Nourdin Boukhari: ‘Achteraf ben ik blij dat de Ajax-fans me uitfloten’

Het seizoen beginnen én eindigen met een prijs, dat is weinig spelers gegeven.

‘Ja, fantastisch. En twee keer PSV verslaan, dat maakt het extra mooi. De eerste helft van de bekerfinale was slecht, PSV speelde veel de lange bal en wij gingen daarin mee. Na de rust hebben we dat goed opgepakt, we hebben uiteindelijk terecht gewonnen. Het was een echte bekerfinale: mooi scoreverloop, rode kaarten... Op het laatst kon je merken dat PSV er echt doorheen zat, waarschijnlijk daardoor profiteerden wij in blessuretijd. Dat ik de assist gaf was natuurlijk extra leuk.’

Is dit het meest bizarre jaar uit jouw voetballoopbaan?

‘Ja, dat denk ik wel. Ik denk dat je dit seizoen voor mij persoonlijk en ook voor Ajax mag beschouwen als heel raar. Ik kan me niet voorstellen dat ik zoiets nóg een keer ga meemaken.’

Je bent toegejuicht en uitgekotst. Wat doet zoiets met je?

‘Het heeft me alleen maar sterker gemaakt. Ik heb geleerd dat je, ook als je met teleurstellingen te maken hebt, gewoon moet doorgaan. Het is verschrikkelijk als je eigen publiek je uitfluit. Je vraagt je na de wedstrijd af waarom ze zich tegen jou keren, maar een dag later was ik het weer vergeten. Door gewoon keihard te trainen en uiteindelijk de vormdip te overwinnen heb ik laten zien dat ik mentaal gezien tegen een stootje kan.’

De mensen die je uitfloten zongen je in de play-offs en na de bekerfinale weer toe. Maakt je dat niet rancuneus?

‘Ach, zo gaat het nu eenmaal. Wat is nu mooier dan dit soort mensen de mond te snoeren? Ik heb laten zien dat ik heus wel kan voetballen. Dat wist ik zelf wel en de mensen bij Ajax ook, maar blijkbaar waren er wat supporters die daaraan twijfelden. Het gebeurde in een hele slechte periode van het team en dan zoeken ze een zondebok. Dat werd ik dus. Na het winnen van de Johan Cruijff Schaal bereikten we het hoofdtoernooi van de Champions League. Het begin was goed, maar daarna vielen we ver terug. We konden de hoge verwachtingen niet waarmaken en dan raken de supporters teleurgesteld. Het hoort bij de harde cultuur van een topclub. Als het bij Sparta even niet lukte raakte niemand in paniek. Bij Ajax wel en krijg je dat meteen van de supporters te horen. Bovendien kun je door de concurrentie ook meteen je plekje kwijtraken als je niet presteert. Dat is niet erg, dat hoort bij topvoetbal.’

Jij gaat altijd voorop in de strijd. Waarom keerden de fans zich juist tegen jou?

‘Daar heb ik geen antwoord op. De vraag is wel relevant, want ik was heus niet de enige die zijn niveau niet haalde. Achteraf is me duidelijk geworden dat het niet de fanatieke supporters waren die een probleem met me hadden. Uit gesprekken met jongens van de F-side en Vak 410 bleek dat zij me altijd hebben gesteund. Waarom die andere, niet zo fanatieke supporters zich tegen me keerden weet ik nog steeds niet. Toen mij eenmaal duidelijk was wie het waren, heb ik het definitief van me af kunnen zetten. Ik heb er motivatie uit gehaald. Ze gaan echt niet lachen met mij, zoiets.’

De thuiswedstrijd tegen NEC was het dieptepunt?

