Liverpool en het litteken van de duurste uitglijder ooit
Het is midden april en het broeit in Liverpool nog altijd van de titelhoop. Zeker door het bezoek van Chelsea zondagmiddag gaan de gedachten dan terug naar vijf jaar geleden, naar de uitglijder van Steven Gerrard en de daaropvolgende val van Liverpool. Over een van de zwartste dagen in de recente geschiedenis van The Reds.
De omstandigheden bij Chelsea-thuis passen op 27 april 2014 perfect in het droomscenario. Op Anfield wordt gehunkerd naar de eerste landstitel sinds 1990, het laatste kunststukje met Sir Kenny Dalglish als manager. In de ruim twee decennia sindsdien is Liverpool in eigen land voorbijgestreefd door het Manchester United van Sir Alex Ferguson. Zitten The Red Devils niet in de weg, dan dwarsboomt het Arsenal van Arsène Wenger, het Chelsea van José Mourinho of later het door oliegeld opgepompte Manchester City de weg naar nationaal succes wel voor Liverpool.
Maar het seizoen 2013/14 lijkt eindelijk dat van Liverpool te worden. Manager Brendan Rodgers beschikt over een opwindende mix van routine en talent. Met name de aanval spreekt tot de verbeelding. Raheem Sterling is op snelheid niet bij te benen, Luis Suárez vindt al rommelend altijd de weg naar het doel, de rappe Daniel Sturridge is dan koel in de afwerking en Philippe Coutinho is technisch misschien wel de beste speler van de Premier League. Op het middenveld heerst Steven Gerrard, met aan zijn zijde Joe Allen (dan nog The Welsh Xavi) en controleur Lucas Leiva.
De puzzel van Rodgers klopt perfect. In aanloop naar de topper tegen Chelsea wordt elf keer op rij gewonnen. De doelpuntenmachine in het rood moet ook in staat worden geacht de Londenaren te kloppen. Zeker omdat de ploeg van Mourinho veel meer belang heeft bij de return in de halve finale van de Champions League een halve week later. Het is het scenario dat past in een kampioensjaar. Nog winnen van Chelsea, Crystal Palace en Newcastle United en de Premier League-titel is een feit. Voor clubicoon Gerrard is het de ultieme kans om kampioen te worden met de club van zijn hart. De dan al 33-jarige Engelsman heeft weliswaar de Champions League gewonnen met Liverpool, maar de Premier League-trofee ontbreekt nog altijd. Niemand wordt het op Anfield meer gegund dan hem.
Uitgerekend Stevie G wordt de schlemiel die zondagmiddag. Lulliger kan het niet. Geroutineerd haalt Gerrard de bal in de eerste helft van de extra tijd bij de verdediging op om het spel te verdelen. Om zoals hij al honderden keren gedaan heeft een strakke lange pass te versturen en zo het laatste offensief voor rust leven in te blazen. Maar bij het aanzetten richting de bal verliest Gerrard de grip. Terwijl hij met zijn handen op het gras opkrabbelt, is Demba Ba er al vandoor met de bal. De Senegalees klopt Simon Mignolet en zet Chelsea geheel tegen de verhouding in op 0-1.
Terwijl de spelers in de kleedkamers zitten, wordt Gerrard in de rust vanaf The Kop nog luidkeels toegezongen. De steun is vergeefs, Liverpool komt de megaklap niet meer te boven. Willian maakt er nog 0-2 van in de 94ste minuut, op aangeven van verrader Fernando Torres. Het kan niet pijnlijker.
Manchester City heeft bij het affluiten op Anfield een achterstand van drie punten, een wedstrijd minder gespeeld en een veel beter doelsaldo. Door de uitglijder van Gerrard is de weg vrij voor The Citizens en die blijven fier overeind in het competitieslot. Het vallen van het Liverpool-boegbeeld is voor eeuwig het moment van de ommekeer in wat het seizoen van The Reds had moeten worden.
Eind 2018 zegt Gerrard, nu manager bij Rangers FC, de beelden van die middag op zijn netvlies te hebben staan. Ze zijn onuitwisbaar. 'Ik weet niet of het dagelijks is, maar ik denk er nog vaak aan. Waarschijnlijk gaat het nooit meer weg. Ik zou niet de speler zijn geweest die ik was als het me niet zou raken. Ik zie het voetbal als een heel serieus beroep. Zo veel levens worden beïnvloed door wat er op het veld gebeurt', aldus Gerrard.
Gerrard speelt zijn laatste wedstrijd voor Liverpool tegen Chelsea ruim een jaar na zijn uitglijder. Als de captain wordt gewisseld krijgt hij nog massaal applaus van op Stamford Bridge, maar hij is niet onder de indruk. 'Ik was blijer met de staande ovatie van de Liverpool-fans', zegt hij direct na afloop tegen Sky Sports, 'Chelsea-fans hebben een paar seconden hun respect getoond, maar me verder heel de wedstrijd geslacht. Ik laat me niet verleiden ze nu het beste te wensen. Dat ik Mourinho's favoriete vijand ben? Hij wilde me drie keer hebben en ik heb veel respect voor hem. In mijn ogen is hij de beste manager van de wereld. Ik werd een paar keer verleid, maar hij begreep waarom ik het niet kon doen. Dat is omdat ik van Liverpool hou. Ik heb me weleens afgevraagd wat er zou zijn gebeurd als ik naar Inter, Real Madrid of Chelsea was gegaan. Ik heb het destijds met mijn vader en broer besproken. Onze conclusie was dat iedere grote prijs bij Liverpool zo veel meer voor me zou betekenen dan een tienvoud aan prijzen bij die andere clubs.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login