Scorebord-journalistiek maakt Hodgson goede coach
Engeland zette Wales dankzij een laat doelpunt opzij (2-1). Namens VI analyseert Marco Timmer het duel.
Groep B, tweede ronde
16 juni 2016
Stade Bollaert-Delelis, Lens
Roy Hodgson is een goede trainer. Bij een 1-0 achterstand tegen Wales greep de bondscoach van Engeland in de rust in. Harry Kane en Raheem Sterling mochten douchen en Jamie Vardy en Daniel Sturridge maakten hun entree. Het bleken uiteindelijk gouden wissels, want Vardy en Sturridge scoorden en bezorgden niet alleen de overwinning maar ook de koppositie in Groep B. De achtste finale is binnen handbereik.
De scheidslijn tussen succes en falen is altijd flinterdun in het voetbal. Want wat als Sturridge de bal er niet in had geschoten in blessuretijd en Engeland op de rand van een vroege uitschakeling had gestaan? De kritiek en de koppen in de Engelse boulevardpers waren niet mals geweest. Nu staat de Engelse EK-droom, namelijk winnen van het toernooi in Frankrijk, nog fier overeind. Meegaan in die waan van het moment emotie is echter wat Co Adriaanse scorebord-journalistiek noemt. En Hodgson op basis van zijn gouden wissels een goede trainer noemen, is daar eveneens een heel goed voorbeeld.
De voorpret bij derby's tussen Britse ploegen is vanwege de sentimenten, de lange geschiedenis en de talloze kruisbestuivingen tussen de landen vaak vele malen leuker dan de wedstrijd zelf. Dat was dit keer in Lens niet anders. Want een Battle of Britain werd het duel tussen Engeland en Wales geen moment. Daar heb je namelijk twee ploegen voor nodig.
En Chris Coleman had het nog wel zo mooi aangekondigd, de bondscoach van Wales verheugde zich op 'a fantastic good old-fashioned Brittish Battle'. Wij dus ook. We zaten te wachten op Formule 1-voetbal, vol gas met niet al te veel tactische bespiegelingen. Gareth Bale had het ook gezegd: 'Hoe dit toernooi voor ons ook afloopt, als we naar huis gaan, moet de tank leeg zijn, zodat we onszelf niets kunnen verwijten.'
Die tank zal bij de meeste Welshmen na het duel met Engeland nog vol zitten. Want Wales speelde tegen de natuur in. Het rekende vooral, dankzij de 2-1 overwinning op Slowakije en de 1-0 voorsprong. Net als in de eerste wedstrijd scoorde Bale uit een vrije trap, maar ook keeper Joe Hart ging absoluut niet vrijuit bij de zwabberbal. Die score zorgde ervoor dat Wales, met de achtste finale in het achterhoofd, eigenlijk alleen maar achteruitliep. Zeker in de tweede helft.
Hodgson moet zich wel degelijk zorgen maken om het spel van zijn ploeg. Met name in de eerste helft lag het tempo veel te laag om de naar voren en achteren schuivende muur voor het doel van Wales kapot te spelen. Dan kun je bijna zeventig procent balbezit hebben, maar zonder creativiteit is dat helemaal niets waard. De trainer hield vast aan de elf die gelijkspeelden tegen Rusland en het 4-3-3-systeem waar velen na het sprookje van Leicester City hoopten op Vardy, wellicht in combinatie met Kane.
Vardy kwam na de rust alsnog en had het geluk dat een terugkopbal van Wales-aanvoerder Ashley Williams voor zijn voeten kwam. Hij rondde goed af. Waar de Engelsen in extremis nog gelijkspeelden tegen de Russen was het nu dus Sturridge die Engeland de overwinning schonk. Op basis van schoten (20-8), balbezit (69-31) en de positieve spelopvatting was de overwinning terecht. Maar wat beklijft, is een matig duel dat het predicaat Battle of Britain geen moment verdiende.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login