‘Ja. Een heel vreemd moment. Ik was net een dag terug van de voorbereiding op het toernooi om de Afrika Cup. Op het laatste moment was ik afgevallen voor de Marokkaanse selectie. Een dag voor de wedstrijd tegen NEC was ik terug in Amsterdam en hoorde ik van de trainer dat ik zou spelen. Een aantal bekenden in het stadion hebben me gezegd dat ze me al uitfloten bij het voorlezen van de opstelling. Tijdens de wedstrijd gingen ze daar vanaf de eerste minuut mee verder. Het was echt vervelend, want ze floten zelfs toen ik geblesseerd het veld moest verlaten. Gelukkig werd ik na afloop gesteund door de trainers en mijn medespelers, dat heeft me goed gedaan en daar krijg je veel vertrouwen van. Daar ben ik ze dankbaar voor. Achteraf ben ik trouwens blij dat ze mij uitfloten. Waarom? Omdat ik weet dat ik beter met tegenslagen kan omgaan dan sommige andere spelers. Ik ben wat ouder dan veel andere jongens in de selectie. Als het publiek zich massaal tegen een speler van twintig jaar keert, zijn er volgens mij niet veel die daar goed mee kunnen omgaan, dat is ook logisch. Ik vond het rot, maar heb wel de mentale kracht met zo’n tegenslag te kunnen omgaan. In de voetballerij draait het voor mij om winnen en in dit geval dus om het óverwinnen van de mensen die je uitfluiten.’

Niet lang na deze affaire kreeg je te horen dat Ajax je aflopende contract niet wilde verlengen. Dat kon er ook nog wel bij.

‘Dat had volgens mij niets met dat uitfluiten te maken. Het werd daardoor wél hectischer allemaal, maar volgens mij heb ik me er wel aardig uit weten te knokken.’

Dat kun je wel zeggen. Twee weken geleden kreeg je alsnog een verlenging van twee seizoenen aangeboden.

‘Dat is typerend voor de voetballerij, dat maakt het ook wel leuk.’

De manier waarop die aanbieding tot stand kwam – coach Danny Blind wist er niets van – is niet helemaal netjes, toch?

‘Dat klopt. Door mijn Marokkaanse afkomst zal het niemand verbazen dat ik een emotionele jongen ben en dat ik mijn trots heb. Een aantal maanden geleden lieten ze me weten dat ze niet verder wilden omdat ze iets anders zochten. Dat mag, even goede vrienden. Drie maanden later is het helemaal anders en dat is natuurlijk raar. Daarom moet ik er heel goed over nadenken. In principe ben ik blij met het voorstel, ik heb er weer een optie bij en die heb ik zelf afgedwongen.’

Algemeen directeur Maarten Fontein en technisch adviseur Piet Keizer vertelden je dat ze je alsnog wat wilden aanbieden. Dat zijn toch niet de mensen die normaal gesproken zo’n boodschap overbrengen?

‘Technisch directeur Martin van Geel zou eigenlijk ook bij dat gesprek zijn, maar hij had een afspraak. Fontein en Keizer wilden met mij terugblikken op mijn periode bij Ajax en complimenteerden me. Ze vonden dat ik me knap had weten terug te knokken. We hebben ook uitgebreid gesproken over mijn tijd bij Sparta. Keizer was toen nog scout van Ajax en een voorstander van mijn komst naar de club. Andere onderwerpen waren mijn verhuurperiode aan NAC Breda, de problemen met een gedeelte van de supporters en mijn goede spel van de laatste maanden. Uiteindelijk was de conclusie dat ze me toch graag willen behouden.’

Wist jij dat Blind niet op de hoogte was van dit gesprek?

‘Nee, dat begreep ik pas toen ik hem vlak na het gesprek vertelde dat ik met Fontein en Keizer had gesproken. Ik vond dat vreemd. Ajax is een professionele organisatie. Het is mijn ogen niet meer dan normaal dat een trainer dan weet met welke spelers de club praat. Waarom ze voor deze weg hebben gekozen, weet ik niet. Blijkbaar vonden ze het niet nodig de trainer in te lichten, maar ik weet niet wat er op de kantoren allemaal speelt.’

Hiermee laten ze toch doorschemeren dat ze op zoek zijn naar een andere trainer?

‘Dat weet ik niet. Ik vind het vooral een vreemde gang van zaken.’

Zou jij het terecht vinden als Blind ontslag krijgt?

