Pure liefhebber Joaquín blijft de klok maar terugzetten
De Clásico stond natuurlijk het meest in de schijnwerpers, maar het was de andere halve finale in het Copa del Rey-toernooi tussen Real Betis en Valencia die deze week het meest boeide. Niet in de laatste plaats dankzij Joaquín, die op de mooist mogelijke manier 'voetbaloud' wordt.
Het was een straatvoetbalactie die Joaquín typeert. De Valencia-defensie heerste al de hele avond bij standaardsituaties, dus besloot de veteraan het maar eens in één keer te proberen bij een hoekschop. Valencia-keeper Jaume Doménech hield totaal geen rekening met dit scenario en na enige twijfel bleek de inzet van Joaquín de lijn te zijn gepasseerd.
Met de 2-0 voorsprong leek Real Betis op rozen te zitten in het heenduel, ware het niet dat Valencia alsnog een 2-2 gelijkspel afdwong. De club uit Andalusië staat er nu eenmaal niet om bekend rustig een duel uit te kunnen voetballen, zoals geen enkele ploeg van Quique Setién dat kunstje beheerst. Zo vaak komt het niet voor dat een ploeg diep in de blessuretijd bij een 2-1 voorsprong zeven man voor de bal houdt.
Joaquín stond toen nog steeds op het veld. Inmiddels is de 51-voudig Spaans international aan zijn derde jeugd begonnen. Hoe vaak komt het voor dat een 37-jarige flankspeler niet alleen wordt opgesteld in de belangrijkste wedstrijd van het seizoen tot dan toe van zijn club en dat hij dat duel ook nog eens uitspeelt, het moordende tempo ten spijt? Meer dan lief hem is, moest Joaquín donderdag zijn defensie assisteren. Het meeste aanvallende gevaar van Real Betis kwam van Sergio Canales, maar zo af en toe zette het ouderdomsdeken uit El Puerto de Santa María aan voor een actie die de kijker aan het denken zette: leven we in 2006 of 2019?
Ooooh wat een golazo! Joaquín draait zomaar een corner binnen 😱🤩#BETVAL #CopaDelRey #ZiggoSport pic.twitter.com/rI6zZuRJfm
— Ziggo Sport Voetbal (@ZS_Voetbal) February 7, 2019
Vlak na de eeuwwisseling beleefde Joaquín al zijn doorbraak. Hij was de absolute uitblinker tijdens de WK-kwartfinale tussen Zuid-Korea en Spanje in 2002. Het elftal van Guus Hiddink kreeg nooit vat op de dribbelaar, die desondanks uitgroeide tot de grote schlemiel door de beslissende strafschop te missen. In dat team speelden ook Miguel Ángel Nadal, Fernando Hierro en Fernando Morientes, twee tot drie voetbalgeneraties geleden dus.
Nog steeds kan Joaquín een mannetje passeren en ook zijn voorzetten op volle snelheid hebben weinig aan precisie ingeboet. Zijn acceleratie is wat afgenomen, maar is nog altijd dik in orde voor iemand die in het seizoen 1999/2000 zijn professionele debuut vierde. Het moet Joaquín toch een beetje dwars zitten dat hij net vóór de Spaanse dominantie tussen 2008 en 2012 afhaakte bij de nationale ploeg. Zijn transfer van Real Betis naar Valencia in 2006 werd geen doorslaand succes, al was de rechtsbuiten nog een van de smaakmakers in een ploeg die langzaam het contact met Barcelona en Real Madrid verloor.
Na ook nog uitstapjes bij Málaga en Fiorentina keerde Joaquín in 2015 terug bij zijn grote liefde Real Betis, de club waarin hij ook investeerde. In Andalusië doorstaat de smaakmaker elk seizoen weer de tand des tijds. Zelfs qua uiterlijk zien we nog de Joaquín van 2005. Het mooiste is dat de liefhebber weliswaar in de herfst, maar nog niet in de winter van zijn carrière zit. Zijn contract loopt namelijk pas in 2020 af. Al zou een bekerzege in het eigen Estadio Benito Villamarín, het Betis-stadion is het onderkomen van de finale, het mooist denkbare adieu betekenen.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login