Palermo gaat kapot aan dollemansbeleid

Beppe Iachini, Davide Ballardini, Fabio Viviani, Giovanni Tedesco, Giovanni Bosi, nogmaals Iachini, Walter Novellino, wéér Ballardini, Roberto De Zerbi, Eugenio Corini en Diego López. Dit zijn de trainers die vanaf het begin van vorig seizoen de revue passeerden bij Palermo onder voorzitter Maurizio Zamparini (foto), beul der beulen. Zijn laatste trainerswissel was de 61ste van zijn geruchtmakende carrière.

Waarom beginnen trainers nog aan een avontuur op Sicilië, is een vaak gestelde vraag. Het antwoord is simpel: geld. Want een aanstelling bij Palermo garandeert niet alleen een ontslag, maar ook een afkoopsom. En aangezien de achting voor het beleid van Zamparini in Italië sterk is gedaald, valt het het met het spreekwoordelijke krasje op het cv dat trainers oplopen ook wel mee.

Berichten over trainerswissels van Palermo worden door internationale media steeds vaker weggeschreven in de rariteitenrubriek. In de hoek met de grootste bloopers, mooiste straatvoetbalacties en lekkerste spelersvrouwen kan ook kennisgenomen worden van het volgende slachtoffer van Zamparini. Dat terwijl het beleid van de clubeigenaar bloedserieuze gevolgen heeft. Hij is namelijk hard op weg de club volledig te gronde te richten.

Palermo staat te boek als een club met een fanatieke fanschare, maar steeds meer supporters haken af. Murw gebeukt door het dollemansbeleid van Zamparini kunnen en willen zij zich niet meer identificeren met de club die eens hun grote trots was. Dit seizoen trokken de Rosanero enkele malen minder dan 10.000 fans voor een thuiswedstrijd. Het toeschouwersgemiddelde bedraagt inmiddels nog maar 15.600, waar dit tien jaar geleden nog boven de 25.000 lag.

*Seizoen in Serie B.

Het is inmiddels zelfs gekomen tot een breuk in de harde kern van Palermo. Oneens over de vraag of zij Zamparini moeten steunen of afvallen zijn de fans opgesplitst in twee secties, die elk een eigen deel van het stadion als territorium hebben ingenomen en elkaar bij sfeeracties en gezang eerder ondermijnen dan ondersteunen.

Zamparini zal het worst zijn. Hij doet waar hij zin in heeft met zijn speeltje, dat hij al een jaar zonder succes probeert te verkopen aan een stel Chinezen. Nu de achterstand op de veilige zeventiende plaats al elf punten bedraagt, is Zamparini alvast begonnen met een leegverkoop. Oscar Hiljemark is al weg, Robert Quaison lijkt spoedig te volgen. Zamparini pakt wat hij pakken kan, nu het nog kan.

Ondertussen gaan er over Palermo al enkele jaren geruchten over bijzonder warme banden met zaakwaarnemers, die voor hun cliënten een basisplaats zouden kunnen kopen. Het is natuurlijk niet voor niets dat Zamparini inspraak wil bij het maken van de opstelling en trainers ontslaat die deze inmenging weigeren.

De supporters zijn de slachtoffers van zijn beleid, waarmee hij Palermo tot de slechtst geleide club ter wereld heeft gemaakt. Velen tellen de dagen af totdat Zamparini de club daadwerkelijk verkoopt, maar ook dat biedt geen enkele garantie op betere tijden. De enige zekerheid van Palermo is de onontkoombare degradatie naar de Serie B. Daar moet Palermo de scherven bijeenrapen en weer een voetbalclub worden. Als het even kan, zonder Zamparini.

• Meer over

• Palermo
• Serie A 2016/2017