‘Ik kijk alleen naar het resultaat en dat is zo slecht niet. Wat mij betreft mag hij blijven, ook al eindig je met een achterstand van 24 punten op PSV. Voetballend hebben we als team te weinig laten zien, maar individueel hebben flink wat spelers progressie geboekt. Daarnaast hebben we een spits als Klaas-Jan Huntelaar zó goed kunnen inpassen dat hij nog zeventien competitiegoals heeft kunnen maken.’

Toch hebben jullie nooit om de titel kunnen strijden. Waar ging het mis?

‘Na het bereiken van de Champions League zag je het in de wedstrijden en op de trainingen minder worden. Gelijkspelen tegen Heracles Almelo en ADO Den Haag, thuis verliezen van Feyenoord en uit tegen AZ… Dan gaat het hard. We moesten aan een inhaalrace beginnen en dat lukte gewoon niet. We wilden allemaal wel, maar we konden het blijkbaar niet opbrengen.’

Wat zag je op de trainingen?

‘Dan praat ik bijvoorbeeld over een positiespel dat steeds vaker niet liep. Dat neem je toch mee in de wedstrijden. Soms stond ik op het veld en dacht ik: Dit kan toch eigenlijk niet.’

Hoe belangrijk was de komst van Huntelaar?

‘Met zijn doelpunten heeft hij ons iets gegeven wat we misten, dat lijkt me duidelijk. Een paar keer heeft hij ons over een dood punt geholpen, vóór zijn komst lukte dat vaak net niet.’

Hoe is het werken met Blind jou persoonlijk bevallen?

‘In het begin had ik een goed gevoel. In een persoonlijk gesprek gaf hij aan dat hij in mij een goede linkshalf zag en dat was fijn om te horen. Ik vind mezelf namelijk meer middenvelder dan aanvaller. Op een gegeven moment speelde ik vijf wedstrijden op rij niet en daar kreeg ik geen uitleg voor. Dat was weer wat minder, maar in de thuiswedstrijd tegen Internazionale kreeg ik totaal onverwachts weer een kans. Het is een beetje tegenstrijdig geweest allemaal, maar ik heb over het geheel gezien goed met hem kunnen werken.’

Onder meer op zijn advies wilde Ajax je in eerste instantie laten gaan.

‘Maar de laatste maanden heeft hij me toch veel kansen gegeven.’

Toch ben je na vier seizoenen nog steeds geen onomstreden basisspeler. Moet jij niet gewoon weg bij Ajax?

‘Waarom denken jullie dat ik zo goed moet nadenken over die aanbieding? Het voorstel van Ajax leg ik gewoon naast de andere opties die ik heb. Als ik een nieuw contract teken en ik blijf de komende jaren tussen de bank en de basis pendelen, heb ik de foute keuze gemaakt. Ik wil van Ajax het gevoel krijgen dat ik een kans maak door te groeien als voetballer.’

Jouw gevoel kan je na dit seizoen toch onmogelijk zeggen dat jij die kans krijgt?

‘Ik ben nog niet overtuigd, nee, maar het doet me wel goed dat ze me een aanbieding hebben gedaan. Daarmee geven ze in elk geval aan dat ze vertrouwen in me hebben.’

Veel mensen denken dat jij dat contract blind zult ondertekenen.

‘Dat gaat zeker niet gebeuren! Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik vergelijkingen kan maken met andere opties en neem daar rustig de tijd voor. Ajax weet vast welke clubs er in de afgelopen maanden naar me zijn komen kijken. Ze zullen begrijpen dat ik tijd nodig heb.’

Danny Blind heeft in het afgelopen seizoen een aantal keren het gebrek aan mentale hardheid bij zijn spelers als oorzaak van het falen genoemd. Wat dat betreft is het niet vreemd dat ze jou alsnog willen behouden.

‘Ik denk dat ik op dat gebied een voorbeeld voor jonge spelers ben. Door het overwinnen van die moeilijke periode heb ik laten zien dat niemand aan mijn mentaliteit hoeft te twijfelen.’

Moet jij niet gewoon aan jezelf denken in plaats van aan het belang van jouw aanwezigheid voor de jonge talenten van Ajax?

‘Natuurlijk moet ik in eerste instantie aan mezelf denken.’

