Roberto Mancini: koning van de verandering
Zaterdagavond begint de zeventiende speelronde van de Serie A, de laatste voor de winterstop. VI-redacteur Reon Boeringa blikt vooruit.
Het meest aanprekende duel van de laatste speelronde van 2015 is Internazionale – Lazio van zondag 20.45 uur. Een comfortabele zege van Inter wordt verwacht en daarmee zou de eerste seizoenshelft voor beide clubs passend eindigen. Waar koploper Inter is uitgegroeid tot titelkandidaat nummer één, verkeert Lazio (twaalfde) in grote problemen. Het onderstreept de enorme machtsverschuiving ten opzichte van vorig seizoen, toen Lazio derde werd en Inter als zevende eindigde.
Trainer Roberto Mancini verdient de credits voor de wederopstanding van Inter, maar krijgt die buiten Italië nauwelijks. Hij is namelijk geen trainer met de aantrekkingskracht van Pep Guardiola, Jürgen Klopp, Luis Enrique of Joachim Löw. Mancini is een coach die de werkelijkheid niet probeert te vormen naar zijn ideeën, maar zijn ideeën vormt naar de werkelijkheid. Idealisme is hem vreemd. Mancini is de ultieme pragmaticus.
Die aanpak leverde Mancini tijdens zijn twee buitenlandse avonturen (Galatasaray en Manchester City) geen blijvend succes op, maar bij Inter valt alles op zijn plaats. Misschien omdat de manier van werken van Mancini alleen in Italië geaccepteerd wordt. Dit seizoen kan de kroon op zijn werk worden. Zijn hand in het elftal is zichtbaar, doordat een vaste speelwijze juist onzichtbaar is. Mancini heeft bij Inter het kameleonvoetbal uitgevonden.
Speelt de tegenstander met twee spitsen? Dan stelt Mancini drie centrale verdedigers op. Eén spits? Dan zijn twee mandekkers voldoende. Als de tegenstander vlugge buitenspelers heeft, kiest Mancini voor zijn snelle backs Yuto Nagatomo en Alex Telles. Is de aanvallende dreiging wat fysieker van aard? Dan staan de wat steviger backs Davide Santon en Danilo D'Ambrosio in de basis. Het middenveld wordt op dezelfde manier ingedeeld. Naar gelang de kwaliteiten en opstelling van de tegenstander kiest Mancini voor één, twee, drie of zelfs vier spelers uit zijn slopersbrigade, die bestaat uit Felipe Melo, Gary Medel, Geoffrey Kondogbia en Fredy Guarín. En gooit de tegenstander tijdens de wedstrijd de tactiek om? Dan is de reactie van Mancini navenant.
De uitgangspositie van Mancini bij het maken van zijn opstelling is altijd het onschadelijk maken van de tegenstander. Pas daarna vult hij zijn ploeg offensief in. Doordat zijn spelers steeds beter omgaan met wisselingen in tactiek en bezetting, kon Mancini de afgelopen weken steeds vaker wat meer offensieve accenten leggen. Zo speelde Inter vorige week op bezoek bij Udinese met vier pure aanvallers, wat resulteerde in een eclatante 4-0 zege. Midweeks werd Cagliari in het bekertoernooi met 3-0 van de mat geveegd. Nu de organisatie als een huis staat, kunnen de voorwaartsen excelleren. En als zij een mindere dag hebben, kan Mancini altijd vertrouwen op zijn mannen achterin en op de tactische veelzijdigheid van zijn ploeg.
'Niet de sterkste of intelligentste soort, maar de soort die zich het beste kan aanpassen aan verandering maakt de grootste kans om te overleven', is het beroemde citaat van evolutiewetenschapper Charles Darwin. Als dat gegeven ook van toepassing is op voetbal, is de kans groot dat Inter in mei zijn eerste titel sinds 2010 kan vieren.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login