Barcelona en hij noemt de finale van het WK voor clubteams in 2011 tegen Santos. Zijn elftal zegevierde met 4-0 en dat deed het zonder échte aanvallers in een 3-7-0-systeem. Het was de kroon op het werk van het Barcelona van de middenvelders, dat in vier jaar tijd maar liefst veertien hoofdprijzen pakte en zo historie schreef.
Het recept voor de successen was even simpel als dodelijk. Barcelona won dankzij het fenomenale positiespel altijd de slag op het middenveld. Uiteindelijk maakte Lionel Messi het werk van zijn adjudanten Andrés Iniesta en Xavi af. Binnen de succesformatie was er echter slechts plaats voor één vedette. Ronaldinho en Samuel Eto’o werden al snel op een zijspoor gezet, Zlatan Ibrahimovic vertrok na een jaar gedesillusioneerd uit Camp Nou. Bij Barcelona kon je als aanvaller alleen overleven als je jezelf wegcijferde voor het team, zoals Thierry Henry, David Villa en Pedro deden.
Na het vertrek van Guardiola in medio 2012 raakte de formule echter uitgewerkt. De jaren begonnen te tellen voor Xavi en Iniesta, terwijl Messi zichzelf nog meer in een uitzonderingspositie manoeuvreerde. De Argentijnse vedette paste ervoor om nog langer bij balverlies fanatiek druk te zetten. Hij bewaarde zijn energie liever voor zijn aanvallende acties. Dat maakte dat het elftal nog meer ging leunen op de schouders van de kleine dribbelaar. Messi-dependencia werd een begrip in Catalonië.
Met de komst van Neymar werd in de zomer van 2013 de eerste stap gezet om Barcelona aanvallend meer wapens te geven. Een jaar later volgde Luis Suarez, het supertrio MSN was daarmee geboren. Aan de nieuwe coach Luis Enrique de taak om ze samen te laten functioneren. In Catalonië waren ze echter sceptisch. Had het verleden immers niet aangetoond dat er in Camp Nou naast Messi geen plaats was voor een andere vedette?
Toen Suarez eind oktober voor het eerst zijn entree maakte leken de criticasters gelijk te krijgen. Met Messi als centrale aanvaller en Suarez als rechtsbuiten werd achtereenvolgens verloren van Real Madrid (3-1) en Celta de Vigo (0-1). Toen de Uruguayaan en Argentijn van positie wisselden vielen de puzzelstokjes in elkaar en kreeg het nieuwe Barça gestalte. Het Barcelona van de aanvallers.
De Catalanen laten weliswaar regelmatig zien het rondspelen op het middenveld nog niet verleerd te zijn en zijn nog steeds de ongekroonde koningen van het tiki-taka, maar dat neemt niet weg dat het spel veel directer is geworden. Het hele elftal staat in dienst van de spitsen, zelfs Iniesta en Xavi stellen zich nederig op. Barcelona offert het positiespel op het altaar van MSN. Het supertrio is vrijwel volledig ontlast van defensieve taken en kan daardoor dodelijk zijn. Ook op de tegenaanval. In de tweede Clásico viel de winnende treffer van Suarez (2-1) na een lange bal van Dani Alves, twee jaar geleden was dat nog ondenkbaar geweest.
De nadruk op de individuele klasse van de aanvallers heeft van Barcelona een haast onverslaanbare voetbalmachine gemaakt. Alleen in de competitie kwamen Suarez, Messi en Neymar samen al tot 79 doelpunten. In officiële wedstrijden staat het trio zelfs op 115 goals.
Het knappe is dat Enrique tussen de spitsen een synergie heeft doen ontstaan. De vedettes gunnen elkaar alles. Als Messi in de uitwedstrijd tegen Córdoba (0-8) een intikker voor de neus van Neymar weggrist, gunt hij vervolgens een strafschop aan zijn Braziliaanse collega. Hetzelfde patroon deed zich ook voor in de Champions League, toen Luis Suarez bij Bayern München tot twee keer toe aflegde toen Neymar er nog beter voorstond.
Het grote verschil met achtervolger Real Madrid zat hem dit seizoen echter niet in de voorhoede – Real maakte 111 goals en Barça 108 – maar in de defensie. Een goede aanval wint wedstrijden voor je, maar een sterke verdediging zorgt voor titels. Met negentien tegentreffers zat het wat dat betreft bij Barcelona ook wel goed en gek genoeg gaan een deel van de credits voor die prestatie ook naar de spitsen.
Want massaal ten aanval trekken tegen dit Barcelona staat gelijk aan sportieve zelfmoord, zo ondervond ook Guardiola met Bayern. Het was een symbolische wisseling van de wacht. In Catalonië heeft men het tiki-taka op het middenveld niet langer nodig om te winnen, want dankzij Messi, Suarez en Neymar is Barcelona nu ook de beste counterploeg ter wereld. De landstitel is daarvan het tastbare resultaat. (Pieter Zwart)
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login