Ruiter over Netflix-hit: 'Lullige beelden passen beter in het plaatje'
Hoewel hij sinds zijn komst van FC Utrecht in de zomer van 2017 nog maar korte tijd eerste doelman van Sunderland was, is Robbin Ruiter in binnen- en buitenland inmiddels een bekend gezicht van de Noord-Engelse club. Met dank aan Sunderland 'Til I Die, de achtdelige documentairereeks op Netflix die door voetballiefhebbers wereldwijd met enthousiasme is ontvangen.
Ruiter komt veelvuldig aan bod in de serie. De camera's registreren zijn eerste stappen in Sunderland en blijven hem daarna volgen; op de club, thuis, op de operatietafel tijdens een vingeroperatie. En onder de lat tijdens het voor The Black Cats desastreuze seizoen 2017/2018, dat eindigt met een tweede degradatie op rij. Netflix-kijkers zien Ruiter vooral met hangende schouders ballen uit het net rapen. Geen lekkere reclame voor de Amsterdammer, die na dit seizoen transfervrij is.
'Scheelt dat de serie maar in 153 landen te zien is', grimlacht Ruiter, terwijl hij met ploeg- en landgenoot Glenn Loovens in VI verhaalt over de impact van de docusoap. 'Vorig seizoen speelde ik een paar matige wedstrijden, en twee heel slechte. Eentje was tegen Millwall, toen kreeg ik een bal klassiek door de stokken gespeeld. Een gigantische ketser. Nou, die beelden zaten natuurlijk in de serie. Maar ik heb óók prima wedstrijden gekeept. Vijf keer de nul gehouden. Ik zat tot mijn blessure in een stijgende lijn, dat zou een verhaallijn worden in één van de afleveringen. Maar toen ik de serie bekeek, zag ik er niks van terug.'
'Ik vroeg de makers wat er gebeurd was', vervolgt Ruiter. 'Bleek dat ze vanwege de lengte flink hadden moeten snijden. Onder andere in mijn scènes. Vond ik nogal… zuur. Maar achteraf snap ik het ook wel. Die lullige beelden van mij passen beter in het complete plaatje. Het is een mooie serie geworden. En ik heb ondanks alles toch heel veel positieve reacties gekregen. Op straat van supporters, op internet van mensen over de hele wereld.'
Feyenoord
Kijkers van de serie zullen beter begrijpen hoe Sunderland kon afglijden naar het derde niveau van Engeland. De club heeft wanbeleid en paniekvoetbal tot kunst verheven. Maar wat vooral beklijft zijn de beelden van de verstokte fans, die ondanks alles met tienduizenden blijven komen. Ze zorgden voor een competitierecord op Tweede Kerstdag van het voorbije jaar, toen er liefst 46 duizend mensen afkwamen op de thuiswedstrijd tegen Bradford City.
Loovens ziet parallellen met Feyenoord, waar zijn profavontuur begon. ‘Het zijn twee heel grote clubs, waar nog wel eens wat misgaat. Maar bij tegenslag blijven de mensen komen. Zo hoort het ook, vind ik. Supporter ben je in goede en in slechte tijden', zegt de verdediger. 'Ik ken in Rotterdam ook wel wat mensen die echt voor hun club leven. Dat je bij ze binnenstapt en denkt dat je in een Feyenoord-museum bent beland. In Nederland is dat uniek, in Engeland heb je zulke lui bij bijna elke club. Maar hier in Sunderland is het extreem.'
Het hele verhaal over Sunderland en het leven na de docusoap is te lezen op VI Pro.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login