Wat is het belangrijkste voor je: het financiële of het sportieve aspect?

‘Ik wil gewoon voetballen en het liefst op een zo hoog mogelijk niveau. De sportieve mogelijkheden zijn voor mij op dit moment belangrijker dan geld.’

Een buitenlands avontuur had je voorkeur tot het moment dat Ajax je toch een aanbieding deed.

‘Dat klopt en ik vind het buitenland nog steeds erg aantrekkelijk. Ik was al bezig met het afwegen van de voor- en nadelen van de clubs die interesse hadden getoond. Inmiddels heb ik ook met een aantal mensen gesproken die me wat wijzer kunnen maken over bepaalde clubs, landen en culturen. Ik ben nu 25 jaar en dat is een mooie leeftijd om de stap naar het buitenland te maken. Wie zegt dat ze over twee of drie jaar nog op me zitten te wachten?’

Is het moeilijk een keuze te maken?

‘Ja, maar ik besef wel dat ik een luxe positie zit. Bij Ajax heb ik het in de groep fantastisch naar mijn zin, maar wat er buiten de groep om allemaal heeft gespeeld is niet altijd even leuk geweest. Dat neem je allemaal mee in je overwegingen en maakt het weer wat moeilijker. Ik laat me door niemand opjagen. Tot begin juli heb ik de tijd. Jarenlang heb ik nooit zelf de beste kaarten in handen gehad, nu wel en daarom wil ik rustig nadenken.’

Jij hebt eigenlijk best een opmerkelijke carrière tot nu toe. Wie had zes jaar geleden gedacht dat je ooit het shirt van Ajax zou dragen?

‘Ik niet in ieder geval. Pas op mijn achttiende ging ik van HOV naar Sparta. Als jeugdspeler van Neptunus waren er al veel profclubs die me wilden hebben, maar dat wilde ik zelf niet. Ik vond het leuker om een paar keer in de week te trainen bij een amateurclubje, daarnaast lekker met vrienden op het pleintje te voetballen en op vrijdagavond lekker de zaal in. Ik moest er niet aan denken om ’s ochtends met een busje opgehaald te worden, naar school te gaan, te trainen en dan ’s avonds doodmoe thuis te komen.’

Ieder ventje van negen jaar wil toch bij een profclub voetballen?

‘Ik niet, dan was ik het plezier in het voetbal zeker verloren. Iedere dag verplicht naar zo’n LOOT-school, iedere dag verplicht trainen, dat trok me helemaal niet. Als ik een dagje geen zin had in school bleef ik thuis. Voor mij was het belangrijk dat ik zelf kon bepalen waar mijn leven om draaide. Dan had ik als kind al en nu denk ik er nog steeds zo over. Het is toch veel leuker om na school op een pleintje te voetballen en ’s avonds om half acht bij een amateurclubje dan iedere dag die verplichtingen bij een profclub. Ik vind dat ik een leukere jeugd heb gehad dan een voetballer die vanaf zijn negende bij een profclub heeft gezeten.’

Jij toont aan dat er verschillende wegen zijn om de top te bereiken.

‘Dat wil ik aangeven, inderdaad. Ik wil duidelijk maken dat je ook een goede voetballer kunt worden als je lange tijd alleen met vrienden op een pleintje of bij de amateurs speelt. Ik vind het ook niet vreemd dat heel veel voetballers van een jaar of zeventien de opleiding van een topclub verlaten. Hoeveel gasten maken nu daadwerkelijk de stap naar het eerste elftal? Dat zijn er zó weinig en dat is niet voor niets. Een hele hoop weet niet eens wat het is om te knokken voor een plaatsje en geven op als het even moeilijk gaat. Als je mijn weg kiest, moet je wel over een goede mentaliteit beschikken. Ik kan jullie nu meenemen naar een pleintje waar je fantastische voetballers kunt zien, maar ze zullen het nooit redden omdat ze de mentale kracht niet kunnen opbrengen. Soms spreek ik gasten die zeggen dat ze hetzelfde hadden kunnen bereiken als ik. Dan vraag ik ze meteen of ze ook beseffen waarom ze het niet hebben gered. Ik ben mentaal altijd sterk geweest, daar heeft het bij mij nooit aan ontbroken. Winnen was voor mij al het belangrijkste toen ik in de jeugd van Neptunus in Rotterdam speelde.’

