PSV laat Feyenoord ontsnappen
De taak om de competitie weer spannend te maken leek niet besteed aan Feyenoord. PSV was voor rust op alle fronten beter, maar bleek in de tweede helft defensief niet zo ongenaakbaar (3-3).
Bij Feyenoord was Romeo Castelen uit tactisch oogpunt geslachtofferd. Met het opstellen van Song wilde Ruud Gullit inspelen op aanvallende kracht van PSV. Maar het hele tactische plannetje was niets meer waard toen in de zesde minuut Feyenoord zich tot ergernis van Gullit weer liet verrassen bij een dood spelmoment. De vrije trap was van Mark van Bommel, de rake kopbal van Philip Cocu. Achter de doelpuntenmaker stond ook Alex helemaal vrij.
Castelen kon nog voor rust zijn trainingspak uittrekken. De international kwam zeven minuten voor het einde van de eerste helft al binnen de lijnen. Hij had de ondankbare taak om het kwetsbare Feyenoord weer op de rails te krijgen. De Rotterdammers waren extra aangeslagen, omdat Jefferson Farfán halverwege de eerste helft vogeltje vrij de 0-2 had kunnen aantekenen. 
Feyenoord kon niet veel anders dan op hoop van zegen de jacht op PSV openen. Het snelle doelpunt van Salomon Kalou was de gewenste steun in de rug. De aansluitingstreffer gaf Feyenoord weer vertrouwen dat in de eerste helft had ontbroken.
Even gloorde er hoop aan de Rotterdamse horizon. Twintig minuten voor het einde leek het doek gevallen voor Feyenoord. PSV counterde via André Ooijer en uiteindelijk DaMarcus Beasley naar een nieuwe marge van twee goals: 1-3.
Maar de als ongenaakbaar geldende defensie van PSV bleek toch niet zo solide als aangenomen. Shinji Ono tekende negen minuten voor het einde voor de 3-2, mede omdat Ooijer halfslachtig ingreep. Ook bij de onverwachte 3-3 van Bart Goor maakte de Eindhovense formatie geen gelukkige indruk.
Het punt was een beloning voor de wederopstanding van Feyenoord, maar evenzeer de straf voor het gemakzuchtige gedrag van PSV dat in de tweede helft de kansen onvoldoende benutte.