Miedema relativeert kritiek op Oranje: 'In Italië zou de vlag uitgaan'
VI volgt de Oranje Vrouwen in hun jacht op goud kriskras door Frankrijk. Lukt het om van startplaats Le Havre tot finalestad Lyon te komen?
Champagnestad Reims. Schrijft u maar op. Top tip voor een weekendtrip. De zon schijnt over de magnifiek mooie stad. De vrouwen van Oranje flaneerden gisteren over de brede avenues, de vrouwen pakten een terrasje of gingen shoppen bij Fayed. Shanice van de Sanden mag dan nog niet de show op het veld stelen, ondanks haar Sjaanmoment waarmee ze Vivianne Miedema in staat stelde de 1-0 tegen Kameroen op het bord te zetten, hier moet ze veelvuldig op de foto. Met haar kapsel is ze natuurlijk ook moeilijk over het hoofd te zien.
In de avond was er tijd om naar Frankrijk - Nigeria te kijken. De titelfavoriet heeft landgenoot Danny Makkelie nodig om te winnen. De video-assistent helpt het thuisland eerst aan een strafschop en als die gemist wordt, oordeelt hij dat de Nigeriaanse keeper te vroeg heeft bewogen. Ziet de VAR ook nog eens drie Franse speelsters over het hoofd die te vroeg het strafschopgebied inlopen. De verbijsterde doelvrouw krijgt ook nog geel en ziet de tweede strafschop wel binnen vliegen.
Maar goed, zonder Danny Makkelie is Frankrijk geen ploeg waar Oranje nou echt heel erg bang voor hoeft te zijn. In kamp Oranje wil voorlopig niemand echt verder kijken dan het duel met Canada aanstaande donderdag. We wandelen alvast naar het stadion van de plaatselijke club en zijn onder de indruk. Dit is al de derde keer dat we in een modern en sfeervol stadion te gast zijn. Maf eigenlijk hoe weinig we van het Franse voetbal af weten, wat dat betreft is dit een mooie ontdekkingsreis.
In de wonderschone stad staat er een winkeltje van de lokale club. Het voelt meer als een museum met mooie retroshirts. Stade Reims leeft ook vooral in het verleden. Voor kenners is dit natuurlijk de club van Just Fontaine en de vermaarde Raymond Kopa. Maar… ook de club van Bram Appel. Wie? Bram Appel, de eerste trainer die kampioen werd in de Eredivisie met PSV, mensen. Een man met een loopbaan twee boeken waardig. En ook een man met grote voetsporen in dit Reims. Soms krijg je als je zo langs al die steden trekt zin in een Geert Mak-achtig boek over onze voetballers in den vreemde. Appel speelde in Nederland onder meer voor Fortuna '54 en werd in 1942 tewerkgesteld in Duitsland. De fabriek in Berlijn waar hij werkte werd een jaar later gebombardeerd en Appel ontsnapte ternauwernood aan de dood.
Tijdens de oorlog al kwam hij uit voor Hertha BSC en speelde hij voor een officieus Nederlands elftal, bestaande uit Nederlandse dwangarbeiders. Tot woede van de Duitse autoriteiten weigerde hij volgens de overlevering voor aanvang van een wedstrijd de Hitlergroet te brengen. Na de oorlog speelde hij twaalf keer voor Oranje alvorens hij in 1949 vertrok naar Stade de Reims, destijds een van de grote clubs in Europa. Daar werd hij in 1950 de eerste Nederlander in de finale en winnaar van de Coupe de France. In 1953 vierde hij de Franse titel. Appel is met zijn 96 treffers nog steeds een levende legende. In datzelfde jaar nam hij met Theo Timmermans het initiatief voor de befaamde watersnoodwedstrijd en legde daarmee mede de basis voor het betaalde voetbal in Nederland. Na zijn loopbaan werd hij trainer en leidde hij dus onder meer PSV naar de allereerste titel.
Maar genoeg vaderlandse geschiedenis. We zijn hier voor vrouwen die nu hun eigen geschiedenis aan het schrijven zijn en in Reims voetstappen gaan zetten. We hebben een afspraak met Jill Roord en Vivianne Miedema, de twee wonderkinderen van hun generatie. Samen schoten ze Oranje Onder-19 lang geleden al naar de Europese titel. Miedema stroomde moeiteloos door naar Oranje en heeft sinds haar entree een meer dan groot aandeel in de opmars van Oranje. Maar Roord hikt op een of andere vreemde manier nu al jaren tegen de eerste elf van Oranje aan. Dik veertig interlands heeft ze al op haar naam, maar een basisplaats ho maar. Gek wordt ze er van.
'Als ik de bondscoach was? Ja dan zou ik mezelf wel opstellen. Maar goed, dat zal iedereen wel zeggen. Ik ben blij dat ik in ieder geval de eerste wedstrijden heb laten zien wat ik kan en dat ik een bijdrage heb kunnen leveren.' Ze weet dat er heel veel moet gebeuren voordat Sarina Wiegman haar middenveld zal demonteren. Maar haar moment gaat ongetwijfeld komen. Miedema snapt de gevoelens van haar maatje: 'Natuurlijk. Wij hebben een enorme klik in het veld. Altijd gehad. Natuurlijk heb ik er ook een rol in gehad dat ze volgend jaar naar Arsenal komt. Maar ik snap de bondscoach ook wel, je gaat niet zomaar sleutelen aan een middenveld dat al zo lang staat. Maar als het goed is hebben we echt iedereen nodig, dat heb je de eerste wedstrijden ook al gezien, waar de invallers een grote rol speelden.'
De zon zakt al als Miedema weer naar binnen gaat. Ze heeft bijna alle wedstrijden gezien dit toernooi. Echt onder de indruk is ze nog niet. 'Duitsland valt niet tegen, bij Frankrijk zal moeten blijken of ze breken onder de druk. Van de Verenigde Staten kun je weinig zeggen, we weten dat ze sterk zijn, maar het wachten is op een sterke tegenstander. Maar wij moeten helemaal nergens naar kijken, we zijn tevreden met de zes punten, maar ons voetbal moet echt beter.' Wat dat betreft is er intussen geen verschil meer met de mannen. Miedema lacht: 'In Italië zou de vlag uit gaan. Zes punten en naar de volgende ronde.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login