Rekik en Marseille worstelen met nieuwe filosofie

El Loco
Toen Marseille in augustus begon aan het seizoen met een competitiewedstrijd tegen Caen (0-1 verlies) was Marcelo Bielsa nog trainer van de Franse topclub. De Argentijn had l'OM in de vorige jaargang fantastisch voetbal laten spelen in de eerste seizoenshelft, maar na een teleurstellend slot eindigde de ploeg buiten het zicht van de prijzen. El Loco - de gek - discussieerde vervolgens een zomer lang met het bestuur over mogelijke aankopen, om na het eerste duel direct de handdoek te werpen.

Dus had Marseille ineens een groot probleem. Voordat Bielsa ging, waren namelijk ook sleutelspelers Giannelli Imbula (FC Porto), Fiorian Thauvin (Newcastle United), Dimitri Payet (West Ham United) en André Ayew (Swansea City) al vertrokken. Dat betekende dat er een heel nieuw team gebouwd moest worden zonder de coach die daar met zijn duidelijke ideeën over voetbal invulling aan had moeten geven. Aangezien er door het dubbele programma ook nauwelijks tijd was om te trainen, stond de opvolger van Bielsa voor een schier onmogelijke taak.

Toch pakte Míchel de kans om bij Marseille aan de slag te gaan met beide handen aan. De ex-voetballer van Real Madrid, die tussen 2012 en 2015 drie keer kampioen was geworden met Olympiakos Piraeus, zat zonder club en stapte vol bravoure in. Bij zijn aanstelling sprak hij de wens uit om aanvallend te gaan voetballen met Marseille en op die manier resultaten te boeken.

Zijn eerste wedstrijd was veelbelovend. Míchel ruilde het 4-2-3-1-systeem van Bielsa met fanatieke pressing, mandekking en directe passing in voor een 4-1-4-1-formatie. De Spaanse oefenmeester vraagt niet van zijn spelers om continu druk te zetten. Hij wil dat zijn ploeg in eerste instantie wat verder inzakt en vervolgens de momenten herkent om te pressen. Dit gebeurt bijvoorbeeld als een verdedigende middenvelder van de tegenstander de bal krijgt met zijn gezicht richting eigen doel. Daarnaast heeft hij geprobeerd om wat verzorgder op te bouwen. Daarmee leek Míchel het ei van Columbus gevonden te hebben, want bij zijn debuut werd Troyes met 6-0 weggevaagd.

Variatie
Het succes was echter van bijzonder korte duur. Dat heeft deels te maken met het gegeven dat de Ligue 1 behoorlijk defensief - in geen enkele topcompetitie wordt zo weinig gescoord - is ingesteld. Teams uit de onderste helft van de ranglijst hadden er geen enkel probleem mee om zich aan te passen aan Marseille en te profiteren van de kwetsbaarheden in de tactiek van Míchel. De Spanjaard verraste Troyes door zijn buitenspelers zich aanspeelbaar te laten maken tussen de linies, maar tegenstanders vonden hier snel een antwoord op door als geheel compact te verdedigen. Plots lukte het daardoor niet meer om de creatieve mensen aan de bal te krijgen.

In oktober is Marseille teruggekeerd naar de 4-2-3-1-formatie. Dat betekent niet dat de principes van Bielsa ook in ere zijn hersteld. Míchel zakt met zijn ploeg namelijk nog steeds in tot iets voor de middellijn, waarbij de spelers zelf moeten bepalen wanneer het een geschikt moment is om door te jagen. Wanneer de bal veroverd wordt, zijn de vier aanvallend ingestelde spelers er als de kippen bij om de tegenaanval in te zetten.

Toch is de defensieve afstemming nog verre van perfect. Hoewel er niet heel erg hoog druk wordt gezet, staat de laatste lijn ver naar voren. Daar hebben vooral Karim Rekik en Rolando veel moeite mee. Het is dan ook geen toeval dat Míchel voortdurend aan het stuivertje wisselen is tussen de Nederlandse en de Portugese centrumverdediger.

Een moment uit de wedstrijd tegen Lorient illustreerde perfect de problemen die Marseille verdedigend heeft: de Franse topclub heeft in dat duel een inworp en staat met alle veldspelers op de helft van de tegenstander. Er wordt balverlies geleden en Benjamin Moukandjo (spits Lorient) gaat lopen. Tussen het achteruit lopende centrale duo en de rest van het elftal zit plots 25 meter. Beide centrale verdedigers laten zich aftroeven en Moukandjo maakt het af. Op die manier brengen Rekik en Rolando, die beiden het liefst dicht bij hun eigen doelman staan, de defensie van Marseille vaker in de problemen.

Diarra
Lassana Diarra is dit seizoen de absolute uitblinker bij Marseille. De Fransman was na een mislukt Russisch avontuur uit beeld geraakt en zat een jaar zonder club toen hij afgelopen zomer door l'OM werd opgepikt. De voormalig balafpakker van Real Madrid leek geen enkele hinder te ondervinden van zijn gebrek aan wedstrijdritme en deed Imbula razendsnel vergeten. Diarra kan net als zijn Belgische voorganger kort wegdraaien bij tegenstanders en is hierdoor belangrijk in de opbouw. Daar koppelt Diarra ook nog eens verdedigende kwaliteiten aan, waardoor hij nu al onmisbaar is in het keurkorps van Míchel. Ook omdat Diarra de man is die bepaalt wanneer er druk gezet wordt.

Buitenspeler Georges-Kevin N'Koudou speelt eveneens een opvallende rol. De twintigjarige Fransman, die overkwam van FC Nantes, heeft met zijn snelheid, balvaardigheid en diepgang een basisplaats afgedwongen. Groningen maakte in de eerste onderlinge confrontatie al kennis met N'Koudou, die trefzeker was in de Euroborg. In de spits is afmaker en targetman Michy Batshuayi onomstreden. Als de Belgische aanvaller niet gespaard wordt, dan zullen de Groningen-verdedigers hun handen aan hem vol hebben.

Sowieso wacht de ploeg van trainer Erwin van de Looi een zware avond. Marseille staat weliswaar op een teleurstellende twaalfde plaats in de Ligue 1, maar de Fransen beschikken over een surplus aan individuele kwaliteit. Bovendien lijkt de werkwijze van Míchel in de laatste wedstrijden de eerste vruchten af te werpen, waardoor de taak voor Groningen alleen maar lastiger wordt. (Pieter Zwart)

Data via Opta Sports