Waar komt die drang om te winnen vandaan?

‘Die wilskracht zit gewoon in me. Ook als ik ergens niet zo goed in ben, zal ik er alles aan doen om te winnen. Voetballen kan ik wel goed en dat maakt die drang nóg heviger.’

En dat zegt een voetballer die opgroeide op de pleintjes waar de trucjes belangrijker zijn dan de doelpunten…

‘Zo heb ik nooit gedacht. Ik wilde ieder toernooitje winnen en met de prijs naar huis gaan. Daarom was ik ook zo blij dat ik vaak met mijn broertje (Mourad Boukhari, een van Nederlands beste zaalvoetballers en gezegend met een fabuleuze techniek, red.) in één team zat. Hij kon als geen ander de trukendoos opengooien en ik maakte vaak de belangrijke doelpunten. We vormden een sterk, evenwichtig team. Ik was zelf ook niet vies van een trucje, maar het ging me in de eerste plaats om het winnen. Bij Sparta koos ik in het begin soms voor een trucje als dat eigenlijk niet ging, maar vrij snel besefte ik dat zakelijk voetballen en winnen veel belangrijker is. Het profvoetbal is geen speeltuin, daar komt heel wat meer bij kijken. Als we met 3-0 voor staan mag je wel wat proberen, dan vinden mijn verdedigers het niet erg als ik de bal een keer verlies.’

Ben jij eigenlijk nog Marokkaans international?

‘Zolang deze bondscoach er zit niet. Dat heb ik ze bij de bond wel duidelijk gemaakt.’

Wat is er gebeurd?

‘Meneer Mohammed Fakhir snapt er in mijn ogen niet veel van. Hij stelt liever spelers van een Marokkaanse middenmoter op, dan voetballers die bij een grote club in Europa zitten. Dat moet hij allemaal zelf weten, maar dan verwacht ik wel dat hij dat open en eerlijk zegt. Ik viel op het laatste moment af voor het toernooi om de Afrika Cup in januari en dat kreeg ik niet eens van hemzelf te horen. Dergelijke dingen storen me ontzettend, het is eigenlijk één grote chaos. Dat het organisatorisch niet zo is als hier, snap ik heus wel. Dat hoort ook bij het Afrikaanse voetbal. Maar ik ben geboren in Nederland en verwacht dat bepaalde dingen op een nette manier verlopen. Als de spelers zich tijdens een trainingskamp twee weken ergeren aan allerlei dingen, is dat van invloed op het resultaat. Ze proberen daar soms wel iets aan te doen, maar ze zetten nooit echt door.’

Het land heeft niettemin een behoorlijk potentieel.

‘We hebben genoeg goede voetballers, maar daar maakt de bondscoach geen gebruik van. Hij selecteert gasten die normaal gesproken niet eens voor de nationale ploeg in aanmerking zouden komen. Zij waren er echter wel allemaal bij tijdens de Afrika Cup en ik kon naar huis. Daarom heb ik gezegd dat ik onder hem niet meer wil voetballen. Ik laat me niet als een joker behandelen. Ik speel dit seizoen flink wat wedstrijden bij Ajax, maar Fakhir stelt jongens op die op een niveau voetballen dat je moet vergelijken met de vijfde klasse in Nederland. Dat kan toch niet?!’

Krijgen we komende zomer nog een Afrikaanse verrassing op het WK?

‘Ik denk dat Ivoorkust dingen gaat laten zien waar niemand op rekent. Die hebben een heel sterke selectie. Oranje gaat het lastig tegen ze krijgen.’

Zit jij straks met een oranje klomp op je hoofd voor de tv?

‘Dat niet, maar ik ben wel supporter van Oranje. Ik heb al tegen een aantal jongens gezegd dat ik graag kom kijken als ze nog een kaartje voor me hebben.’

• Meer over

• N. Boukhari
• Ajax