Oranje tegen Italië: EK-glorie, valse start en penaltytrauma

De zeges op het WK 1978 (2-1) en het EK 2008 (3-0) staan veel liefhebbers waarschijnlijk nog op het netvlies, maar in wedstrijden waar alleen de eer op het spel staat maakte Nederland zelden indruk tegen de viervoudig wereldkampioen. Zo liep de laatste ontmoeting met Italië in september 2014 uit op een mislukking. Mede door een vroege rode kaart van Bruno Martins Indi beleefde Guus Hiddink (foto, met Blind als assistent) een valse start van zijn tweede termijn als bondscoach: 2-0.

Twee maanden na de derde plek op het WK in Brazilië luidde dat oefenduel een periode vol slechte resultaten en teleurstelling in bij Oranje. Daarnaast kwam er een einde aan de ongeslagen status van negen jaar tegen Italië in onderlinge duels. Sinds Alberto Gilardino en Luca Toni op 12 november 2005 Ron Vlaar tijdens zijn tweede interland het leven zuur hadden gemaakt (1-3), speelde Nederland behalve de fameuze EK-zege twee keer gelijk (0-0 en 1-1).

De balans in oefenwedstrijden staat daardoor op zes gelijke spelen en zeven nederlagen (doelsaldo 10-21). Bij een interland tegen Italië in De Arena, dinsdag het decor van de twintigste ontmoeting, gaan de gedachten ook terug naar de halve finale van het EK 2000 in Nederland en België. Die liep voor Oranje uit op een waar trauma. Door vijf gemiste strafschoppen, waarvan twee in de reguliere speeltijd (foto midden), ging de finale voorbij aan het Nederlands elftal.

Het duel van dinsdagavond is overigens het tweede met Italië onder leiding van een interim-bondscoach. Waar dat nu Fred Grim is, was Nol de Ruiter op 21 februari 1990 de tijdelijke opvolger van Thijs Libregts. In De Kuip bleef het 0-0. Als Grim in zijn enige interland Oranje wel naar een zege leidt, zou dat overigens de eerste zege in De Arena sinds 31 maart 2015 worden (2-0 tegen Spanje). Sindsdien verloor Nederland vijf keer op rij, tot de 1-1 van eind vorig jaar tegen België.

• Meer over

• Nederland
• Vriendschappelijk 2017
• Nederland - Italië (1-2)