Oranje moet overleven in loodzware poule

Een competitief duel verliezen doet Spanje maar zelden. De regerend Europees en wereldkampioen eindigde in zijn kwalificatiegroep opnieuw ongeslagen bovenaan. Zes van de acht wedstrijden werden gewonnen. Alleen tegen Finland en Frankrijk morste La Roja punten. Opvallend is het geringe aantal tegendoelpunten: drie. Alle wedstrijden kenden telkens hetzelfde spelbeeld. De Spanjaarden die de bal van voet naar voet lieten gaan, met nu en dan een minutenlange rondo tot gevolg. Het enige kritiekpunt op het team: de besluiteloosheid in de voorhoede. Met de genaturaliseerde Braziliaan Diego Costa hoopt bondscoach Vicente del Bosque dat probleem getackeld te hebben.

Het was tot vier jaar geleden een terugkerend item rond het WK: waarom Spanje op het hoogste voetbalpodium altijd zo droevig presteerde. Dat is verleden tijd. Om de huidige ploeg hangt een aureool van onoverwinnelijkheid, al legde Brazilië de zwakheden bloot tijdens de finale om de Confederations Cup (3-0 nederlaag). De huidige generatie behoort tot het pantheon van de allerbeste ploegen ooit en kan geschiedenis schrijven door twee opeenvolgende WK's naar de hand te zetten. Al zal dat een zeer lastige opgave worden gezien de lastige klimatologische omstandigheden voor de Europese deelnemers.

Nederland kende een uitermate eenvoudige kwalificatiereeks. Op voorhand leek de poule met Roemenië, Turkije, Hongarije, Estland en Andorra al niet veel onoverkomelijke problemen te geven, in de praktijk kon Nederland het zich zelfs veroorloven niet altijd op de toppen van zijn kunnen te spelen. Qua resultaten leverde Oranje een puike prestatie. Slechts één gelijkspel in en tegen Estland valt uit de toon. Voor bondscoach van Louis van Gaal was de kwalificatiereeks een uitgelezen mogelijkheid op zoek te gaan naar een representatief elftal voor het WK in Brazilië.

Dé kans om de teleurstelling van 1974 en 1978 weg te spoelen, greep Oranje vier jaar geleden dus niet. Voor de derde maal in de historie stapte Nederland als verliezend finalist van het veld. Nadat in de beide voorgaande keren de winst aan het organiserende land was gelaten, was nu Spanje na verlengingen de betere (of gelukkigere) ploeg. Een nieuw trauma voor de Nederlandse voetballiefhebber was geboren. Met drie finaleplaatsen op negen deelnames presteert Oranje bovengemiddeld op een WK. De deelname in Brazilië betekent dat Nederland voor de tweede keer in de historie op drie opeenvolgende WK's present is.

Chili startte voortvarend met twaalf punten uit de eerste zes wedstrijden. De daaropvolgende reeks van drie nederlagen kostte bondscoach Claudio Borghi zijn baan. Vervolgens, onder Jorge Sampaoli, toonde Chili herstel door vijf van de resterende zes interlands te winnen. Een grote smet op de kwalificatiecyclus was de straf voor vijf internationals. Onder anderen Arturo Vidal werd in december 2011 door de Chileense bond om disciplinaire redenen voor tien duels uitgesloten. De voorbije maanden is de technisch ijzersterke en superfitte ploeg op een voetstuk geplaatst. Opvallend genoeg incasseerde Chili in zestien kwalificatieduels 25 treffers, het hoogste aantal van de rechtstreeks geplaatste Zuid-Amerikaanse landenteams.

Chili behoort tot de vier Zuid-Amerikaanse landenteams met de meeste WK-deelnames ooit. De beste prestatie dateert van 1962 toen in eigen land beslag werd gelegd op de derde plaats. Pas in de halve finale moest Chili buigen voor de latere winnaar Brazilië. De Seleção zou nadien uitgroeien tot een vloek, aangezien Chili door die ploeg ook werd uitgeschakeld tijdens de knock-outfase in 1998 en 2010. Leonel Sánchez, Chili's recordinternational (84 caps), was met vier goals medetopscorer van het WK 1962. Zwarte bladzijde in de historie van Chili is de diskwalificatie voor het WK 1990 en de uitsluiting voor de kwalificatiereeks voor 1994. In september 1989 simuleerde keeper Roberto Rojas namelijk gewond te zijn geraakt door vuurwerk tijdens de kwalificatiewedstrijd tegen Brazilië. Later bleek dat de doelman in opdracht van de technische staf van Chili had gehandeld.

Australië nam opnieuw deel aan de Aziatische kwalificatiereeks. Als vertegenwoordiger van Oceanië moest het land vroeger altijd een play-off spelen om deelname af te dwingen, nu maken de Aussies gewoon deel uit van de Aziatische finalepoules. Drie overwinningen in de acht finalepouleduels waren voldoende om het WK te halen. Alleen van Jordanië werd (uit) verloren. Japan, dat twee keer op 1-1 werd gehouden, bleef onbereikbaar. Jordanië, Oman en Irak waren op achterstand gezet. In de voorrondepoule was Australië als eerste geëindigd voor Oman, Saudi-Arabië en Thailand.

Pas drie keer waren The Socceroos er eerder bij op een WK. Na twee optredens in (West-)Duitsland volgde vier jaar geleden de deelname in Zuid-Afrika. Het overleven van de poulefase in 2006 - onder bondscoach Guus Hiddink - geldt als meest succesvolle WK-deelname voor de Australiërs. In de poulefase was Brazilië een maat te groot, maar Australië bleef Kroatië en Japan verrassend voor. In de openingswedstrijd tegen de Japanners bogen de Aussies een 0-1 achterstand in de laatste zeven minuten van de wedstrijd om in een 3-1 zege. Een gelijkspel (2-2) in de laatste groepswedstrijd tegen de Kroaten was voldoende om het toernooi te verlengen. In de achtste finale eindigde het avontuur tegen Italië. Tien Italianen hadden een dubieuze strafschop nodig om de formatie van Hiddink te verslaan.

• Meer over

• Chili
• Nederland
• Australië
• Spanje
• Wereldkampioenschap Brazilië 2014